Eenzaamheid is anders dan alleen zijn: deze jongeren delen hun verhaal

ouders geen schuldgevoel geven

Aisha (28) is omringd door lieve familie en vrienden die van haar houden. Toch weet ze wat het is om zich eenzaam te voelen. “Het was in de periode dat ik studeerde. Ik had de droom om het af te maken, maar mijn studiekosten liepen op en ik moest dat natuurlijk op de een of andere manier zien te betalen. Het was niet zo dat ik niet bij mijn ouders kon aankloppen, omdat ze me niet wilden helpen, maar ze hadden het geld gewoon niet. Wat ze hadden, gebruikten ze om ons gezin van zes mensen te onderhouden en het hoofd boven water te houden. Daarin kon ik me best wel eenzaam voelen, omdat ik het gevoel had dat ik bij niemand terecht kon met mijn probleem. Om mijn oplopende studiekosten te betalen, leende ik én was ik hard op zoek naar een baan. In die periode solliciteerde ik best veel online, maar ik werd keer op keer afgewezen. Toen besloot ik gewoon af te stappen op een bedrijfsleider in een kledingwinkel om te kijken of ik daar kon werken. En vrij snel kon ik daar aan de slag. Dat heeft enorm geholpen bij het bekostigen van mijn studie. Weet je wat het is: ik wilde mijn ouders geen schuldgevoel geven dat ze mijn studiekosten niet voor me konden betalen. Je gaat gewoon door, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik me af en toe gewoon eenzaam voelde. Nu is dat niet meer het geval. Ik ben inmiddels afgestudeerd en heb een vaste baan.”

Van een afstandje

In tegenstelling tot Aisha, heeft Osman (27) zich nog nooit echt eenzaam gevoeld. Maar hij maakt zich wel zorgen om een hele goede vriend. “Hij verloor zijn vriendin aan hartfalen en belandde in een flinke dip, waardoor hij uiteindelijk ook zijn baan verloor. Hij was een supernette jongen, maar verwaarloosde zichzelf echt onwijs. In die periode wilde hij niemand zien of spreken en hij kwam niet opdagen als we iets leuks gingen doen met onze vriendengroep. Uiteindelijk lukte het iemand uit de vriendengroep hem te motiveren om zijn leven weer op te pakken. Het is een tijdje goed gegaan, totdat hij een volgende zware klap kreeg: hij trof zijn beste vriend dood aan in huis. Hij viel toen weer in een zwart gat. Tot op de dag van vandaag lukt het ons niet om hem daaruit te krijgen. Ik heb heel erg het gevoel dat hij eenzaam is, ondanks dat onze vriendengroep altijd voor hem klaarstaat. Het is heel gek hoe dat gevoel blijkbaar werkt.”

de grote stad

Dat het heel gek is hoe eenzaamheid werkt, weet Tessa (31) maar al te goed. Ze voelde zich voor het eerst echt eenzaam toen ze vanuit haar dorpje in Brabant verhuisde naar Utrecht. Ze was negentien jaar en kende er niemand. Tessa zat elke avond alleen op haar kamertje en voelde zich eenzaam in de grote stad. Gelukkig kon ze van dat gevoel afkomen toen ze eenmaal een baan kreeg in de horeca en steeds meer mensen leerde kennen.

“Ik was laatst mijn kast aan het opruimen en er viel toevallig een briefje van mijn ex uit een boek. Het gaat over iets van tien jaar geleden hoor. Hij had een briefje geschreven en me een teddybeer gegeven voor als ik me weer eenzaam voelde. Dat bood wel troost.”

vrienden in andere levensfases

Hoewel Tessa zich na al die jaren gelukkig niet meer eenzaam voelt door haar verhuizing naar de grote stad, kent ze toch meerdere momenten van eenzaamheid. “Ik ben nu 31, mensen om me heen krijgen kinderen, gaan trouwen, samenwonen en ik heb dat niet. Dan denk ik vaak: doe ik iets verkeerd? Ook zie je natuurlijk altijd van die leuke berichten op social media voorbijkomen en dan geeft het me soms het gevoel dat ik heb gefaald. Het is heel leuk hoor, als vrienden kinderen krijgen en het betekent niet dat ik ze geen geluk gun, maar het kan wel confronterend zijn. Het is een soort spiegel. Ik heb het een aantal jaar terug weleens gehad dat een vriend zei, ‘als je kids wil, moet je opschieten’. Toen dacht ik echt: lul! Mensen hebben niet altijd door dat dat soort dingen heel kwetsend kunnen zijn en dat je je heel eenzaam kan voelen. Maar tegenwoordig probeer ik situaties voor mezelf om te keren in positieve zin. Bijvoorbeeld met zoiets als Valentijnsdag. Dan koop ik een bak ijs en hou een filmavond met een vriendin ofzo.”

hoop = de key

Voor Tessa blijft het niet bij eenzaamheid vanwege verhuizen naar de grote stad en vrienden die in een andere fase van hun leven zitten. Ze heeft namelijk te maken gehad met een depressie waarvan ze dacht dat ze er nooit uit zou kunnen komen. “Ik krijg nu therapie om te zorgen dat ik bepaalde patronen kan doorbreken die de basis hebben gevormd voor mijn depressie. Mijn zelfwaarde was heel laag. Ik heb van huis uit nooit te horen gekregen dat mijn ouders van me hielden of dat ik iets goed deed. Daar zat ik heel erg mee. Ik had als kind de behoefte om het van mijn ouders te horen als ik iets goed deed, maar ik kreeg het alleen maar te horen als ik iets fout deed. Ik kreeg niet eens een knuffel. Inmiddels ben ik goed bezig met het doorbreken van patronen, maar er was een tijd dat het voelde alsof de wereld helemaal bewolkt was en er nooit meer licht zou komen. De eenzaamheid tijdens mijn depressie gaf me echt het idee dat ik helemaal alleen op de wereld was. Mensen willen je wel helpen, maar ze kunnen je niet helpen. Je moet het zelf doen. Natuurlijk wel met behulp van instanties. Hoop is hierin echt heel belangrijk. Je kunt er echt wel uit komen, ook al denk je van niet.”

HULP BIJ DEPRESSIE

Heb jij last van een depressie? Het is heel belangrijk om hierover te praten. Neem contact op met Mind Korrelatie. Zij zijn dag en nacht bereikbaar via 0900-1450. Als je liever niet belt, kun je bellen of mailen voor advies en hulp.