Palestijnse jongeren vertellen over de ingrijpende gevolgen van de Israëlische bezetting

De Palestijnse jongvolwassenen Majdoleen en Muath wonen in bezet gebied en vertellen aan FunX hoe zij dagelijks met het conflict te maken hebben. Ook zij vragen zich af: hoe lang komt de Israëlische regering nog weg met deze schendingen van mensenrechten en wanneer grijpt de internationale gemeenschap in?

ANNEXATIEPLANNEN

De nieuwe regering van Israël was eigenlijk van plan delen van de Westelijke Jordaanoever definitief in te lijven. Hoewel het officieel Palestijns gebied is, wordt het sinds 1967 bezet door Israël. De afgelopen decennia hebben ongeveer 400.000 joodse kolonisten er illegaal nederzettingen gebouwd, die in strijd zijn met internationale verdragen. Die nederzettingen wilde Netanyahu annexeren, maar daar zag hij vanaf na een nieuw akkoord met de Verenigde Arabische Emiraten. De kritiek op de geplande annexatie was niet mis. Onder andere Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en België dreigden met sancties en de herstelde banden met Jordanië en Egypte zouden ook onder druk komen te staan.

Maar wel of geen annexatie, voor Palestijnen verandert er weinig. De bezetting duurt gewoon voort en ook is er nog altijd weinig zicht op verbetering. Veel Palestijnen hadden dan ook gehoopt dat andere Arabische landen geen banden met Israël zouden aangaan, zolang zij nog altijd illegaal Palestijns land bezetten.

Anne de Jong is hoogleraar Conflict Studies en Antropologe op de Universiteit van Amsterdam en gespecialiseerd in het Israëlisch-Palestijns vraagstuk. Zelf woonde ze meerdere jaren in Israël en de Palestijnse gebieden en schreef ze daar onder andere het boek Geen Vijanden: 1000 dagen in Israël en de Palestijnse Gebieden over. Volgens haar is er een geluid waar de regering geen rekening mee had gehouden. "Wat je ziet, is dat er een groep Palestijnen is die zegt: prima, annexeer ons maar. Maar dan wil ik wel gelijke rechten, niet beoordeeld worden op mijn afkomst en staatsburgerschap. Daar heeft Israël echter niets op te zeggen en dat bemoeilijkt de situatie des te meer."

Leven onder bezetting

De spanningen in de gebieden bemoeilijken het leven van jonge Palestijnen enorm. Het leven is zwaar voor hen, door de slechte economische perspectieven en beperkte bewegingsvrijheid. Majdoleen (30) en Muath (25) wonen in de Palestijnse gebieden. Dagelijks hebben zij te maken met de verwoestende gevolgen van de door Israël uitgeoefende bezettingspolitiek.

Majdoleen: 'Ik ben iedere dag bang'

Majdoleen woont in de Palestijnse stad Nablus. Ze studeerde Journalistiek in Turkije en liep daar stage bij het Turkse mediabedrijf TRT. Toen zij terugkeerde naar Nablus om haar familie te bezoeken, ging het mis. Het Israëlische leger besloot haar niet door het checkpoint te laten gaan om terug te keren naar Turkije. Daardoor heeft Majdoleen, tot haar grote frustratie, tot op de dag van vandaag haar studie niet af kunnen maken. "Er is niets liever dat ik wil dan mijn master behalen. Ik hoop ooit als journalist de wereld over te reizen en mij in te zetten voor het Palestijnse volk."

De Palestijnse heeft dagelijks te maken de Israëlische bezetting. "Ik voel iedere dag het onrecht dat mij wordt aangedaan. Het feit dat ik niet kan reizen, mijn daadwerkelijke mening niet kan uiten en mijn verloofde niet kan bezoeken in Jeruzalem doet zoveel pijn." Majdoleen is namelijk verloofd met een Israëlisch-Palestijnse man, woonachtig in Jeruzalem. Aangezien zijn grootouders tijdens de oorlog niet zijn vertrokken, beschikt hij – in tegenstelling tot Majdoleen - wel over Israëlisch staatsburgerschap. Doordat Majdoleen Nablus niet mag verlaten, is zij tot op heden nog niet in staat geweest met hem te trouwen. Dit doet haar veel verdriet. "Je voelt je zo vernederd wanneer je niet door een checkpoint komt en als een crimineel wordt behandeld. Dit alles puur en alleen omdat ik mijn mening als journalist geef en mij probeer in te zetten voor een gelijkwaardige behandeling van Palestijnen."

