Geadopteerde Isabel na traumatische jeugd in België herenigd met ouders

Nonnen

Isabel groeit samen met broers en zussen op bij opa en oma. Haar ouders zijn gescheiden en haar moeder werkt hard. De slechte gezondheid van Isabel - ze heeft chronische astma - zorgt er uiteindelijk voor dat ze niet langer bij haar familie kan blijven. Er is namelijk geen geld om goed voor haar te zorgen. De nonnen uit haar dorp brengen haar naar het ziekenhuis en vragen haar familie of ze haar mogen adopteren. De familie stemt in.

Traumatische ervaring

Isabel denkt in eerste instantie dat ze bij andere mensen gaat wonen, maar wel nog contact met haar familie kan houden. Al snel blijkt niets minder waar. Isabel wordt tegen haar wil in meegenomen door een Belgische vrouw, zonder dat ze afscheid kan nemen van haar familie. Isabel reageert hysterisch, en krabt de Belgische vrouw helemaal open:"Ik wist diep van binnen dat er iets ergs zou gaan gebeuren"

vreselijke jeugd

Eenmaal in België wordt het niet veel beter. Isabel voelt zich niet thuis. Van haar adoptieouders mag ze niet over Bolivia praten, geen herinneringen ophalen en ook niet in haar eigen taal praten. Wanneer Isabel zeventien is, krijgt ze nog een klap te verwerken. Ook haar adoptieouders geven haar weg. "Ik voldeed niet aan de verwachtingen." Isabel belandt via jeugdzorg in een opvanghuis, waar ze de rest van haar jeugd doorbrengt.

groot gemis

Inmiddels heeft Isabel haar eigen gezin met zes kinderen. Maar hoe hard ze ook probeert om de pijn en het verdriet te negeren, blijft ze zich 'onthecht' voelen. Ze wil niets liever dan haar familie terugzien: "Ik zou ze zo graag willen knuffelen." Daarom reist Spoorloos af naar Bolivia om Isabels ouders, broers en zussen op te sporen.

Laten adopteren

Spoorloos spreekt met de ouders van Isabel, die beiden hun dochter vreselijk missen. Haar vader wist niks af van de hele adoptie. Haar moeder wel. Zij gaf toestemming aan de nonnen om Isabel naar België te sturen, in de hoop dat ze daar een beter leven zou hebben. En daar heeft ze vreselijk spijt van. "Ik hou veel van mijn kinderen, maar ik kon toen niet anders. Ik moest altijd werken om mijn kinderen te onderhouden."

Terugzien

Isabel is sprakeloos wanneer ze erachter komt dat haar hele familie nog in goede gezondheid leeft. De hereniging is dan ook zeer emotioneel.

"Dit is liefde, dit is familie."