FunX

Wat dagelijks checken van je partners Insta zegt over je hechtingsstijl

foto: Pexels

News
Wat dagelijks checken van je partners Insta zegt over je hechtingsstijl

Je checkt vast weleens de Instagrampagina van je partner of crush. Dit is niet direct een rode vlag als het gaat om je mentale gezondheid. Pas wanneer je dit dagelijks controleert en obsessief bezig bent met deze persoon, kan het problematisch worden, zegt psycholoog Hanan. "Als je je dagelijkse bezigheden opzij zet om iemand te controleren en dit angst en stress veroorzaakt, kan het zijn dat je een onveilige hechting hebt."

Crush controleren via Insta

Als je af en toe op de Instagrampagina van je crush of (potentiële) partner kijkt en checkt wie reageert onder de foto, dan is dat nog niets om je zorgen over te maken, zegt Hanan. "Het wordt pas zorgelijk als je die persoon elke dag in de gaten houdt en hierdoor zelf niet meer goed je dagelijkse dingen kunt uitvoeren", legt ze uit. De psycholoog noemt hierbij voorbeelden als niet goed kunnen functioneren op werk of school. Daarbij kan het een probleem zijn als je sociale leven lijdt onder een obsessie voor een ander. Volgens Hanan kan deze obsessie verder gaan dan je partner. "Het kan een patroon zijn die herhaaldelijk terugkomt in verschillende relaties. Mensen die een onveilige hechting hebben, kunnen dan buitenproportionele angstklachten en stress ervaren. Ze lijden hier echt onder en hebben bijvoorbeeld ook last van huilbuien of paniekaanvallen."

Wat is hechting?

Hechting gaat over de band tussen jou en je ouders of verzorgers. De manier waarop jouw ouders vroeger met je omgingen, is bepalend voor hoe je je aan anderen hecht als volwassene.

Verschillende hechtingsstijlen

Er zijn verschillende onderzoeken over hechtingsstijlen die allemaal vier vormen onderscheiden. In het onderzoek van Mary Ainsworth (1969) kunnen de verschillende hechtingsstijlen bij kinderen van twaalf tot twintig maanden al worden vastgesteld.

Onveilig-vermijdende hechting: kinderen met deze hechtingsstijl hebben de mate waarin zij zich hechten aan een ander geminimaliseerd. Ze zijn erg zelfstandig en proberen niet te veel waarde aan hun ouder of verzorger te hechten. Dit komt omdat zij ervaren hebben dat hun ouder of verzorger vaak afwijzend, zakelijk of ongevoelig is. Wanneer een ouder of verzorger weggaat en terugkomt, lijkt het kind een onverschilligheid ofwel geen reactie te tonen.
Veilige hechting: linderen die veilig gehecht zijn, worden angstig wanneer hun ouders of verzorgers weg zijn en zoeken toenadering wanneer zij weer terugkomen. Ze laten zich troosten door hun verzorger en hebben zelfvertrouwen, waardoor ze gemakkelijk nieuwe dingen te proberen.
Onveilig-afwerende hechting: de afwezigheid van de opvoeder leidt bij deze kinderen tot angst. Wanneer een ouder of verzorger terugkomt, is het kind vaak ontroostbaar, wat zich uit in boosheid en verontwaardiging. Dit komt omdat de verzorger onvoorspelbaar is. De ouder toont vaak inconsequent empathie naar het kind en is afwezig op cruciale momenten.
Gedesorganiseerde hechting: dit is een combinatie van onveilig-vermijdende en afwerende hechting. De kinderen zoeken wel toenadering tot de ouder, maar dat levert hen tegelijkertijd veel stress en angst op. De omgang met de ouder is vaak inconsequent geweest en onvoorspelbaar. Daarnaast kampt het kind ook vaak met trauma's of heeft het andere ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt.

Zelfsabotage

Hanan vertelt dat mensen, die een grote mate van angst ervaren tijdens het daten of in hun relatie, veel bevestiging nodig hebben. "Je hebt dan constant de behoefte aan geruststelling. Je stelt dan veel vragen als: vind je me nog wel leuk? of hou je (nog) wel van mij? En dan niet één keer, maar elke dag. Dat kan best vermoeiend zijn voor je partner."

