Miguel (21): "Als christelijke hiphopartiest kies ik voor tracks zonder scheldwoorden"

Ik vind mijn nummers toegankelijker als ik er niet op scheld. Dat is een voornemen van me, want ik weet dat mijn ooms, tantes, ouders en oma er ook naar luisteren. Uiteindelijk heb ik mijn muzikale talent van God gekregen en als je iets hebt gekregen, moet je ook iets teruggeven. Dat doe ik door God groot te maken in mijn teksten en niet te rappen over dingen die tegen Bijbelse principes ingaan.

Ik adem sinds jongs af aan al muziek. Als baby drumde ik al, toen ik acht was ging ik op pianoles en op mijn twaalfde speelde ik voor het eerst in de kerk en zat ik in een band. Ik dacht: 'Dit vind ik heel erg leuk, dit is mijn passie en ik heb er talent voor'. Daarnaast was er overal om mij heen muziek. Ik kom uit een muzikale familie. Mijn vader, ooms en tantes spelen alle instrumenten die er zijn. Toen ik wat jonger was, ging ik ook altijd naar de optredens en studiosessies van mijn vader.

In de brugklas begon ik met gedichten schrijven. Op die leeftijd wil je je vaak cooler voordoen dan je bent, dus dan probeer je die gevoelige kant weg te stoppen. Maar ik probeerde toch mijn gevoelens te uiten door ze te verwerken in mijn gedichten. Toen ik daarna begon met beats maken, besefte ik dat ik die kon combineren met mijn teksten. Zo ontstond het rappen.

In de zomer van 2017 was ik op het vliegveld in Indonesië en toen zag ik een vliegtuig waarop de naam Garuda Airlines te lezen was. Ik vond de naam Garuda krachtig overkomen en daarom heb ik er mijn artiestenaam van gemaakt. Ik heet in het dagelijks leven Miguel, maar als Garuda kan ik mezelf toch iets anders presenteren. Miguel is humble en gevoelig, terwijl Garuda bijdehand en meer een show-off is. De ene keer schrijf ik vanuit Miguel en de andere keer als Garuda. Die combinatie zorgt voor diepgang in mijn muziek. Zo hoor je niet alleen de punchlines van Garuda, maar ook de hoogte- en dieptepunten van Miguel.

Ik was 19 toen ik voor het eerst optrad als rapper. In die tijd deed ik het maar zoals ik dacht het moest. Bij elk optreden word je steeds beter, maar ik merkte wel dat ik het nog heel spannend vond. Eerst trad ik samen met een band op in de kerk, maar als rapper sta je daar in je eentje, vooraan op het podium, met een microfoon in je handen. Als groep kun je elkaar opvangen als er iets fout gaat, maar in je eentje ben je heel kwetsbaar.

Ik ben God dankbaar voor wat mijn muziek nu al heeft mogen betekenen voor mensen. Over vijf jaar ben ik 26 jaar. Ik hoop op die leeftijd een hoop mensen geraakt te hebben met mijn muziek. Dat lijkt mij het vetst."

- Miguel (21)