Carlos (25): "Ik heb m'n hele leven moeten vechten om te overleven, nu ga ik naar de Spelen"

"Hoe het voelt om gekwalificeerd te zijn voor de Spelen is eigenlijk niet in woorden te omschrijven. Toen ik op m'n elfde begon met rolstoeltennis noteerde ik één hoofddoel en dat was deelnemen aan de Paralympische Spelen. Ik zag het vroeger al op tv. Die hele sfeer: het is het allerhoogste dat je kunt bereiken. Het is echt een jongensdroom die uitkomt. Van jongs af aan ben ik al op zoek naar uitdagingen. Ik wilde altijd beter worden in iets en het beste uit mezelf halen, maar m'n passie lag vooral bij sport. Ik heb ook gevoetbald en aan zitskiën en tafeltennis gedaan, maar in tennis kon in die passie pas echt kwijt. Ik had er vertrouwen in dat ik met hard werken en toewijding de Spelen zou halen, maar ik denk dat ik pas echt besef dat het gelukt is als ik er straks sta.

Ik ben geboren in Brazilië zonder scheenbenen en knieschijven. Dat komt omdat m'n moeder tijdens haar zwangerschap een virus had waar ze antibiotica voor moest slikken die je eigenlijk niet mag nemen als je zwanger bent. Nu kan ik met beenbeugels wel lopen, maar alleen kleine afstanden. Ik ben ook geboren met een hartafwijking, m'n hartklep sluit niet goed. In 2018 kwam ik bij de dokter voor een controle. Hij vertelde me toen dat m'n hart nog maar voor 40 procent functioneerde. Ik moest een operatie ondergaan, dat kwam heel onverwachts. Gelukkig ging dat goed, maar ik moest rekening houden met zes tot zeven maanden herstel. Twee à drie maanden later speelde ik alweer toernooien en drie jaar later ben ik gekwalificeerd voor de Paralympische Spelen.

Ik heb in m'n leven al zoveel meegemaakt op medisch gebied. Aan m'n benen en hart, maar ik heb ook veel problemen aan m'n longen gehad. Ik heb m'n hele leven moeten vechten om te overleven en dat heeft op een gegeven moment geleid tot gedragsproblemen, vooral veel woede. Het werd gezien als een survivalmindset. Het zat niet in me om te stoppen. Ik kon niet opgeven. M'n kwalificatie is dan ook echt een ultieme bekroning op het harde werk en alle tegenslagen die ik heb moeten doorstaan. Het is absoluut meer waard dan een Olympische medaille. Ik kan vol vertrouwen zeggen dat ik bij de vijf procent meest hardwerkende mensen van Nederland hoor.

Dat de Spelen vorig jaar werden verplaatst, had niet echt invloed op mijn mindset. Ik zag het gewoon als meer tijd om te trainen. En het had blijkbaar zo moeten zijn, want dit jaar heb ik mijn beste resultaten behaald. Als het vorig jaar had plaatsgevonden, was ik niet gekwalificeerd. Ik heb nu een heel goed jaar gehad waarin ik 40 van de 50 wedstrijden heb gewonnen. Maar in Nederland zijn er hele strenge selectie-eisen voor de Spelen. Ik moet bij de beste vier mannen van het land zitten en daarnaast samen met mijn dubbelpartner bij de beste acht op de internationale ranglijst.

Het is wel heel jammer dat er dit jaar, bij m'n eerste Spelen, niemand mee mag. Geen familie en ook geen coach. Maar wat voor mij belangrijker is, is dat m'n harde werken zich heeft uitbetaald. Dat neem ik voor de rest van m'n leven mee. Die beloningen zag ik vroeger niet altijd. Soms trainde ik maandenlang superhard, maar werd het op een toernooi uiteindelijk tien keer niks. Ik heb dan ook wel een aantal keer op het punt gestaan om te stoppen. Dat je dan toch door blijft zetten, in jezelf blijft geloven en het dan uiteindelijk haalt, geeft echt een gevoel van trots.

Dit is mijn laatste jaar rolstoeltennis. Na de Paralympische Spelen stop ik ermee. Ik ben nu veertien jaar bezig en mijn doel was top van de wereld spelen, maar ik merk dat ik toch niet het niveau heb dat ik zou willen hebben. Ik speel goed, maar ik wil óf de allerbeste zijn óf het hoeft van mij niet. Dat is mijn mindset. Daarom ga ik na de Spelen atletiek doen: rolstoelracen. Ik ben nu fysiek op m'n best én de snelste rolstoeltennisser ter wereld, dus ik zie zeker veel mogelijkheden om in het atletiek ook iets te bereiken. Mijn doel is om over vier jaar op de Paralympische Spelen goud te halen met atletiek. Voor minder doe ik het niet."

- Rolstoeltennisser Carlos (25)