Dinesh (27): "Vroeger schold ik mensen uit om hun geaardheid, dat is zo kinderachtig"

"Als kind groeide ik op in Rotterdam-West, aan de Kruiskade. Ik was niet veel thuis en kreeg de meeste normen en waarden mee van mijn vrienden op straat. Zo leerde ik dat je als man niet geassocieerd wil worden met homoseksualiteit, want dat had een negatieve lading. Als iemand je uitschold voor 'homo', was het dan ook normaal dat je je aangevallen voelde.

Op mijn basisschool werden queer jongeren buitengesloten. Een groepje klasgenoten schold een homoseksuele klasgenoot van ons uit voor 'flikker'. Ik weet nog dat ik aarzelde: ga ik hieraan meedoen of niet? Ik wilde er simpelweg bij horen, maar ik wist ook dat hun gedrag nergens op sloeg. Toch deed ik mee. Nu denk ik: dat is zo fucking kinderachtig.

Als iemand met een donkere huidskleur die in een witte werkomgeving werkt, ga ik me al snel gedragen als de rest. Puur om erbij te horen, als onderdeel van een soort overlevingsmechanisme. Datzelfde gedrag had ik vroeger op straat. Als iedereen tegen homo's was, dan was ik dat ook. Dat had natuurlijk niets te maken met de persoon in kwestie. Wanneer je anderen dist om hun geaardheid, laat je eigenlijk zien dat je zelf onzeker bent. Mijn gedrag had vooral te maken met mijn zelfbeeld.

Het woord 'homo' is op de een of andere manier een scheldwoord geworden. Ik wist altijd al dat ik op vrouwen val, maar wanneer iemand me uitmaakte voor 'homo', voelde ik me toch meteen aangevallen. Het gaf me het gevoel dat ik 'vrouwelijk' of 'zwak' zou zijn. Nu ik ouder ben, heb ik dat soort stereotiep gedachtegoed over homoseksualiteit gelukkig los kunnen laten.

Vroeger kon ik lachen om homofobe grappen, omdat ik dacht dat het onschuldig was. Nu snap ik dat het voor queer jongeren totaal niet leuk is om te horen. Dat besef kreeg ik pas later in het leven, toen ik als producer en dj regelmatig in aanraking kwam met queer en trans personen in de clubscene. Zij vertelden mij wel eens over wat voor shit ze hebben meegemaakt vanwege hun geaardheid of gender. Ik dacht: daar wil ik geen deel van uitmaken. Als ik nu iemand een homofobe opmerking of grap hoor maken, laat ik altijd aan diegene merken dat ik het niet oké vind.

Er zijn veel meer queer mensen dan we denken. Het feit dat ze daar niet voor uit durven te komen, laat zien hoe gesloten we als samenleving zijn. Ik zeg altijd: 'Eigenlijk zijn mensen net auto's'. De ene is een BMW, de ander een Hyundai of een KIA. Hoe de auto's eruitzien, boeit niet. Het gaat erom: wie is de bestuurder? Gaat de bestuurder iedereen aanrijden of rustig en veilig rijden? Dezelfde vraag kunnen we aan elkaar stellen: ga je alles kapot maken? Of zorg je ervoor dat alles om je heen veilig en onaangetast blijft en dat je de mensen om je heen helpt?"

- Dinesh (27)