Habtamu (26): "Ik verbrak het wereldrecord meeste burpees in een uur"

"Ik sport al sinds ik jong ben en ben heel ambitieus. Of het nou om voetbal of krachttraining gaat: als ik een doel voor ogen heb, streef ik er altijd naar om de beste te zijn. Daardoor leg ik de lat superhoog voor mezelf. Ik wil graag kijken hoe ver mijn lichaam kan gaan. Zo'n drie jaar geleden begon ik echt fit te worden en op een dag dacht ik: laat ik eens kijken hoeveel burpees ik in een uur kan doen. Ik gaf mezelf die challenge en de eerste keer kwam ik tot 820 stuks. Toen ik daarna ging opzoeken wat het wereldrecord was, zag ik dat dat 949 was. Ik dacht: dat kan ik verbreken.

Ik ging steeds harder trainen en een jaar later haalde ik er 965 in een uur, maar dat was geen officiële poging voor het Guinness Book of Records. Bij mijn eerste officiële poging ging het echter zo slecht dat ik er maar 854 haalde. Daardoor was ik heel boos en geëmotioneerd. Bij een nieuwe poging haalde ik er 957 en had ik het record alsnog officieel verbroken. Toen wist ik: ik wil hiermee doorgaan en meer wereldrecords op mijn naam zetten.

Vorige week ging ik voor de zwaardere variant van de burpee, waarbij ik ook elke keer mijn armen naast mijn lichaam moet strekken. Dat kost veel meer tijd, verzuring en energie. Ik heb er 986 in een uur gehaald, terwijl ik eigenlijk ging voor de 1000. Ik was dan ook echt teleurgesteld, ook al had ik het oude record wel verbroken. Op de beelden zie je me met tranen in m'n ogen. Ik dacht: waarom lukte het me tijdens de trainingen wel en nu niet?

Bij het doen van een officiële recordpoging staat er best veel druk op je. Er kijken veel mensen mee, er is pers aanwezig en er staan camera's op je gericht zodat er beelden naar Guinness World Records kunnen worden gestuurd. Als je traint, doe je dat in je eentje. Die plotselinge chaos en ruis zorgt daarom voor fysieke en mentale stress. Dat merkte ik tijdens mijn poging: het eerste halfuur was ik kotsmisselijk. Ik moest het echt inhouden, anders zou ik over m'n nek gaan. Dat kwam door die extra spanning. Ik denk dat ik daardoor de 1000 niet heb gehaald, dus de volgende keer ga ik me beter voorbereiden op zo'n officiële poging.

Ik train sowieso elke dag. Burpees doe ik twee keer per week, minimaal een half uur. Dat is zeker saai, maar wat het uitdagend maakt, is dat ik iedere week een betere prestatie neer wil zetten. Voor deze uitdaging is het mentale aspect dan ook belangrijker dan het fysieke. Je zit het hele uur dat je bezig bent namelijk alleen maar tegen jezelf te praten. Als je ook maar één keer tegen jezelf zegt dat het niet lukt, haal je het niet. Je lichaam doet wat je brein zegt. Daarom zeg ik continu tegen mezelf: 'Ik kan het'. Zo motiveer je jezelf om door te gaan ondanks dat je veel pijn hebt.

Er bestaat nog een kans dat Guinness World Records zegt dat ik te veel fouten heb gemaakt. Het is best vervelend, maar het duurt altijd even voordat de beelden door hen zijn gecontroleerd en de poging officieel wordt gemaakt. Ik kom dan uiteindelijk hopelijk in het boek te staan. Verder ontvang je geen geld ofzo, maar het is leuk om later aan je kleinkinderen te vertellen. En als iemand je record verbreekt, krijg je daar bericht van. Maar dat gaat bij mij niet gebeuren, dat sta ik niet toe.

Ik ben nu aan het kijken wat naast die 1000 burpees m'n volgende poging wordt. Misschien ga ik voor de meeste burpees in een minuut, dat record staat nu op 40. Of ik ga voor de meeste push-ups in een uur, dat staat nu op ongeveer 3200. Het is eigenlijk wel gekkenwerk, maar ik vind het leuk. Het houdt je bezig en gemotiveerd. Ik doe het dus om mezelf uit te dagen, maar ook om anderen te inspireren en te laten zien dat alles mogelijk is, zolang je maar doet wat ervoor nodig is."

- Habtamu (26)