Layan (13) en Karam (12) vluchtten uit Syrië, maar onbegrijpelijke uitzetting naar Marokko dreigt

Uitzetlocatie

Layan, Karam en hun moeder Hafsa wonen inmiddels vijf jaar in Nederland. Zij woonden in eerste instantie in een AZC in Utrecht, maar dat veranderde na twee jaar toen hun asielaanvraag werd afgewezen door de IND. Daardoor verhuisde de familie naar een uitzetlocatie in Amersfoort, waar gezinnen wonen die geen zicht hebben op een verblijfsvergunning. Hun dossier is gesloten en als er geen directe reden tot uitzetting is, mogen zij hier blijven tot Layan en Karam beiden 18 jaar zijn.

Maar dat wordt actief ontmoedigd. Al drie jaar heeft het gezin te maken met een ongastvrij beleid. Zo moet Hafsa zich elke dag melden, omdat ze anders wordt beboet. Ook is het voor haar verboden om te werken en mag ze geen vrijwilligerswerk doen. Daarnaast mag de ruimte waarin het gezin woont niet 'gezellig' gemaakt worden en hebben medewerkers van het Centrale Orgaan opvang Asielzoekers (COA) de huissleutel, waardoor ze altijd onaangekondigd binnen kunnen komen. Het is simpelweg onmenselijk.

Waarom naar Marokko?

De reden dat het gezin geen verblijfsvergunning krijgt, is omdat Hafsa de Marokkaanse nationaliteit heeft vanwege haar Marokkaanse vader, waarmee ze sinds haar veertiende geen contact meer heeft. Vanwege die Marokkaanse nationaliteit vindt de IND dat de familie 'terug' naar Marokko moet. Dit terwijl Layan en Karam Syrisch zijn en alleen ooit een paar dagen in het land zijn geweest, op doorreis naar Europa.

"Hij was lang geleden van Marokko naar Syrië vertrokken voor werk. Daar heeft hij een Syrische vrouw ontmoet, waarna hij is getrouwd, kinderen heeft gekregen en is gescheiden. Na de scheiding is hij teruggegaan naar Marokko", vertelt Sinan over de vader van Hafsa. "Layan en Karam hebben niets met Marokko, maar de IND zegt eigenlijk: 'Syrië is een gevaarlijk land en daar kunnen we jullie niet naar uitzetten, maar wel naar Marokko.'"

Ernstige ziekte

Sinan heeft een petitie gestart zodat er een einde komt aan deze gekmakende onzekerheid en zodat Layan en Karam in rust en veiligheid kunnen opgroeien. Vooral voor Layan is dat ontzettend belangrijk. Zij heeft namelijk een ernstige aangeboren aandoening genaamd Osteogenesis Imperfecta (OI). Deze aandoening zorgt ervoor dat haar botten niet sterk zijn, waardoor ze heel snel een arm of been kan breken. Dat gebeurde in het afgelopen jaar maar liefst zeven keer.

Boos

Sinds Layan in Nederland woont kan ze zelfstandig lopen door de ondersteuning van betrokken artsen van het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Dat was in Syrië anders, toen zat ze altijd in een rolstoel. Het is onduidelijk of zij in Marokko met haar handicap een vergelijkbaar bestaan kan leiden. "Ik word er boos om. Als je het land niet kent, waarom moet je dan daarnaartoe?", zegt Layan. Een vertrek naar Marokko zou veel onzekerheden voor haar gezondheid betekenen. "Het wordt dan een beetje lastig, omdat we daar niks weten. We weten ook niet of het medicijn daar te vinden is."

Onmenselijk

Omdat Hafsa vreest voor uitzetting naar Marokko, heeft zij samen met haar advocaat besloten om haar zaak te heropenen. Daarom is ze nu in afwachting van een nieuw besluit van de IND.

Layan en Karam zijn de grote slachtoffers van deze kwestie. Ze zijn volledig geworteld in Nederland, spreken beter Nederlands dan Syrisch, gaan hier naar school en hebben hier al hun vriendjes en vriendinnetjes. Layan, Karam en hun moeder naar Marokko sturen, is volgens Sinan te laat en onmenselijk. Daarom wil hij er met de petitie voor zorgen dat de overheid zorgt voor een menselijk asielbeleid, waarbij wordt gekeken naar mensen en niet alleen naar de regels. Ook wil hij dat kinderen die meer dan vijf jaar in Nederland wonen, en dus geworteld zijn, een verblijfsvergunning krijgen, zodat ze in alle rust en veiligheid aan hun toekomst kunnen bouwen.