Sara (25) dacht op haar 9e naar Disneyland te gaan, maar werd ontvoerd naar Syrië

Geen Disneyland, maar Syrië

Een vlucht van Schiphol naar Parijs duurt normaal gesproken niet langer dan anderhalf uur. Toen de vlucht ineens een stuk langer duurde, begon Sara's broer Ammar zich af te vragen of zij wel echt onderweg naar Disneyland waren. "Toen zei mijn vader: 'Nee, klopt. We gaan naar Syrië.'"

Sara, die al die tijd had gedroomd van haar tripje naar het pretpark, was niet blij met dat nieuws. "Maar uiteindelijk hadden mijn broer en ik zoiets van: een paar weken naar onze familie in Syrië is ook leuk."

Moeder

Hun zomervakantie in Syrië, die drie weken zou duren, duurde al snel veel langer. Weken werden maanden. "Op een gegeven moment dachten we: dit klopt niet. We hoorden ook niets van onze moeder, dat was natuurlijk heel apart." Sara en Ammar dachten dat hun moeder expres geen contact met hen opzocht. Hun vader maakte hen namelijk wijs dat zij hen niet meer wilde zien, omdat ze het te druk had met de tweeling die ze van een andere man had gekregen. "Ook konden we volgens hem niet meer terug naar Nederland, omdat we daar bedreigd zouden worden vanwege onze afkomst."

Mislukte vluchtpogingen

Met heel veel moeite wist Sara's moeder haar kinderen uiteindelijk via-via op te sporen. Ze kreeg haar kinderen te zien en probeerde twee maal met Sara en Ammar te vluchten. Die pogingen mislukten. "Ze mocht ons uiteindelijk niet meer zien, omdat onze vader te weten kwam over onze vluchtpogingen. Toen zei ze: 'Als Ammar achttien is, kunnen jullie samen vluchten naar de Nederlandse Ambassade.'"

Het zou nog vijf jaar duren totdat Ammar achttien zou worden. Zo lang wachtten ze uiteindelijk niet. Broer en zus besloten twee weken later al te vluchten. "Mijn broer bedacht het plan, waarna we het samen helemaal uitstippelden."

Vier uur in berging verstopt

Toen hun vader op een dag tot laat moest werken, besloten Sara en Ammar vanuit het huis van hun opa en oma per taxi te vluchten naar de Nederlandse Ambassade in Damascus. "De schoonmaakster had ons gezien en nam contact op met onze vader. Mijn vader is een slimme man, dus hij wist precies waar we naartoe gingen."

Eenmaal bij de ambassade aangekomen, zag Sara haar vader bij de vooringang van de ambassade staan. Om niet op te vallen, beval Sara de taxichauffeur om naar de achteringang te rijden. Daar verstopten Sara en Ammar zich uiteindelijk in de stekelbosjes, waarna ze contact opnamen met hun moeder, die de ambassade op de hoogte bracht van de situatie. Sara en Ammar werden door een medewerker naar een berging gebracht, waar ze zo'n vier uur hebben gezeten. Dit omdat hun vader al die tijd naar hen op zoek was in het pand. Uiteindelijk gaf hij zijn zoektocht op en vertrok hij.

Zes maanden in ambassade gewoond

Sara en Ammar woonden uiteindelijk zes maanden in de ambassade. Er moest veel geregeld worden voor hun terugkeer naar Nederland. Zo was een handtekening van hun vader nodig. Die kwam er uiteindelijk na veel onderhandelen. Na alles wat er gebeurd is, heeft Sara haar vader deels vergeven.

"Vergeten en het hem volledig vergeven zal me waarschijnlijk nooit lukken. Het ging vorig jaar heel slecht met me. Toen heb ik traumatherapie gehad. Sindsdien heb ik het een plekje kunnen geven en op mijn manier los kunnen laten. Zo van: laat ik gewoon de mooie momenten koesteren en alle slechte gebeurtenissen achter me laten."