De psycholoog meent dat er dan ook sprake kan zijn van zelfsabotage. "Wanneer je al het idee hebt dat iedereen weggaat, kun je je onbewust ook zo gaan gedragen. Dus de ene keer heel veel toenadering en bevestiging zoeken en de andere keer denken dat je niemand nodig hebt en alles wel alleen aankan. Dit onvoorspelbare gedrag kan verwarrend zijn voor je partner, waardoor je deze persoon afstoot en diegene ook echt weg kan gaan. Wanneer dit gebeurt denk je: zie je nou wel, iedereen gaat bij mij weg. Dit patroon kan zich vervolgens binnen verschillende relaties herhalen en dan wordt het een soort self-fulfilling prophecy."

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Connecties vermijden

Naast zelfsabotage kan iemand met een onveilige hechting ook het tegenovergestelde gedrag vertonen. "Je kan afstandelijk gedrag vertonen wanneer je vroeger altijd het idee had dat jij alles zelf op moest lossen. Mensen met een vermijdende hechtingsstijl zijn om deze reden vaak heel zelfstandig." Dat is niet per definitie iets slechts, laat de psycholoog weten. Het is juist erg positief dat je voor jezelf kan zorgen, maar het kan wel een keerzijde hebben. "Als je alles altijd maar alleen doet en niet op andere mensen kunt bouwen, dan kun je je erg eenzaam gaan voelen."

Hanan meent dat mensen sociale wezens zijn die verbinding met anderen juist nodig hebben. "Als je deze hechtingsstijl hebt, vermijd je een (diepere) connectie met anderen, omdat je in de kern bang bent om verlaten te worden."In het dagelijks leven kan dit zich uiten in weggaan wanneer iets lastig wordt, weinig tot geen affectie tonen en enorm veel angst en spanning voelen bij het aangaan van nieuwe relaties (zowel vriendschappelijk als romantisch). "Je hebt meer moeite met het ontvangen van liefde, omdat je mensen niet snel vertrouwt en toelaat. Daarnaast geef je ook niet vaak complimenten en zal je niet snel uitspreken dat je iemand mist of van iemand houdt." De psycholoog legt uit dat je wel toenadering kan zoeken bij een ander als je vermijdende hechtingsstijl hebt. Wanneer je partner dat vervolgens wil bieden, is het vaak toch te spannend en word je weer afstandelijker.

Onverschillig

De emotionele afstand die dan wordt gecreëerd, kan best lastig zijn voor diegene zelf, maar ook voor de mensen om de persoon heen. "De emotionele afstand kan door anderen opgevat worden als onverschilligheid. Mensen voelen zich wellicht niet gezien of gehoord door je, wat verwarring of boosheid bij hen op kan roepen. Ze zullen dan minder snel met je delen hoe ze zich echt voelen, omdat ze het gevoel hebben dat het je niet interesseert." Volgens Hanan is het voor mensen met een vermijdende hechtingsstijl lastig om troost te bieden of om empathisch te reageren op emoties van anderen. "Als je thuis ergens mee zat, was je ouder wellicht niet (emotioneel) beschikbaar. Hierdoor heb je alleen met je emoties moeten dealen en heb je mogelijk niet geleerd om troost of empathie te ontvangen en te geven."

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Patronen doorbreken

Hanan wil meegeven dat er een verschil zit tussen daten spannend vinden of echt angst en stress ervaren. "Als je iemand geen complimentjes geeft, betekent het ook niet gelijk dat je te maken hebt met hechtingsproblematiek. Als angst en stress je dagelijks leven domineren en dit is te herleiden uit je opvoeding, dan is het goed om te weten dat je hier professionele hulp voor kunt krijgen."

De psycholoog raadt je in dat geval aan om dit eerst te bespreken met je huisarts. "De arts kan je dan doorsturen naar de juiste experts die gespecialiseerd zijn in hechtingsproblematiek. Met deze hulp wordt de oorzaak van het probleem aangepakt. Hierdoor kun je onder meer herhalende relatiepatronen doorbreken."

Ten slotte wil ze nog meegeven dat iedereen liefde verdient. "Ik hoop echt dat mensen die kampen met hechtingsproblematiek hulp zoeken en niet in angst blijven leven, enkel omdat dat een gevoel is dat ze kennen. Verbindingen is uiteindelijk hetgeen wat ons mens maakt, dus ga dat niet uit de weg. Daarbij hoop ik dat we begrip en geduld voor elkaar op kunnen brengen, want patronen doorbreken is absoluut niet makkelijk."

Ster advertentie