Opa Klaas wil dat zijn vier onschuldige kleinkinderen uit IS-gebied worden gehaald

Het is de nachtmerrie van elke ouder: een kind dat radicaliseert en het contact met de realiteit totaal verliest. Het gebeurde bij Klaas, wiens dochter Mandy in 2015 naar Syrië vertrok. Ze nam haar vier kinderen mee, waarvan de jongste slechts drie maanden was. Opa Klaas deed zijn verhaal gisterenavond in De Wereld Draait Door.

''Kinderen zijn weerloos, maar Nederland doet helemaal niets. Het gaat om tachtig tot honderd kinderen op dit moment.''

Onschuldig

Klaas wil heel graag dat de regering in actie komt. Hij ziet heel goed in dat zijn dochter bestraft moet worden, maar zijn kleinkinderen zijn volgens hem hartstikke onschuldig.

''Mandy heeft dingen gedaan die niet kunnen, en daar moet ze voor bestraft worden. [...] Het gaat om de kleine kinderen die daar in kampen zitten onder erbarmelijke toestanden, die hebben niemand iets misdaan. Zij moeten worden geholpen, daar gaat het om.''

kleine verandering

Ook oorlogsfotograaf Eddy van Wessel zet zich in voor de jonge kinderen die onder dwang in kampen moeten leven. Hij ziet al vijfentwintig jaar hoe kinderen moeten leven in verschrikkelijke omstandigheden in oorlogsgebieden.

''Je gaat ergens naartoe en als je iets kan veranderen, dan wil je dat zo goed mogelijk doen. Mijn drive is om te publiceren wat er gebeurt. En dit is er onderdeel van.''

Vol begrip

De kwestie zorgt voor een politieke tweestrijd. De VVD en CDA willen niks doen en de kinderen in Syrië laten, ''want je weet niet wat er met die kinderen aan de hand is.'' D66 en ChristenUnie lijken er wel voor open te staan. Er zijn al gesprekken geweest met familieleden van kalifaatkinderen, politieke partijen en het Ministerie van Justitie. ''Ze zijn allemaal vol begrip, maar vervolgens gebeurt er niks'', vertelt Klaas.

Radicalisering

Klaas heeft al lang geen contact meer met zijn dochter. Een aantal jaren nadat ze zich had bekeerd tot moslim, heeft hij wel een melding gedaan van een vermoeden tot radicalisering. Maar pas toen de politie voor de deur stond, wist hij dat ze echt was vertrokken. Iets dat hij nog altijd moeilijk vindt.

''Het was een normale Hollandse meid, vrij opgevoed, die middenin het leven stond. Dat ze zo'n turn maakt in haar leven, dat is niet te vatten. Toen ze radicaliseerde hadden we al geen contact meer. Pas achteraf hoorden we verhalen van buren, dat ze handschoentjes droeg en niet meer wilde praten met de buren.''

Onherkenbare taal

Sinds een aantal maanden voor haar vertrek heeft Klaas niets meer van haar vernomen. Waar Mandy en haar kinderen op dit moment zijn, is niet bekend. Eddy heeft verschillende kampen in Syrië bezocht. Daar ontmoette hij een IS-vrouw die denkt Mandy te hebben gezien. Ze vertelt Eddy dat ze vooral de oudste zoon herkent.

''Ik zag deze vrouw met een groep kinderen, maar ik herinner me deze jongen. Ze spraken een taal die ik niet begreep, die ik niet herkende. Het leek wel Duits.''

Spagaat

Nu de Nederlandse regering niets doet, kunnen de kinderen alleen terugkomen als ze daar zelf voor kiezen. Maar zelfs dat is lastig. Ze zouden namelijk naar Turkije moeten, waar het dichtstbijzijnde consulaat is. En zo'n tocht laat de oorlogssituatie niet toe. Ondanks dat Klaas vindt dat zijn dochter gestraft moet worden, kan hij niet wachten om haar weer te zien.

''Ik blijf van mijn kind houden, hoe fout ze ook is geweest. Ik zit in een spagaat. Ik hou van mijn kind, ik wil niet dat ze wordt gestraft, maar het moet wel gebeuren.''

Discussie

Klaas krijgt veel respect voor het delen van zijn verhaal. Toch blijft er ook discussie. Sommige kinderen worden al op jonge leeftijd geïndoctrineerd, dus gaan ze dan geen gevaar vormen in Nederland? Of moet de Nederlandse regering haar verantwoordelijkheid nemen en deze kinderen zo snel mogelijk terughalen?