Menstruatiearmoede in Nederland: ''Het blijft vaak onzichtbaar''

Bijna 1 op de 10 vrouwen in Nederland tussen de 12 en 25 jaar oud heeft te weinig geld om menstruatieproducten, zoals maandverband of tampons, te kopen. Zij gebruiken daarom noodgedwongen wc-papier of luiers van hun kinderen. Dit probleem heet menstruatiearmoede en komt vaker voor dan je denkt in Nederland. Joy van het platform De Bovengrondse deed hier onderzoek naar en vertelde er meer over in Start aan Fernando.

Structureel probleem

Menstruatiearmoede is een onderdeel van het grotere armoedeprobleem.''Het betekent eigenlijk dat je te weinig toegang hebt tot dingen die je nodig hebt om je menstruatie veilig en comfortabel door te komen'', vertelt Joy. Het probleem is dus breder dan alleen geen toegang hebben tot een cup, maandverband of tampon. Vrouwen die dit probleem ervaren hebben vaak ook geen toegang tot een schone douche, wc, water of pijnstillers.

Taboe

De Bovengrondse deed voornamelijk in Amsterdam uitgebreid naar deze vorm van armoede. Hieruit is naar voren gekomen dat vooral vrouwen die al in armoede of op de grens van het sociaal minimum leven hier mee in aanmerking komen. ''Deze vrouwen zijn vaak dak- en thuislozen, vluchtelingen en ongedocumenteerden die afhankelijk zijn van de Voedselbank.''

Op menstruatiearmoede heerst een dubbel taboe: je geldgebrek bespreken is al moeilijk en dan komt het taboe rondom menstruatie daar nog eens bij. Het platform ontdekte dan ook dat sommige vrouwen zich schamen en bang zijn om hulp te vragen aan hulpverleners.

Oplossingen

''Armoede raakt vrouwen vaak nog wat harder dan mannen, omdat dit soort dingen onzichtbaarder blijven'', aldus Joy. Ze benadrukt dat het heel belangrijk is dat dit probleem door de overheid serieus wordt aangepakt. Net zoals in Schotland, dat het eerste land is waarin het parlement heeft ingestemd met een wet die tampons en maandverband gratis maakt. Vanaf juni verleent Nieuw-Zeeland gratis toegang tot menstruatieproducten op scholen. Nederland zou hier volgens Joy een voorbeeld aan kunnen nemen, want ook al wordt er over gesproken in de vorm van Kamervragen, er zijn nog geen concrete acties uitgevoerd vanuit de overheid. Of Nederland daadwerkelijk een soortgelijke wet zal invoeren, moet nog blijken.

Joy vertelt hoe je zelf alvast het verschil kan maken: ''Ieder van ons zou op een kleinschalig niveau al verandering kunnen brengen. Je kan bijvoorbeeld zelf geld of producten inzamelen en dat doneren bij een lokale partij. Je kan ook in gesprek gaan met je werkgever en de mogelijkheden samen bespreken, maar ook zou je bij je school producten neer kunnen leggen.''