Majdoleen was erg bang voor de annexatieplannen van Netanyahu. "Uiteraard zijn wij hier op tegen, maar we vragen ons vooral af hoeveel erger de situatie nog kan worden." Waar Majdoleen ook heel bang voor is, is een eventuele huizensloop. Vrijwel wekelijks sloopt Israël Palestijnse huizen, meestal in Jeruzalem (zoals op het filmpje hieronder). Vaak wordt hierbij als reden gegeven dat de Palestijnen, die er soms al tientallen jaren wonen, geen geldige bouwvergunning hadden. Majdoleen ziet dit soort incidenten met lede ogen aan. "Iedere dag ben ik bang dat Israël onze stad binnentreedt om huizen te slopen of land toe te eigenen."

Als journalist stoort Majdoleen zich dan ook sterk aan de manier waarop Palestijnen worden geportretteerd in Westerse media. ''De beelden die vaak worden getoond zijn zo vertekenend. Zelden wordt de focus gelegd op het recht dat Palestijnen zouden moeten hebben om in vrijheid te kunnen bewegen, en gelijkwaardig en respectvol te worden behandeld. Ik zou zo graag willen dat onze echte gezichten worden getoond. Als ik om mij heen kijk zie ik alleen maar mensen die niets liever willen dan een goed en mooi leven in vrede op te bouwen. We hebben zoveel ambities, maar door de onderdrukking komt daar vaak weinig van terecht. Dat breekt mijn hart."

Via haar eigen Instagrampagina probeert Majdoleen een realistisch beeld te schetsen van hoe het er daadwerkelijk aan toe gaat in haar gemeenschap.

Muath: ‘waar is de wereldwijde verontwaardiging?'

Muath woont in de Palestijnse stad Ramallah, is vierdejaars student Business Administration en werkt daarnaast in de detailhandel, waardoor hij vaak langs checkpoints moet. Net als Majdoleen ondervindt hij veel hinder door de bezetting. "Er zitten dagen tussen dat ik letterlijk uren sta te wachten bij een checkpoint. Hoe vaak ik hierdoor wel niet te laat kom op de universiteit of mijn werk, dat wil je gewoon niet weten."

Vaak wordt Muath, naar eigen zeggen, zonder enige reden, staande gehouden door een Israëlische soldaat en urenlang ondervraagt. "Dan doorzoeken ze alles van je en krijg je de ene na de andere vraag. Als je dan achteraf vraagt wat hiervan precies de reden was, krijg je nooit antwoord. Het is zo frustrerend." Vorige week escaleerde de situatie bijna toen Muaths vriend zonder reden werd gearresteerd. "Toen ik mij met de arrestatie bemoeide en vroeg waarom ze hem arresteerden, werd ik zelf hardhandig aangepakt. De soldaat dreigde dat ik mee naar de gevangenis zou moeten."

Ondanks dat Muath moedeloos wordt van de situatie blijft hij strijdbaar en hoopvol. "Wat er ook gebeurt, ik ben niet bang. Ik zal tot mijn dood blijven strijden voor de Palestijnse kwestie, hoe erg men ook van ons af lijkt te willen."

Het frustreert hem vooral dat de rest van de wereld het Palestijns leed nauwelijks aandacht lijkt te geven. "Dat maakt mij zo boos. Hoe kunnen mensen stil blijven, terwijl hier huizen worden verwoest, bloedbaden worden aangericht en zoveel mensen onterecht vastzitten."

