De strijd tegen antisemitisme win je niet met moslimhaat

"Mensen zoals ik zijn ongewenst"

Terwijl de Maccabi-supporters terugkeerden naar een land dat hard op weg is om heel Gaza uit te moorden, zijn Nederlandse moslims en Marokkaanse Nederlanders - grof gezegd - achtergebleven met de shit. Ik denk dat ik als moslima voor velen spreek wanneer ik zeg dat het mentaal een zware tijd is. Terwijl je in de media tot zondebok wordt gemaakt en premier Dick Schoof spreekt van een ‘integratieprobleem', wordt het gevoel dat mensen zoals ik ongewenst zijn in Nederland opnieuw bevestigd. Dat gebeurde in november vorig jaar toen een groot gedeelte van Nederland op (extreem)rechtse partijen stemde en dat gebeurt nu ook weer door de gevaarlijke framing van verschillende media en politici.

Vrijbrief om moslimhaat te rechtvaardigen

Helaas zien velen de onrust in Amsterdam als een vrijbrief om moslimhaat te rechtvaardigen. Iets wat we terugzien bij politici, zoals Thierry Baudet die spreekt over het faciliteren van ons vertrek uit Nederland en de discussie met Geert Wilders aangaat over de 'demografische, religieuze en etnische transformering' van het land. Maar ook premier Dick Schoof, die niet uit zijn woorden leek te komen toen journaliste Lamyae Aharouay hem kalm maar kritisch ondervroeg over zijn bevooroordeelde houding tegenover Marokkaanse Nederlanders en hun zogenaamde integratieprobleem. Deze vreselijke en racistische uitspraken van de regering zorgden er zelfs voor dat staatssecretaris van Financiën Nora Achahbar haar ontslag indiende.

Niet alleen politici, maar ook de vele journalisten (of mensen die zichzelf journalist noemen), leken dit racistische frame meteen aan te nemen. Zo spraken verschillende journalisten in hun berichtgeving over de situatie in Amsterdam voornamelijk over antisemitisch geweld tegen de Israëlische voetbalfans en bleven ze veelal stil over het geweld dat gepleegd werd door de Maccabi-supporters.

Woede en pijn

Dat politici de groei van antisemitisme in de samenleving toeschrijven aan moslims, verwijzingen maken naar de Kristallnacht van 1938 en spreken over 'pogroms', is een zeer gevaarlijke ontwikkeling en zorgt voor nog meer polarisatie in een tijd waarin de tegenstellingen groter dan ooit lijken. De moslims worden hiermee namelijk tot ultieme zondebok gemaakt, terwijl hun woede niet gericht is (en niet hoort te zijn!) naar joden. Deze woede is gericht naar de zionisten, die mensen die op ons lijken systematisch afslachten, hiermee wegkomen en ook nog gesteund worden met wapens door onze regering.

Wat de huidige situatie des te pijnlijker maakt, is dat politici onmiddellijk in actie kwamen door het geweld tegen Israëliërs te veroordelen, terwijl de feiten nog niet volledig bekend waren. Hetzelfde durven ze echter niet te doen met de daden van Israël, die de Palestijnen mishandelen, verkrachten, verhongeren en uitmoorden.

"Het grootste probleem wordt genegeerd"

De woede die nu bij mij en vele anderen heerst, komt voort uit de terughoudendheid van politici om het geweld van de Israëlische voetbalfans te veroordelen. Bovendien worden specifiek Marokkaanse Nederlanders en moslims voor de zoveelste keer neergezet als het kwaad waarmee afgerekend moet worden in ons land. Terwijl alle aandacht nu vooral uitgaat naar de zogenaamde integratieproblemen van moslims en Marokkaanse Nederlanders wordt het grootste probleem genegeerd: een regering die antisemitisme wil bestrijden met moslimhaat.

Door de term antisemitisme op deze manier te misbruiken, wordt de woede gericht op de verkeerde groepen. De echte boosheid zou namelijk gericht moeten zijn op de machtsstructuren die haat en verdeeldheid mogelijk maken en die tegelijkertijd, met hun zogenaamde strijd tegen antisemitisme, het - figuurlijke - vuur openen op moslims en Marokkaanse Nederlanders.

DISCLAIMER: De meningen in dit stuk zijn van de schrijver zelf en niet per se van de gehele redactie van FunX.