Up 2 Date

Moedige jonge vrouw (25) met kanker vertelt in Hello Goodbye haar heftige verhaal

News
Moedige jonge vrouw (25) met kanker vertelt in Hello Goodbye haar heftige verhaal

In het programma Hello Goodbye is te zien hoe geliefden elkaar na tijden weer in de armen te sluiten. Gisterenavond was er in het programma een jonge vrouw te zien die aan het wachten was op haar ouders die vanuit Suriname kwamen. De reden waarom haar ouders op bezoek komen, is minder leuk. Ze komen de komende maanden namelijk naar Nederland om hun dochter te steunen tijdens haar behandeling tegen baarmoederhalskanker.

Bang

"Ik was heel hysterisch toen ik het nieuws kreeg", vertelt de vrouw aan presentator Joris Linssen. "Ik dacht dat ik doodging." De 25-jarige ging met een paar kleine klachten naar de dokter en had niet verwacht dat er zoiets uit zou komen.

"Ik ben nog niet klaar voor de dood."

Behandeling

De ziekte is goed behandelbaar en de komende maanden zal ze chemotherapie krijgen. De moedige vrouw vertelt dat ze alles op zich laat afkomen, om zo zichzelf niet gek te maken. Als Joris haar vraagt of ze bang is om haar haar te verliezen door de chemo, antwoordt ze: "Als het haar weg moet, dan moet het weg. Het groeit wel weer terug."

Wel weet de vrouw al dat ze nooit meer moeder zal kunnen worden. Ze vindt het heftig, maar heeft geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten: "Het is wat ik heb gekregen. Ik moet het maar een plekje zien te geven. Als ik me laat neerhalen, dan kom ik ook niet verder."

"Ik ben niet het soort persoon dat in zijn bed blijft janken en zielig doen. Dat heeft weinig zin."

Video niet beschikbaar

Update

Op de Facebookpagina van het programma is te lezen hoe het nu onder omstandigheden goed met de vrouw gaat. De behandeling is aangeslagen en ze is nu aan het herstellen.

"De behandelingen waren zwaar en intensief, het is best heftig geweest, maar mijn lichaam kon het wel goed aan. Mijn haar was weg, maar dat begint nu weer aan te groeien. Toen het begon uit te vallen, heb ik besloten het zelf weg te halen. In het begin was het heel confronterend als ik mezelf zag...oh ja, ik ben ziek. Maar nu ben ik gewend aan dat korte koppie.’

‘Ik ben nu bezig het allemaal te verwerken en gelukkig krijg ik daar hulp bij. Al die tijd ben ik vooral in de overlevingsmodus geweest en heb ik me er doorheen geslagen. En nu pas besef ik me wat me allemaal is overkomen. Je leven gaat even stilstaan en je kan alleen maar denken aan beter worden, de rest zie je later wel. Mijn ouders hebben mij daarbij erg gesteund. Ze zijn al die tijd hier geweest en ze zijn er nog steeds!’

‘Alles lijkt nu goed en de behandelingen zijn aangeslagen. De komende drie tot vijf jaar blijf ik onder controle. Het is elke keer weer spannend om een uitslag te krijgen, maar de laatste controle was goed en we gaan ervan uit dat dat zo blijft. En dan is het straks tijd om het leven weer langzaam op te pakken."

Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.

Ster advertentie