Boef: "Alles wat ik doe is voor mijn moeder die vanaf boven meekijkt"

De motivatie en het vuur

Boef vertelt dat het niet makkelijk was om zo'n persoonlijke documentaire te maken, maar de rapper is wel heel blij met het eindresultaat. Ook in het interview met Fernando vertelt Boef zijn persoonlijke ervaringen. Zo vertelt hij over het moment dat zijn pleegmoeder op haar sterfbed lag met kanker en hoe dat laatste gesprek met haar zijn leven veranderde. Boef zat op dat moment in de gevangenis, maar kreeg verlof om afscheid van zijn moeder te kunnen nemen.

"Het laatste wat zij tegen mij zei, was: 'Soof, maak alsjeblieft wat van je leven.' Dat is mij echt altijd bijgebleven. Toen ik terugging naar de gevangenis was dat de motivatie en het vuur om een switch te maken voor als ik eruit kwam. [...] Ik heb heel mijn leven te danken aan haar. Alles wat ik doe, doe ik eigenlijk voor haar. Ik ben heel blij dat het uiteindelijk is gelukt en ik heb ook het gevoel dat zij stiekem meekijkt met al het succes."

Confronterend gesprek met vader

Die switch heeft Boef zeker gemaakt, aangezien hij nu een van de succesvolste rappers van Nederland is. Maar Boef vertelt ook over een ander moeilijk hoofdstuk in zijn leven, namelijk zijn biologische ouders. De rapper kwam in een Nederlands pleeggezin terecht, omdat zijn biologische moeder een heroïneverslaving had en zijn vader vastzat vanwege een bankoverval. In de docu is te zien hoe Boef teruggaat naar zijn geboortestad Parijs en daar met zijn vader spreekt. "Het is heel diep, maar wel nodig. Je hebt op een gegeven moment heel veel vragen in je hoofd en dan is het wel chill als iemand die vragen kan beantwoorden. Voor mij is dat gesprek alleen maar goed geweest."

"Het is allemaal het lot"

In het gesprek vertelt zijn vader hoe hij Boef kwijtraakte doordat hij vast kwam te zitten vanwege de bankoverval. Daarvoor moest hij zeven jaar naar de gevangenis. Toen zijn vader eenmaal vrijkwam, was Boef al weg.

"Daar heeft hij gewoon heel veel moeite mee gehad. Maar ik ben ook wel een realist en eerlijk: het zijn uiteindelijk keuzes die je zelf maakt die leiden tot gevolgen. [...] Ik ben er heel lang heel boos over geweest, maar naarmate je ouder wordt, leer je het wel te vergeven. Vergeten doe je niet, want uiteindelijk ben ik zonder mijn ouders opgegroeid. Dat komt in mijn ogen door hen. Maar uiteindelijk moet je wel genadig zijn, want dit zijn toch de mensen die jou hebben gecreëerd. Zonder hen zou ik niet eens bestaan, dus ik heb wel gewoon mijn respect voor ze. [...] Het is allemaal het lot, het stond geschreven en dit was mijn route. Je weet niet wat er was gebeurd als ik in Parijs was gebleven. Ik had misschien dood kunnen zijn of vast kunnen zitten. Ik geloof in het lot en dit moest gewoon zo zijn."