Protest tegen huidig beleid

De frustraties van Majdoleen en Muath worden steeds breder gedeeld, zowel in Israël zelf als wereldwijd. Momenteel vinden er grote protesten plaats tegen Netanyahu, onder andere door zijn aanpak van de coronacrisis en corruptieschandalen. Anne de Jong denkt dat de frustratie veel dieper gaat dan alleen deze twee onderwerpen. "Steeds meer mensen, Palestijnen en Israëli, maken zich zorgen om de democratische aard van Israël. Ze gaan de straat op tegen corruptie, tegen armoede door coronamaatregelen én omdat ze vinden dat Israël juist wel een goede, maatschappelijke verantwoorde staat zou moeten zijn."

GAAT HET HIER EIGENLIJK WEL OM EEN CONFLICT?

De Jong vindt het überhaupt apart dat er over 'een conflict' wordt gesproken. "Het probleem begint al bij het woord 'conflict'. Je zou zeggen: dat is toch een heel neutraal woord? Maar als je er goed over nadenkt, zou je ooit apartheid in Zuid-Afrika een 'conflict'' noemen? Een conflict impliceert twee gelijkwaardige kanten. Het verdoezelt eigenlijk zeer ongelijke machtsverhoudingen en dat we hier te maken hebben met mensenrechtenschennis."

Welke rol speelt Nederland hierin?

De Nederlandse politiek lijkt vooralsnog zelden bereid om sancties uit te oefenen tegen Israël. Waar bijvoorbeeld onze zuiderburen in België zich vaker lijken uit te spreken tegen de Israëlische bezetting, lijkt Nederland zich vaak nogal op de vlakte te houden. "Nederland loopt ontzettend achter. Ik heb niet tot zeer weinig vertrouwen in de Nederlandse overheid als het hierover gaat. Bij partijen als de VVD zijn er veel te veel economische belangen en bij christelijke partijen zijn er juist weer ideologische redenen voor steun aan Israël'', aldus De Jong. Meer hoop krijgt zij door de energieke bewegingen in Nederland. ''We hebben hier een burgerrechtenbeweging die zich steeds feller laat horen en ook veel organisaties die zich inzetten voor vrede. Daarnaast zijn er ook steeds meer Joden, in Nederland en wereldwijd, die zich uitspreken tegen het Israëlische beleid en zeggen: niet in mijn naam!"

Komt het ooit nog goed?

De meest geopperde oplossing, die ook door Nederland wordt ondersteund, is de zogeheten ‘tweestatenoplossing’. Hierbij zou er zowel een onafhankelijke Israëlische als Palestijnse staat komen. Toch lijkt deze oplossing eigenlijk niet haalbaar. "Veel mensen zien in, dat het te laat is voor een aparte Palestijnse staat. Het is praktisch onmogelijk als je ziet hoe verdeeld mensen wonen", stelt De Jong. De vraag is: wat is dan het alternatief? "Steeds meer stemmen gaan op voor één democratische staat, waarin Israëli’s én Palestijnen zij aan zij wonen met gelijke rechten voor iedereen. Maar dat is de grootste angst voor Netanyahu, aangezien dat het einde zou betekenen van een Joodse staat."

Ook Muath denkt dat een éénstaatoplossing de enige oplossing is. Dat zou betekenen dat er één staat komt waren Israëli’s en Arabieren zij aan zij in vrede wonen. "Een tweestatenoplossing zien wij allang niet meer zitten. De enige oplossing lijkt mij een staat waarin iedereen in vrede met elkaar leeft."

Veel betrokkenen van het conflict lijken de hoop op een blijvende oplossing al te hebben opgegeven, maar De Jong blijft optimistisch. "Verandering begint vaak klein, bij de mensen zelf. Je ziet steeds meer 'grassroots'-bewegingen ontstaan, onder zowel Israëli’s als Palestijnen zelf. Israëli’s die dienstplicht weigeren en zich tegen de regering uitspreken, Palestijnen die steeds hoger opgeleid zijn en bijvoorbeeld de advocatuur ingegaan. Lijkt vrede vooralsnog een utopie? Zeker, maar in alle grote mensenrechtenstrijden in de geschiedenis ging het in eerste instantie om een utopie. Juist omdat we nu zoveel Israëli’s én Palestijnen samen zien optrekken, maakt dat de regering niet langer ontkomt aan het respecteren van mensenrechten."

Bron: ICAHD