'Minder dan 1 op de 10 meldingen zedendelicten leidt tot veroordeling'

Wat veel slachtoffers van verkrachting en andere zedendelicten helaas al merkten, wordt nu ook uit gegevens van justitie pijnlijk duidelijk: meldingen van dit soort misdrijven leiden bijna nooit tot een veroordeling van de dader. Dat meldt NRC naar aanleiding van gegevens van het Openbaar Ministerie en de politie.

Minder dan 1 op de 10

In minder dan één op de tien gevallen wordt na melding van verkrachting bij de politie ook daadwerkelijk een dader veroordeeld. Cijfers van de politie laten zien dat er vorig jaar een recordaantal van 2168 verkrachtingen en 2144 aanrandingen gemeld werden. Er werden in datzelfde jaar 195 daders veroordeeld voor verkrachting en 234 voor aanranding.

De krant schrijft dat advocaten, wetenschappelijk onderzoekers, politici en officieren allemaal bevestigen bevestigd dat je als slachtoffer van een seksueel misdrijf geen rechtvaardigheid kunt halen in het strafrecht.

Lang wachten en vaak voorwaardelijke straf

Slachtoffers moeten vaak twee jaar wachten voordat een zaak is afgerond, wat psychisch erg zwaar is. De dader loopt dan in veel gevallen nog vrij rond. Daarbij worden ze in die tijd slecht op de hoogte gehouden over de voortgang. Vervolgens komt de dader er in veel gevallen met een voorwaardelijk straf vanaf, zo vertelt advocaat Nelleke Stolk aan NRC. "Omdat het zwaard van Damocles zo lang boven zijn hoofd heeft gehangen. Dat is niet te verteren voor de slachtoffers."

Tekorten

De slechte situatie rondom het afhandelen van seksuele misdrijven zou onder meer liggen aan de grote personeelstekorten bij het OM en de zedenrecherche. Ook zouden mensen die zedenzaken gaan aanpakken te kort opgeleid worden. Verder wordt genoemd dat de positie van zedenslachtoffers, die volgens het CBS negen van de tien keer vrouw zijn, in het strafproces "traditioneel zwak" is. "Het is, meestal, zijn woord tegen het hare."

Slecht onderzoek

Volgens advocaten wordt er ook onvoldoende en te slordig onderzoek gedaan naar zedenzaken en te lang gewacht met bewijs verzamelen. Bovendien ligt de lat om een dader van verkrachting te veroordelen volgens hen 'onhaalbaar hoog'. Slachtoffers moeten vaak zelf met bewijs komen dat het misdrijf daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, terwijl dat juist zo moeilijk is.

Minderjarigen bijna nooit aangifte

Met deze cijfers in het achterhoofd is het niet heel gek dat Pointer vorige maand na een onderzoek concludeerde dat minderjarigen bijna nooit aangifte doen van seksuele uitbuiting. Naast angst en een onveilig gevoel is er een gebrek aan vertrouwen in de autoriteiten. "Ze moeten meerdere keren hun verhaal doen. Tegen de politie, tegen een rechter-commissaris, in de rechtbank. Dat schrikt vaak af. Ze zitten middenin hun verwerkingsproces", aldus de teamleider van de Zedenpolitie Amsterdam. "Maar zonder aangifte is het lastiger om een zaak tegen een verdachte te beginnen. Als we het verhaal van het slachtoffer niet hebben, wordt het in een rechtszaak heel moeilijk."