Iris zoekt in haar programma over gemengde relaties uit waarom ze op witte mannen valt

Familiegevoel

De eerste persoon die ze spreekt is Tireilly. Hij geeft aan op witte, blonde vrouwen te vallen. Donkere vrouwen staan voor hem meer voor comfort, autoriteit en een familiegevoel. Maar als Iris dan vertelt dat zij ook alleen op witte mannen valt, reageert Tireilly wel anders: "Ik vind het bizar." Hij heeft het gevoel dat witte mannen donkere vrouwen misschien onderdrukken.

"Keep it in the culture."

Kaaskoekjes

In een black hair salon spreekt ze met een aantal Surinaamse dames. Zij geven aan op donkere mannen te vallen, maar open te staan voor een Nederlandse man. Het lijkt hen een hele andere wereld, maar wel leuk: "Het lijkt me wel leuk om mee te maken. Het idee dat je met een Nederlander gaat en kaaskoekjes eet." Andersom vinden zij het ook niet altijd leuk. Wanneer ze een jonge donkere man met een witte dame zien lopen, denken ze: "Waarom heb je geen donkere dame naast je?" Volgens hen gaan rijke of hoogopgeleide donkere mannen vaak liever met een licht meisje.

"Iemand zei ooit tegen me dat hij om iets te bereiken met een Nederlandse vrouw aan zijn zijde moest lopen, zodat er meer deuren open gaan."

Halfbloedje

Ellen is het kind van één van de eerste Surinaams-Nederlandse koppels. Haar Surinaamse vader en haar Nederlandse moeder kregen in 1950 een relatie, maar dat werd totaal niet geaccepteerd: "Mijn moeder werd een negerhoer genoemd." Pas toen Ellen geboren werd, begon de buurt de relatie meer te accepteren. De hele buurt kwam langs om haar te bekijken, omdat ze het bijzonder vonden een halfbloed baby te zien.

Nu is Ellen zelf met een Surinaamse man getrouwd en geeft ze aan meer op donkere mannen te vallen vanwege hun sterke uitstraling. Ze noemt zichzelf een trots kind van twee culturen en heeft een winkel geopend met speelgoed voor donkere kinderen, want: "Ik hoef niks meer te doen met de witte cultuur, want dat doet de maatschappij al."

Acht jaar samen

Ten slotte komen Goldean en Johan aan het woord. Goldean vertelt over de bizarre vooroordelen waar ze mee te maken kreeg bij haar blanke schoonfamilie. Er werd haar bijvoorbeeld wel eens gevraagd of ze wist wat aardappels waren. Het was niet altijd makkelijk, maar acht jaar later zijn de culturen volgens haar mooi samengekomen: "Nu we het erover hebben besef ik me dat de twee culturen zich echt met elkaar vermengd hebben."