Koike (33): "Het idee om een kerstdiner te organiseren kwam voort uit boosheid en liefde"

"Met mijn organisatie Iedereen Kerst organiseren we jaarlijks een kerstdiner in Amsterdam voor mensen die wat minder te besteden hebben. Vaak zijn het mensen die om wat voor reden dan ook een etentje in een restaurant niet kunnen betalen. Daarom is zo'n kerstdiner heel mooi. Ze hoeven nergens aan te denken, want alles is al voor ze geregeld en ze krijgen ook nog eens een leuk kerstpakket mee. Ik merk dat het echt iets is waar mensen behoefte aan hebben en nu is die behoefte natuurlijk groter dan ooit. Als je voorheen eenzaam was, dan ben je dat nu tijdens de lockdown al helemaal.

Iedereen Kerst is in principe een burgerinitiatief waar verschillende organisaties aan meewerken, waaronder het Rijksmuseum. We doen dit al zeven jaar en inmiddels kennen heel veel mensen het. Iedereen kijkt er jaarlijks naar uit. Het idee om een kerstdiner te organiseren kwam eigenlijk voort uit twee emoties: boosheid en liefde. Als je ergens ontevreden over bent of onrecht ziet gebeuren om je heen dan vind ik dat je in actie moet komen of gewoon je mond moet houden. Je kan er ook voor kiezen om te laten zien hoe het anders kan. Daarom begonnen we in 2014 met een kerstdiner voor dak- en thuislozen en mensen die eenzaam waren.

Door de jaren heen bleef het initiatief groeien en in drie jaar later hadden we ongeveer 400 aanmeldingen. Uiteindelijk zaten we in drie verschillende restaurants. De koks zorgden voor een uitgebreid menu en wij zorgden voor de kerstsfeer, de inschrijvingen en dekten eventuele kosten. Dit alles deden we zodat mensen het niet alleen hoefden te vieren. Onder het genot van lekker eten zorgden we ervoor dat mensen met elkaar in contact kwamen, elkaar aandacht gaven en warmte en liefde deelden tijdens de feestdagen.

Het idee alleen al dat je andere mensen tijdens kerst het gevoel kan geven dat ze er niet alleen voor staan is voor mij een geruststelling. Daarnaast waarderen ze het enorm dat ze even gezelligheid hebben. Voor veel alleenstaande ouders is het bijvoorbeeld niet vanzelfsprekend dat ze 150 euro voor een avondje uit kunnen betalen. 150 euro is totaal niet veel als je met z’n drieën of vieren uit eten gaat. Als ik in zo’n positie zat, zou ik het ook fijn hebben gevonden als ik mijn kinderen mee uit eten kon nemen, omdat een ander me dat gunt.

Onlangs heb ik een trailer gekocht. Degene van wie ik hem kocht, vroeg aan me waar ik het voor ga gebruiken. Ik legde uit dat we elk jaar een kerstdiner organiseren en dat het vorig jaar niet door kon gaan, waardoor we met het idee kwamen om dit jaar een pop-up kerstmarkt te organiseren. Toen zei hij: 'Oh, je hebt zeker nog niet online gekeken?' Ik dacht natuurlijk dat we op alles voorbereid waren, maar na de coronapersconferentie van vorige week zaterdag bleek dat we niets in de vorm van een evenement konden organiseren.

Het idee was om de trailer in te richten als kerststal waar mensen warme chocolademelk, oliebollen, kerstbrood, alcoholvrije drankjes en nog veel meer konden komen halen. We wilden er echt iets gezelligs van maken, maar helaas mag dat nu niet. Als alternatief hadden we toen bedacht om het eten en de kerstpakketten bij mensen thuis te gaan bezorgen. We gaan ze niet zomaar laten vallen, want als het in een bepaalde vorm door kan gaan dan laten we het ook zeker doorgaan. Anders wordt het elke keer makkelijker om ermee te stoppen en dat is niet wat ik wil.

Ik geniet er oprecht van wanneer ik zie dat alle vrijwilligers ervoor kiezen om mensen een fijne kerstfeest te geven in plaats van zelf iets leuks te gaan doen. Soms ontstaan er zelfs nieuwe vriendschappen. Het laat zien dat als je solidair bent met elkaar dat er veel mooie dingen kunnen gebeuren.

Wat ik zelf heel jammer vind is dat het niet door kan gaan op de manier zoals ik het graag had willen zien. Ik zou heel graag de mensen weer willen zien bij het kerstdiner. Het zorgt voor meer verbondenheid met de mensen en de stad, je ziet nieuwe gezichten en hoort nieuwe verhalen.

Ik denk dat we ons moeten realiseren dat we niet alleen zijn. Het helpt om met kerst toch die stap te zetten om toch die ene vriend of familielid te bellen of bij je buurman aan te kloppen om te checken hoe het met ze gaat. Niemand heeft het nu echt makkelijk. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en ik denk dat het daarom juist helpt als we niet alleen voor een ander, maar ook voor onszelf moeite doen om elkaar te helpen. Als je jezelf niet helpt, kan je een ander ook niet helpen. En de enige manier om je minder alleen te voelen is om juist die stap te zetten en gewoon te checken hoe het met een ander gaat. Ondanks deze vervelende tijd waarin we leven, kan het enorm helpen om meer verbinding te zoeken. Misschien komt er wel wat moois uit."

- Koike (33)