Lastiggevallen door treinrukkers: "Binnen 5 seconden was zijn piemel eruit"

Alleen in de coupé

FunX-collega Merel maakte het klassieke voorbeeld van een treinrukker mee: "Ik zat in de coupé en er ging iemand tegenover me zitten. Dat was al een beetje raar, want ik zat in mijn eentje in de coupé, dus hij had overal kunnen gaan zitten." De man in kwestie haalde vervolgens binnen no time zijn piemel uit zijn broek en begon zich af te trekken. Merel schrok en vluchtte snel weg. "Ik durfde echt niks te zeggen."

Bevroren

Bij luisteraar Anouk ging het nog een stapje verder. Ze was een jaar of vijftien toen er een man in de trein naast haar ging zitten en haar begon te betasten. "Ik verstijfde meteen." Terwijl het logisch lijkt om te schreeuwen of weg te rennen, is het niet gek dat je in zo'n situatie bevriest. Je lichaam kan bij gevaar namelijk in een automatische overlevingsreactie schieten, oftewel tonic immobility.

Niet grappig

De reacties op dit soort treinruk-incidenten zijn vaak lacherig. Ook Merel merkte dit: "Het wordt heel gauw lollig, terwijl het dat eigenlijk helemaal niet is." Als anderen het niet serieus nemen, terwijl jij nog met een brok in je keel zit, kan je aan jezelf gaan twijfelen: stel ik me niet gewoon aan?

Daarnaast komt het vaak voor dat slachtoffers niet geloofd worden of opmerkingen krijgen waaruit blijkt dat het hun eigen schuld is. Victim blaming dus. En dat terwijl het juist zo belangrijk is om na seksuele intimidatie support te krijgen vanuit je omgeving, zo vertelde klinisch psycholoog en hoofd van Centrum Seksueel Geweld Iva Bicanic eind vorig jaar in de Volkskrant: "Een groot deel van mijn werk, het behandelen van slachtoffers van seksueel geweld, heeft te maken met psychisch vastlopen doordat zij uit hun omgeving niet de steun krijgen die ze nodig hebben om dit soort seksuele intimidatie te verwerken."

Geen melding

Hoe vaak dit soort gevallen van seksuele intimidatie in het openbaar vervoer voorkomen, is niet bekend. Slechts vier op de tien slachtoffers maakt er namelijk een melding van. De meeste slachtoffers stappen niet naar de politie, omdat ze denken dat ze zich aanstellen of er vanuit gaan dat aangifte doen geen zin heeft. "Je denkt toch van: het is maar een verhaal. Er is geen bewijs", aldus Anouk. Zowel zij als Merel hadden achteraf liever meteen actie ondernomen door bijvoorbeeld een foto te maken of de conducteur te waarschuwen.

Zelf slachtoffer?

Als je te maken hebt gehad met seksuele intimidatie of geweld, kun je terecht bij Slachtofferhulp via 0900-0101. Bij een aanranding of verkrachting kun je ook contact opnemen met het Centrum Seksueel Geweld. Je kunt chatten of bellen met het gratis telefoonnummer 0800-0188 dat 24 uur per dag bereikbaar is.