Sarita Lorena over rouwproces: "Had niet veel gescheeld of ik had de moed opgegeven"

Sarita Lorena

Sarita vertelt in de podcast dat haar rouwproces niet meteen volledig op gang kwam. "Je zit zo vast in de survivalmodus omdat je zoveel moet regelen: de begrafenis organiseren en bij de gemeente melden dat er iemand is overleden." Daarbij had Sarita nog een stille tocht georganiseerd samen met de vrienden en familie van Siki. Het regelen van dingen rondom de begrafenis was een afleiding voor Sarita, omdat ze Siki's dood niet onder ogen kon komen. "Ik ben zelf ook in survivalmodus gegaan, omdat ik het niet kon accepteren. Ik kon het gewoon niet geloven." Een jaar later realiseerde ze pas dat hij er niet meer was en dat kwam hard aan. "Mijn wereld stortte wéér in, omdat ik toen pas echt de tijd en het besef had van wat er was gebeurd. Het voelde gewoon alsof iemand mij met al zijn kracht in mijn gezicht sloeg. Alsof je in een kamer zit waarin iedereen beweegt en waar ruis is. En daarna is het ineens stil. Dan kun je pas weer je eigen gedachtes horen en herinneringen ophalen."

Zware periode

De zangeres probeerde op andere manieren afleiding te vinden door zich volledig op haar werk te storten. "Op een gegeven moment kon ik geen afleiding meer vinden en voelde ik te veel. Ik wilde eigenlijk in een holletje kruipen met een deken over me heen en niemand zien. Echt volledige isolatie." Sarita laat weten dat ze zich in die periode ook echt afzonderde van mensen en dat het niet goed met haar ging. "Ik kwam niet buiten en at toen ook bijna niets. Ik ademde, liep en sliep wel, maar er was gewoon niets meer van me over. Alles wat er nog van me over was, had ik in het regelen van de begrafenis en zo gestopt." Mensen in Sarita's omgeving zagen haar langzaam aftakelen. "Ik was meer dan tien kilo afgevallen en ik was al tenger. Mijn vrienden en familie zagen dit ook en hebben me er toen op aangesproken. Ik heb toen hele moeilijke gesprekken met hen gevoerd."

Rock-bottom

Gedurende deze zware periode heeft de zangeres ook een aantal vriendschappen verloren. "Ik dacht echt dat ik mijn vreugde en verdriet voor de rest van mijn leven met hen zou kunnen delen." Voor haar voelde dit opnieuw als een rouwproces. Sarita was er enorm slecht aan toe en dacht dat ze niet verder kon zinken, maar dat kon toch nog. "Ik had echt rock-bottom geraakt en dacht: als dit zo doorgaat, kan ik net zo goed mijn eigen graf gaan graven hier." Volgens de artiest had het niet veel gescheeld of ze had de moed opgegeven. "In zo'n situatie kan je heel makkelijk opgeven en dat was bij mij ook bijna het geval. Het had niet lang meer geduurd, voordat ik echt zou denken van: jongens, het is klaar."

Sarita's moeder

Sarita's moeder trok gelijk aan de bel toen ze zag dat het niet goed ging met haar dochter. "Mijn moeder heeft vroeger een soortgelijke situatie meegemaakt. Haar beste vriend is doodgeschoten en gestorven in haar armen. Zij wist precies wat ik doormaakte en zei gewoon: 'Jij gaat met mij mee naar huis.' Ze heeft me letterlijk van de vloer geraapt en gezegd: 'Dit is wat we gaan doen. Jij gaat slachtofferhulp bellen en zeggen dat je nú hulp nodig hebt. Want als je nog langer in dit diepe dal blijft zitten, moet ik mijn kind gaan begraven'." De artiest geeft aan dat ze op dat moment "niet echt dood wilde, maar in zo'n depressieve staat zat dat ze daar wel sneller aan dacht". "Ik dacht ik kan nu twee dingen doen: ik kan opgeven of ik vecht ervoor. Dan laat ik zien dat het kan en hoe moeilijk het is, maar vooral dat het niet onmogelijk is."

"Ik sta weer open voor liefde"

Na deze duistere periodes laat Sarita weten dat ze weer openstaat voor de liefde. "Het heeft een hele tijd geduurd, maar ik vind wel dat ik liefde mag ontvangen." Inmiddels heeft de zangeres deze liefde ook gevonden. Zo deelde ze onlangs een TikTok-video waarin ze danst op de muziek van Peso Pluma samen met basketbalspeler Raidell de Pree. De video is al 2,8 miljoen keer bekeken en fans reageren vol enthousiasme op de tortelduifjes. Zo reageert een fan: "Ja! Jou gelukkig zien, willen we allemaal." En een ander zegt: "Ik heb nog nooit iemand zo erg iets gegund."