Agent schrijft hartverscheurende brief over 24-jarige verkeersdode

Zelfs bekende artiesten kun je dikwijls betrappen op het niet dragen van hun gordel als je beelden ziet op Instagram of Facebook. Maar wie de hartverscheurende brief van een agent van de Politie Zaanstreek leest, zal waarschijnlijk wel twee keer nadenken voordat zij hun gordel weer weigeren goed te dragen.

Geen goed teken

De agent praat over een verschrikkelijk incident dat hem is overkomen. Het is niet duidelijk of het incident recentelijk of een tijdje geleden heeft plaatsgevonden. "Als we aankomen bij de aanrijding zien we dat de GGD in een groepje bij elkaar staat. Dat is meestal geen goed teken. De brandweer staat bij een klein autootje, of wat er van over is."

diamanten

De agent kijkt naar de plek waar de airbag uit het stuur hangt en ziet een meisje. "Je lange haar hangt als een sluier voor je gezicht. Het kleeft aan je wang en de glassplinters die overal zitten, zorgen voor een absurd schouwspel. Het lijken wel diamanten."

"Een van de brandweermannen geeft me een rijbewijs. Twee anderen dekken de auto toe met een oranje zeil. De plek is te openbaar om je ter plaatse uit de auto te knippen, dus wordt de auto naar een afgeschermde plek gebracht. Ik kon nog net zien dat je waarschijnlijk lijkt op de vrolijke foto van je rijbewijs, voordat het oranje zeil de zon uit de diamanten wegneemt."

gordel onder je arm

Volgens de agent is de toedracht van de aanrijding duidelijk en de doodsoorzaak ook: "Omdat je de gordel onder je arm door had kon je bovenlichaam vrijelijk naar voren klappen op het moment dat de airbag je op volle snelheid raakte. Je nek brak als een dorre tak."

'klaar maken'

Twee collega's van de agent gaan op pad om de ouders van het overleden meisje te waarschuwen. Ze reizen als een speer naar het mortuarium. "Er zitten vier mensen in de wachtruimte. Ik schrik even, want één van de personen ken ik. Het blijkt je zusje die wel heel veel op je lijkt. Ik vertel ze dat het nog even gaat duren, omdat ze je “klaarmaken”. Ik kan niet vertellen dat er twee dames met je bezig zijn om alle glassplinters uit je gezicht te halen, het bloed uit je haar te wassen en met make-up bezig zijn om de bloeduitstortingen te camoufleren."

geen besef

Hij vertelt dat het lijkt alsof de ouders van het meisje niet beseffen wat er gebeurd is. "Tijdens het korte gesprek begrijp ik dat ze je vanmorgen nog gesproken hebben, vandaar dat de realiteit nog niet doordringt."

"Ik durf ze niet te vertellen dat dit misschien allemaal voorkomen had kunnen worden als je de gordel op de goede manier had gedragen. Dan was je in je stoel blijven zitten, was je nek nog heel geweest en je gezicht nog gaaf..."

oorverdovend verdriet

Uiteindelijk zijn het de vader en moeder die hun dochter moeten identificeren.

"Het is ongeveer 15 seconden lopen van de wachtruimte naar het aparte kamertje, waar je achter een kamerscherm bent opgebaard. Ik kijk naar je vader. Bij iedere stap wordt hij een jaar ouder, de 15 seconden lijken voor hem een week te duren."

De ouders draaien om het scherm en zien daar hun dode dochter liggen. "Enorme emoties komen los. Ik kijk naar mijn collega en slik een paar keer. De rest van het gezin komt het kamertje binnen. Het verdriet wordt oorverdovend."

loslaten

De agent condoleert de ouders. Voor hem zit het werk erop, maar hij kan het maar moeilijk loslaten. "Als ik ’s avonds naar huis rijd zie ik je gezicht. 24 jaar. Net zo oud als mijn eigen dochter."

'doe het voor je zusje'

In de weken erna controleert de agent extra goed op het juiste gebruik van gordels. "Ik zie er legio. Onder de arm door, of dicht geklikt achter de rug om."

"Geen van de mensen die ik bekeur heeft er begrip voor. “Het snijdt in mijn nek”, hoor ik vaak. Het zal wel. Mijn argument dat je voor minder dan 4 euro een zacht hoesje kan kopen om dat snijden te voorkomen wordt weggehoond. Maar als je het niet voor jezelf doet, doe het dan tenminste voor je zusje..."