Romy over opgroeien in armoede: "Ik accepteer het wel gewoon"

Soms is het wel moeilijk

Terwijl Romy haar klasgenoten met nieuwe kleding en schoolspullen ziet en tijdens de pauze in de kantine wat lekkers kopen, is de realiteit voor haar helaas anders. Hoewel ze er openhartig over durft te praten, vindt ze het soms toch moeilijk om te zien dat zij het moeilijker heeft dan andere kinderen. "Soms is het wel moeilijk, want het is toch wel een stukje onzekerheid", vertelt Romy. "Dan zie je anderen met de nieuwste schoenen of kleding, die jij ook zou willen, maar niet kan betalen. Je valt dan een beetje buiten de boot. Ik accepteer het wel gewoon, maar dat is niet altijd makkelijk."

Boos

Dat het accepteren van armoede niet makkelijk is blijkt ook wanneer ze haar moeder bijvoorbeeld om nieuwe schoenen vraagt. Wanneer ze daar geen geld voor heeft, kan Romy daar soms wel eens boos om worden. "Soms zegt m'n moeder: 'die kunnen we niet betalen, want ze zijn te duur'. Dan wordt ik wel eens boos, maar uiteindelijk accepteer ik het wel weer." Romy leert haar situatie vooral te accepteren door productief bezig te zijn. "Als ik boos ben ga ik meestal mijn eigen ding doen en ga ik gewoon huiswerk maken of muziek luisteren."

Blijf jezelf

Hoewel Romy niet gepest wordt vanwege haar financiële situatie merkt ze wel dat ze soms wordt buitengesloten. Hoewel ze daarmee heeft leren omgaan, vindt ze dat mensen elkaar moeten accepteren om wie ze zijn. "Je hoort iemand niet buiten te sluiten op basis van wie hij is. Je bent jezelf en dat blijft altijd zo. Iemand buiten sluiten, omdat hij geen nieuwe Nikeschoenen kan kopen is gewoon onzin." Daarnaast wil Romy iedereen die in armoede leeft in Nederland een hart onder de riem steken en meegeven dat ze altijd zichzelf moeten blijven.

"Ik wil dat alle volwassenen, kinderen en andere mensen zichzelf blijven, ondanks dat ze in armoede leven of met andere problemen te maken hebben. Je bent wie je bent en dat kan je niet veranderen."