Marou en Massin rappen over Palestina: "Er is een gebrek aan inhoudelijke hiphopmuziek"

Hebzucht

Greed, oftewel hebzucht is volgens Marou en Massin een staat waarin we momenteel leven en eigenlijk al heel lang leven. Hebzucht vanuit de consument, de media en het allerbelangrijkste: hebzucht vanuit de wereldleiders. In hun nummer Greed kijken de rappers dan ook kritisch naar zowel de geschiedenis als het heden en kaarten ze verschillende situaties aan. Van de tien miljoen Congolezen die vermoord zijn in de vroegere Belgische kolonie tot het hedendaagse geweld dat tegen de Palestijnen wordt gebruikt. "Weer een mens gevlogen. Deze keer een kind met honderd dromen. Hij was gewend aan het geluid van als er bommen komen. Zijn moeder was al dood, zijn vader mist een been. Hij was vergeten hoe het is om als een kind te spelen", rapt Massin.

Woede

Massin vertelt dat het nummer tot stand is gekomen, in samenwerking met de vijftienjarige producer Guvnor Jor, door een groot gevoel van onmacht dat de jongens ervaren door het leed dat de Palestijnen meemaken. "Het gaat vooral om opgekropte woede die er gewoon uit moest. De dag dat ik het nummer maakte, scrolde ik door Instagram en zag ik weer allerlei video's van de hel waarin de Palestijnen leven. Ik moest mijn ei gewoon kwijt."

Het duo gebruikt hun tekst in Greed om een duidelijk beeld te schetsen van het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan. Daarnaast werpen ze ook een blik op de rol die het Westen in deze situatie inneemt. Zo spreken ze over propaganda, desinformatie, ontkenning en de ontbrekende rol van de media in de verslaggeving over Palestina. In het nummer rapt Massin het volgende: "Dit is niet bezig sinds oktober de zevende en ze weten het, moet de media verbeteren. Censuur, propaganda en veel framen. Ik dacht dat we naar een democratische staat streefden", terwijl Marou in zijn tekst hetzelfde beaamt.

Commerciële wereld

Met het verhaal dat Marou en Massin in Greed vertellen, brengen de twee de essentie van hiphop terug in een industrie die aardig gecommercialiseerd is. Het genre begon als tegenbeweging en middel voor rappers om zich uit te spreken tegen onrecht. Naarmate de tijd is verstreken, is het genre hevig veranderd en een makkelijk verdienmodel geworden. "De evolutie van hiphop is een beetje aan het doodlopen. Artiesten hebben opgemerkt wat werkt om geld te verdienen. Ik heb het idee dat er nu alleen nog maar artiesten zijn die geld als drijfveer hebben en elkaar nadoen", vertelt Massin. "De hiphop-industrie loopt vast en wanneer dat gebeurt, moet je je eigenlijk teruggaan naar de basis", legt Marou uit. Een basis waarbij cijfers, geld en materie niet de drijfveren zijn, maar juist het gebruiken van rap als kunstvorm om politieke en maatschappelijke boodschappen te verkondigen. "Toevallig schreef ik onlangs nog een line: hoe ben je straat maar ben je bang om te worden gecanceld?", zegt Marou.

De jongens rappen al sinds hun zestiende, maar zien hun talent pas sinds een paar jaar als meer dan een hobby. Ze spreken over een passie waardoor ze constant bezig zijn met muziek en iedere dag te vinden zijn in de studio. Het willen delen van hun verhalen door middel van rap, zorgt er op dit moment voor dat geld geen enkele drijfveer is. Alleen hun passie is leidend en de mening van anderen doet er dan ook niet zoveel toe, volgens Massin. "Als je kunst wil maken, dan moet je een eigen mening en visie hebben. Iedereen kan kunst maken maar als het om goede kunst gaat, moet je echt je eigen ding doen en je niet laten leiden door anderen."

Terugbrengen van hiphop

Hoewel Massin en Marou spreken over de commerciële wereld binnen de hiphop-industrie, hebben ze wel het idee dat iedereen toe is aan het oude en originele hiphopgeluid. "De hele scène heeft dorst. Ik denk echt dat we in een slechte periode zitten qua inhoudelijke muziek. Daar is nu echt een gebrek aan, dus waarschijnlijk is de vraag vanuit de luisteraar ook hoger dan het aanbod dat ze voorgeschoteld krijgen", vertelt Marou. Daarom is de rapper ervan overtuigd dat er ruimte is voor het geluid dat hij samen met Massin brengt. "Dit zijn misschien niet de nummers waarmee je een nummer 1-positie bereikt, maar dat hoeft ook niet per se. Er is een grote cultuur binnen Nederland die van hiphop houdt en naar die oldschool sound luistert. Daar zijn wij voor", zegt Massin daarop.

De twee zijn dan ook hard aan het werk om die luisteraar te bereiken en brengen consistent muziek uit. Daarbij gaat het claimen van hun plek binnen de industrie meer over het delen van hun kunst met de luisteraar, dan het behalen van grote cijfers. "Ik wil resoneren met de mensen die onze muziek begrijpen en inspelen op individualiteit. Ik hoef niet de allergrootste te worden, maar ik vind het wel belangrijk dat ik uiteindelijk erkend word voor mijn bars en punchlines", vertelt Marou. Ook Massin beaamt dat hij niet de grootste rapper van Nederland hoeft te worden, maar vooral vanuit zijn passie voor muziek wil blijven leven. "Ik kan niet zonder muziek en elke keer als ik iets maak, dan doe ik dat echt voor mezelf. Ik hoef niet iedereen te bereiken en erg bekend te zijn. Als dat wel gebeurt, is dat mooi meegenomen. Maar dat is niet nadrukkelijk het doel." Het geluid van Marou en Massin, maar ook hun pure mindset brengt een frisse wind binnen de game. Al lange tijd wordt er gezegd dat echte hiphop niet meer bestaat, maar met hun talenten en liefde voor het genre laten ze zien dat dit allesbehalve waar is.