Megan Thee Stallion vertelt over depressie na schietincident Tory Lanez

Geen slachtoffer, maar overlever

Megan begin haar verhaal met benadrukken dat ze zichzelf geen slachtoffer noemt, maar een overlever. "Want ik heb echt het onvoorstelbare overleefd. Niet alleen overleefde ik dat ik werd neergeschoten door iemand die ik vertrouwde en beschouwde als goede vriend, maar ik overwon ook de publieke vernedering van mijn naam en reputatie die door het slijk werden gehaald door die persoon, terwijl de hele wereld het kon zien."

In voet geschoten

Megan werd in juli 2020 na een uit de hand gelopen discussie bij een feestje in Los Angeles in haar voet geschoten door Tory Lanez. De rapper heeft altijd beweerd dat het anders is gelopen, maar werd afgelopen december schuldig bevonden en gaat mogelijk 22 jaar de cel in. Vorige maand liet hij weten in hoger beroep te gaan.

Leugens verspreid

Megan schrijft dat ze nooit had gedacht dat mensen haar niet zouden geloven, maar in de periode na het schietincident gingen er veel valse verhalen rond over wat er gebeurd zou zijn. De artiest beschrijft hoe Tory jarenlang leugens verspreidde en haar belachelijk maakte. "Jarenlang lachte mijn aanvaller om mijn trauma. Stel je eens voor hoe het voelt om elke dag een leugenaar genoemd te worden? Vooral door iemand die ooit deel was van je inner circle."

Ook door andere mensen werd er lacherig gedaan over wat haar was overkomen, zo schrijft ze. "Eerst waren er complottheorieën over dat ik nooit zou zijn neergeschoten, daarna de verhalen over dat mijn voormalig beste vriendin dat zou hebben gedaan." Ze vertelt hoe ook haar collega's in de muziekindustrie meelachten en haar 'disten'. "Ze negeerden het feit dat ik had kunnen overlijden. In plaats van dat ze geweld tegen een vrouw veroordeelden, probeerden ze de acties van mijn aanvaller te rechtvaardigen."

Depressief

Megan vertelt dat ze de hele situatie het liefst privé had willen afhandelen, maar dat ze geen keuze meer had toen Tory het openbaar maakte. "Tegen de tijd dat ik bekendmaakte wie mijn aanvaller was, was ik compleet leeggezogen. Velen dachten dat ik op onverklaarbare wijze genezen was, omdat ik door de pijn bleef lachen, postte op social media, optrad, danste en muziek uitbracht."

In werkelijkheid viel Megan in een depressie, zo gaat ze verder. "Ik had geen zin meer om muziek te maken. Ik zat in zo'n diep dal dat ik niet eens meer wist waar ik over moest rappen". Zo zat ze regelmatig te huilen voordat ze op het podium moest verschijnen.

'Overwinning voor alle vrouwen'

Het moment dat de rechter Tory schuldig verklaarde, was voor Megan erg belangrijk. "Het was meer dan alleen rechtvaardiging voor mij, het was een overwinning voor elke vrouw die ooit is beschaamd, afgewezen of beschuldigd van een gewelddadig misdrijf dat tegen haar is gepleegd."

Megan schrijft dat ze meeleeft met alle vrouwen die 'in stilte lijden'. "Vooral als je een Zwarte vrouw bent die er niet uitziet alsof ze hulp nodig heeft." Zelf merkte ze ook dat mensen er door haar uiterlijk en uitstraling altijd vanuit gingen dat ze sterk was. "Ik paste niet in het plaatje van een slachtoffer en men ging ervan uit dat ik geen steun of bescherming nodig had."

Vrouwen vaak beschuldigd van liegen

De rapper geeft ook aan dat ze goed snapt waarom veel vrouwen zich niet uitspreken over wat hen is aangedaan. "Vrouwen worden keer op keer gepest als ze zich uitspreken tegen hun aanvallers, zeker wanneer ze iemand beschuldigen die beroemd is. Ze worden vaak beschuldigd van liegen of het willen verdienen van geld aan hun trauma."

Ze vindt dat daar iets aan moet veranderen. "Als samenleving moeten we een veiligere omgeving creëren waarin vrouwen gewelddadig gedrag naar voren kunnen brengen zonder bang te hoeven zijn voor vergelding."

'Meer dan m'n trauma'

Megan Thee Stallion vertelt dat ze de laatste paar maanden aan het helen is van haar 'donkere periode'. "De fysieke en mentale littekens zullen altijd blijven, maar ik maak de juiste stappen om m'n leven weer op te pakken."

Ze zegt zich beter te voelen, maar nog steeds angstig te zijn. "Praten over neergeschoten zijn maakt me emotioneel." In een dagboek schrijven en bidden helpt haar alles te verwerken. Ze zal na dit artikel niet meer in het openbaar over de zaak spreken. "Ik snap de publieke interesse, maar in het belang van m'n mentale gezondheid ga ik de meest traumatische gebeurtenis uit m'n leven niet keer op keer blijven herbeleven. Ik kies ervoor om m'n verhaal te veranderen, want ik ben meer dan alleen m'n trauma."

Megans hele verhaal kun je hier lezen.