Immanuel (20): "Op mijn 16e ondertekende ik mijn eerste contract bij Borussia Dortmund"

"Op mijn vijftiende werd ik gescout door Borussia Dortmund (BVB). Zoals elk kind droomde ik ervan dat een profclub op een gegeven moment op me af zou stappen met de vraag: 'Hey, zou jij voor ons willen voetballen?' Gelukkig gebeurde dat toen ik vijftien was.

Als kind groeide ik op in Amsterdam-Zuidoost. Volgens mijn ouders was mijn eerste woordje 'bal' en begon ik op jonge leeftijd met voetballen. Dat was een van de eerste dingen die ik kon doen nadat ik leerde lopen. Ik begon bij de amateurvereniging Fortius, daarna speelde ik bij Geinburgia en kort daarna bij WV-HEDW. Op mijn zevende werd ik gescout door AFC Amsterdam. Daar heb ik een paar jaar gespeeld, totdat ik door AZ werd gescout. Toen ik nog bij AZ speelde werd ik door een scout van Borussia Dortmund geobserveerd tijdens een oefenwedstrijd tegen Ajax en daarna nog een keer tijdens een oefenwedstrijd tegen een lokale amateurclub. Vervolgens benaderde een van de scouts mijn zaakwaarnemer die tegen hem zei: 'Wij willen wel met hem om de tafel gaan zitten'.

Tijdens het gesprek hebben ze me uitgelegd dat ik door meerdere scouts werd geobserveerd, waaronder de leiding van de jeugdopleidingen van BVB en nog een aantal andere mensen. Tijdens het gesprek zei één van hen: 'We moeten eerlijk zijn, je was één van de beste spelers die we hebben geobserveerd en daarom moesten we je benaderen'. Als ze zien dat je echt talent hebt, gaan ze uiteraard in je investeren en op mijn zestiende ondertekende ik mijn eerste contract bij BVB. Dat bevestigde voor mij dat ik wel iets speciaals had.

Ik ben toen verhuisd naar een internaat in Duitsland waar ik met andere jonge spelers van BVB woonde. Het moeilijkste was dat ik alleen was. Ik mocht bijvoorbeeld maximaal 250 km reizen, terwijl mijn familie nog in Amsterdam was. Daarnaast is Duitsland echt groot. Van Dortmund naar Munchen reizen duurt al zeven à negen uur, dus ik kon niet even mijn familie bezoeken. Om toch met de eenzaamheid te leren omgaan, keek ik veel series en speelde ik games met teamgenoten.

Het was uiteraard wel even wennen in Duitsland. Ik sprak bijvoorbeeld de taal niet en de mensen zijn er anders dan in Nederland. Vier dagen per week kreeg ik Duitse les, waardoor ik de taal snel kon verstaan en na ongeveer een jaar kon ik het een beetje spreken. Af en toe als ik mensen hoorde praten, dacht ik weleens: 'Gaat het? Waarom zo boos?' Maar achteraf bleek er niks aan de hand te zijn.

Ik vond het eerlijk gezegd niet heel erg om op zo’n jonge leeftijd naar Duitsland te verhuizen. Het was eigenlijk een bewuste keuze, want ik kon destijds ook naar Ajax en daarna naar Manchester United gaan, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor BVB, omdat ik dan uit mijn comfortzone en uit mijn omgeving werd gehaald, zodat ik mezelf kon ontwikkelen.

Ik was misschien wel zestien, maar voor die leeftijd was ik vrij zelfstandig. Daarom vonden mijn ouders het ook prima dat ik op zo’n jonge leeftijd naar Duitsland vertrok. Veel van de huishoudelijke taken die ik daar moest doen, deed ik thuis ook al. Je moet uiteraard je bed zelf opmaken en je kamer goed onderhouden, maar voor de rest werd er wel voor je gekookt en de was werd voor je gedaan. Gelukkig maar, want anders had ik denk ik wel een probleem.

Een van mijn doelen is om in de Bundesliga te spelen. Momenteel speel ik met BVB II in de 3. Liga. Daarnaast werd ik in het afgelopen jaar ook nog geselecteerd voor het elftal van Jong Oranje. Helaas ging dat niet door vanwege corona, maar het is leuk om te weten dat ze me nog steeds in de gaten houden."

- Immanuel Pherai (20)