Romelu Lukaku deelt indrukwekkend verhaal over opgroeien in armoede

"Mensen in de voetbalwereld praten graag over mentale kracht. Nou, ik ben de sterkste gast die je ooit gaat tegenkomen."

Blut

"Ik herinner me het exacte moment dat ik me besefte dat we blut waren." Dat is hoe Romelu Lukaku zijn pakkende en inspirerende verhaal begint. De Manchester United-speler groeide op in armoede en was op een missie. Hij zou zijn familie een beter leven bieden door de beste voetballer in de Belgische geschiedenis te worden. Hij is goed op weg om dat te bereiken en dat is allemaal te danken aan zijn vastberadenheid.

Melk met water

Romelu had het als kind erg moeilijk thuis. Elke dag stond er hetzelfde op het menu voor de familie Lukaku: brood en melk. Geen luxe, maar als kind had hij dat niet door. Totdat zijn moeder een keer iets anders deed toen ze de melk inschonk. "Ze bracht de lunch naar mij toe en deed alsof er niks aan de hand was. Ik wist meteen dat er iets mis was. Ze had de melk gemengd met water." Lukaku's moeder had niet genoeg geld meer om de rest van de week te overleven en was dus genoodzaakt de melk te verdunnen. Dit was het moment dat Romelu snapte hoe arm zijn familie was.

Belofte

Zijn vader was een professioneel voetballer, maar aan het einde van zijn carrière was zijn geld op. Eerst verloren ze hun televisie, later werd ook de elektriciteit en het water afgesloten. Lukaku zeurde niet en sprak er geen woord over met zijn moeder. Van binnen maakte hij echter een belofte aan zichzelf: hij zou de beste voetballer van België worden. Hij kon het niet langer aanzien dat zijn moeder zo moest leven.

Zestien

Toen hij na een schooldag zijn moeder huilend aantrof, besloot hij zijn plan met haar te delen. Hij beloofde haar dat hun leven zou veranderen en dat ze zich binnenkort geen zorgen meer zou hoeven te maken. Hij was toen zes.

"Ik vroeg mijn vader wanneer je professioneel voetballer kunt worden. Hij zei me: "Zestien." Ik zei: "Oke, dan zal ik zestien zijn."

Finales

De voetballer zette letterlijk alles op alles om zijn doel te bereiken. "Elke wedstrijd die ik speelde, was een finale." Lukaku gaf altijd de volle honderd procent, ook als hij met vrienden in een parkje aan het spelen was. Op zijn elfde begon zijn talent op te vallen. Hij was lang, zag er ouder uit en was zo goed dat ouders begonnen te twijfelen of hij niet gewoon veel ouder was. Hij moest zich daarom ook vaak identificeren om te bewijzen dat hij echt tussen de kinderen hoorde te spelen. Het wantrouwen van anderen zorgde ervoor dat Lukaku zich al helemaal wilde bewijzen.

"Ik wilde de beste voetballer in de Belgische geschiedenis worden. Geen goede speler, maar de beste. Ik speelde met zoveel woede. Door veel dingen: omdat er ratten in mijn huis liepen, omdat ik de Champions League niet kon volgen. Ik was op een missie"

Opa

Een telefoontje van zijn opa zorgde ervoor dat zijn belofte nog meer belang kreeg. Lukaku was twaalf toen zijn opa hem op het hart drukte dat hij moest zorgen voor zijn moeder. "Ik zei: "Ja opa, ik snap het, ik beloof het.' Vijf dagen na het telefoontje overleed zijn opa.

Zijn belofte aan zijn moeder en opa kwam Lukaku na. Op 24 mei 2009 mocht hij spelen voor Anderlecht, hij was toen zestien jaar en elf dagen oud.

"Ik zou willen dat ik mijn opa kon bellen om hem te vertellen hoe we nu leven. Geen ratten meer in het appartement, niet meer op de grond slapen, geen stress meer. We hebben het goed nu."