Prins Harry over moeder Diana: "Ik gebruikte drugs om haar verlies te verwerken"

Schuldgevoelens

Harry was pas twaalf jaar oud toen zijn moeder in 1997 op tragische wijze om het leven kwam bij een auto-ongeluk. In zijn aankomende boek Spare geeft hij toe dat hij de weg kwijt was door haar plotselinge overlijden. Ondanks dat hij zijn moeder ontzettend miste, huilde hij maar één keer om de dood van zijn moeder. Dat was toen haar kist werd begraven. Harry ervaarde op jonge leeftijd veel schuldgevoelens, omdat hij het gevoel had dat hij niet emotioneel genoeg was over haar overlijden.

Medicijn

Psychedelica nam uiteindelijk het idee weg dat Harry verdrietig moest zijn om te bewijzen dat hij zijn moeder miste. "Ik zou mensen niet aanraden om dit recreatief te doen", zei de prins over het gebruik van psychedelische drugs. "Maar als je een enorme hoeveelheid verdriet of trauma's hebt en je het met de juiste mensen doet, dan kunnen deze dingen op een bepaalde manier werken als een medicijn."

Door zijn ervaringen tijdens de trips kon Harry de situatie in een ander perspectief plaatsen. "Ik kon de ideeën zoals ik ze in mijn hoofd had verwijderen en er anders naar kijken. Ik ging inzien dat mijn moeder wilde dat ik gelukkig was, niet dat ik emotioneel was om haar verlies."

Proberen te huilen

Harry legt tijdens het gesprek uit dat hij in eerste instantie weigerde te accepteren dat zijn moeder er niet meer was. "Dat was de reden dat ik niet kon huilen." De prins probeerde zichzelf emotioneel te raken om toch tranen te laten vloeien. "Ik zocht constant naar manieren om me niet schuldig te voelen. Ik keek online naar video's van mijn moeder om herinneringen op te wekken zodat ik kon huilen. Dat het niet lukte, maakte het nog zwaarder voor me."

Een andere realiteit

Harry legt verder uit dat hij hulp zocht bij een therapeut en in goed overleg besloot om psychedelica te proberen om de pijn te verwerken. In zijn boek schrijft hij dat hij mede dankzij ayahuasca en paddo's "de waarheid heeft kunnen zien" en "de werkelijkheid heeft kunnen herdefiniëren". Volgens Harry helpen de drugs "om een andere realiteit te ontdekken", zelfs nadat ze zijn uitgewerkt. "Ik zag daarna een wereld die twee keer zo mooi was."

Hallucineren op het toilet

Ook vertelt Harry over gekke ervaringen die hij heeft gehad met drugs. Hij herinnert zich een keer dat hij paddo's nam op een feestje in 2016 en begon te hallucineren. Hij had het idee dat een vuilnisbak tegen hem praatte. "Naast het toilet stond een ronde zilveren vuilnisbak, eentje met een voetpedaal om de deksel te openen. Ik staarde naar de bak en voordat ik het wist, staarde het terug naar me. De bak veranderde ineens in een hoofd", schrijft hij in zijn boek.

De prullenbak kreeg vervolgens nog meer menselijke eigenschappen. "Ik zette mijn voet op het pedaal en het hoofd opende zijn mond. Het kreeg een enorme open grijns." Harry zegt dat hij erom moest lachen en zich omdraaide om te plassen. "Nu veranderde de wc ineens ook in een hoofd. De pot was zijn gapende muil en de scharnieren van de zitting waren zijn doordringende zilveren ogen. Ik hoorde dat hij 'aah' zei."

Cannabis en cocaïne

Ook cannabis en cocaïne zijn geen onbekend terrein voor Harry. Zijn gebruik liep in het verleden zelfs zo ver uit de hand dat hij ooit door een lid van het personeel van het Koninklijk Huis ondervraagd werd over het mogelijke gebruik van drugs. Volgens de prins was hij een jaartje of zeventien toen hij de gewoonte had om cannabis te roken en cocaïne te snuiven.

Tijdens een jubileumviering van de Britse koningin in 2002 werd Harry gevraagd naar zijn ongeoorloofde gedrag. "Natuurlijk had ik rond deze tijd cocaïne gebruikt", vertelt hij. "Tijdens een jachtweekend bij iemands landhuis had ik eens een lijntje aangeboden gekregen. Sindsdien heb ik het wel vaker gedaan."

Diepongelukkige 17-jarige

Volgens Harry werd hij niet blij van het gebruik van cocaïne. "Iedereen om mij heen leek het wel leuk te vinden, maar voor mij was het niet per se leuk." Toch bleef hij het vaker proberen. "Ik voelde me er anders door. Dat was mijn belangrijkste doel. Dingen voelen. Ik was een diepongelukkige 17-jarige die bereid was alles te proberen wat mensen niet van me zouden verwachtten."