Serginio belt zijn moeder over Keti Koti: "We vierden echt dat we vrij waren"

Morgen is het Keti Koti en daarom belde Serginio in Jouw Stad zijn moeder op om te vragen hoe die dag vroeger werd beleefd in Suriname. Ook vroeg Serginio of zij vindt dat 1 juli een nationale feestdag moet worden en of excuses voor de slavernij vanuit Nederland op zijn plaats zouden zijn. "Het is toch een vorm van erkenning dat het allemaal gebeurd is", aldus de moeder van Serginio.

Keti Koti in Suriname

De moeder van Serginio woonde tot ze veertien jaar oud was in Suriname en vertelt haar ervaringen met het feest als kind. "Voor mij was Keti Koti altijd een feest. Ik kan me nog goed herinneren dat m'n moeder mij heel vroeg in de ochtend ging klaarmaken. Dat je de speciale kleding droeg die onze voorouders droegen met een hoofddoek. Dan gingen we naar de waterkant, want daar was het grote feest met bandjes, lekker eten, drinken en een kermis. We vierden echt dat we vrij waren."

Weten waarom je feestviert

Behalve het feesten is het voor de moeder van Serginio ook belangrijk dat men weet waarom er feest wordt gevierd. "Mijn ouders zijn niet in de slaventijd geboren, dus ze hebben het niet meegemaakt, maar wat ik wel in stand wil houden, is dat m'n kinderen weten wat Keti Koti betekent en wat het allemaal geweest is. Hoeveel pijn mensen hebben geleden, hun voorouders." Ze geeft aan dat ze het belangrijk vindt dat mensen hun geschiedenis kennen. "Dat heb ik jullie alle vijf meegegeven: Keti Koti is er omdat onze voorouders slaven waren en op de plantages heel hard moesten werken, met weinig eten. Dat soort dingen moeten jullie weten."

"Je hoeft er niet in voort te blijven leven, met wrok of andere dingen, maar je moet gewoon weten wat het betekent", gaat ze verder. "Dat het niet alleen feest is, maar dat je moet weten waarom je feest viert. Je viert het feest, omdat de slavernij is afgeschaft voor jouw voorouders die heel veel pijn hebben geleden."

Excuses voor slavernijverleden

Serginio vroeg zijn moeder ook wat excuses voor het slavernijverleden vanuit de Nederlandse regering voor haar zouden betekenen. "Voor mij persoonlijk niet zoveel", zegt ze. "Maar ik vind wel dat het op z'n plaats is. Er is zoveel gebeurd. Al is het honderden jaren geleden, het maakt niet uit. Want als ik kijk naar andere landen, die wel pardon geven, dan denk ik: 'Waarom geeft Nederland geen pardon? Waarom zeggen ze niet sorry dat dit gebeurt is?' Ik vind dat dat wel belangrijk is. We weten allemaal wat er gebeurd is en dan vind ik het minste wat ze kunnen geven een pardon."

1 juli vrije dag

Serginio's moeder zou het daarom ook als een vorm van erkenning zien als 1 juli, de dag waarop Keti Koti gevierd wordt, een vrije dag zou worden. "Ik maak er niet zo'n probleem van, maar als ze het zouden geven, dat bijvoorbeeld alle Surinamers vrij zijn om het te gaan vieren, dan zou ik zeggen: 'Nou, dankjewel', want dat is ook op z'n plaats. Dat is toch een vorm van erkenning dat het allemaal gebeurd is."

De petitie om van 1 juli een vrije dag te maken heeft met 40.000 handtekeningen inmiddels de doelstelling behaald, maar dat betekent niet dat het daarmee afgelopen is. Hoe meer mensen de petitie tekenen, hoe sterker het signaal richting Den Haag om deze kwestie te behandelen.