De unieke broederschap tussen Imad Hadar & Mohammed Jaraya in De Gym Van Afl. 5

Broederschap

De 22-jarige Imad Hadar en de 23-jarige Mohammed Jaraya staan al jaren in de ring, maar vechten niet voor dezelfde kickboksorganisatie. Hun gezamenlijke doel is wel hetzelfde gebleven: de beste worden. "We zitten in dezelfde branche, weten hoe het voelt om te verliezen en hoe de wereld zich voor jouw gevoel tegen jou kan keren", zegt Imad. "Dan voel je een broederschap en vriendschap die niet met woorden te omschrijven is. Dat is uniek."

Elkaar versterken

Die vriendschap gaat verder dan elkaar appen en af en toe afspreken. Imad en Mohammed kijken elkaars wedstrijden zodat ze aan de slechtere punten kunnen werken. Ze gaan ook op zoek naar de zwakke punten van elkaars toekomstige tegenstanders. Daarnaast zijn ze volgens Imad ook streng voor elkaar: "We appen elkaar hoe de week ging. En als iemand te laat online is op WhatsApp is, dan app je of hij niet moet slapen."

Badr op het schoolplein

Imad is altijd al gek geweest op vechtsporten. Zoals sommigen Messi of Ronaldo nadoen op een schoolplein, deden hij en zijn vriend de Badrs en Rico's na: "We keken allerlei soorten vechtsporten zoals UFC en kickboksen en gingen dat nadoen op het pleintje. Zonder handschoenen en zonder elkaar op het hoofd te raken. Ik was niet de sterkste of breedste. Ik was dun en lang. Degene die altijd de klappen moest eten. Ik wilde sterker worden en sterker dan de anderen zijn en ging daarom trainen bij een lokale sportschool."

Van voetbal naar kickboksen

Mohammed Jaraya ruilde voetballen in voor kickboksen dankzij een oom: "Een oom van mij was bevriend met mijn kickbokstrainer en zei dat ik het echt een keer moest doen. Vanaf dat moment was het liefde op het eerste gezicht. Mijn vader had toen net nieuwe voetbalschoenen gekocht, dus ik heb van alles moeten verzinnen om die schoenen terug te brengen en niet meer te gaan voetballen", vertelde hij lachend. Mohammed staat sinds 2018 onder contract bij kickboksorganisatie Glory waar hij twee van de vier wedstrijden heeft gewonnen.

Glory

Imad heeft de afgelopen jaren diverse wedstrijden gevochten. Hij werd onder andere AFC Heavyweight Champion en tekende als 19-jarige bij Glory, maar dat liep uiteindelijk niet goed af. "In mijn eerste wedstrijd domineerde ik twee rondes. Toen ik een dubbele knie wilde geven kreeg ik een stort op mijn borst. Ik viel op mijn rug, waardoor mijn rib gekneusd was. Het leek wel alsof hij het rook. Hij gaf mij een paar stoten op mijn rib en toen kon ik de partij niet meer afmaken. Dat was de eerste keer dat ik ooit verloor. Ik heb daar nachtmerries aan over gehouden."

Motivatie

Imad kreeg tijdens een vakantie te horen dat hij vier weken later moest vechten in Amsterdam. Die partij zal hij nooit vergeten: "Ik sloeg mijn tegenstander alle kanten op en brak toen mijn hand in de tweede ronde." Het leverde hem ook een deuk in zijn motivatie op: "Ik gooide er daarna met de pet naar en werd laks", vertelde hij bij FunX. "Je moet keihard trainen, op je voeding letten, op tijd slapen en als een professional leven. Anders kom je tekort. Ik had toen een gesprek met een manager van Glory. Hij zei dat ik mooi had gevochten, maar ook dat het beter is dat ik ritme opdoe bij een andere organisatie. Dat is wat ik nu heb gedaan."

Aangepakt

Mohammed Jaraya heeft Imad Hadar gesteund in zijn moeilijkste periode, maar hij heeft zijn vriend ook flink aangepakt: "Ik heb hem gesteund waar het moest, ik heb hem de juiste dingen gezegd en ik heb hem aangepakt. Door harde woorden te vertellen, dat het alleen aan hem ligt en aan niemand anders. Soms moet je tegen een paal aanlopen om wakker geschud te worden." Het heeft allemaal gewerkt volgens Jaraya: "Ik herken Imad niet meer terug. Dat zie je aan zijn lichaam en conditie."

Leeuwenhart

Na zijn afscheid bij Glory raakte Imad in een dipje. "Als jonge supporters je constant vragen wanneer Glory en ook je DM's op Instagram vol zitten met vragen over Glory, dan ga je het jammer vinden. Heel veel mensen willen je daar zien, maar door je eigen schuld is dat niet zo. Dan kan je jezelf in de spiegel aankijken en jezelf een dombo noemen", zegt hij. Maar inmiddels is Imad herboren: "Ik heb de tafels nu gedraaid. Ik zit als een professional dag en nacht in de sportschool. Wekelijks twee keer per dag. Ik moest echt de motivatie vinden. Een leeuw kan gewond zijn, maar een leeuwenhart vergaat niet."

Boetes betalen om te mogen kickboksen

Mohammed tekende op jonge leeftijd een profcontract. Als zestienjarige kreeg hij een vijfjarig contract aangeboden bij Enfusion. "Ik begon toen populair te worden in Nederland, want ik won partij na partij op knockout. Ik had een topsporterscontract aangevraagd voor school. Dan kon ik in de ochtend en avonden trainen, maar hierdoor viel ik in slaap op school." Uiteindelijk heeft Mohammed in goed overleg met zijn ouders en school besloten om te stoppen met zijn studie. "Dat was een boete van 3000 á 3500 euro op zestienjarige leeftijd, die ik zelf mocht gaan betalen van mijn vader. Dus dat heb ik bij elkaar moeten trommelen en die boete heb ik met plezier betaald. Ik ben daar heel blij om, want dat heeft mij gebracht waar ik nu ben."

Nare dingen over je familie

De meeste klasgenoten uit de klas van Mohammed werkten in een supermarkt en hij verdiende op die leeftijd al redelijk wat centen. Dat geld is hem niet komen aanwaaien: "Ze zien ons een beetje trainen en wanneer de handen in de lucht gaan denken ze dat we een goede leven hebben en dat we weinig doen." Volgens hem is de kickbokswereld keihard: "Als jij tien keer op knock-out wint en een keer verliest, dan hebben mensen het alleen over die ene partij. Dan raad ik je aan om je social media even niet te openen. Ik word dan van alle kanten gebombardeerd door internetgangsters. Ze zeggen niet alleen nare dingen over mij, maar ook nare dingen over mijn familie. Het liefst wil ik zo iemand dan confronteren, maar dat kan niet."

Noodsituatie

Imad Hadar vindt het ook krom dat mensen zo lelijk kunnen reageren op social media. "Als zo iemand mij op straat tegenkomt en in een noodsituatie zit, dan ben ik haantje de voorste om diegene te helpen. En dan ga jij met die intenties die ik heb, zo tegen mij praten? Ik doe dag en nacht mijn best om iets van mijn leven te maken. Ik wil de mensen die mij supporten, trots maken."

Zieke moeder

Een van de mensen die de 22-jarige Imad trots wil maken, is zijn zieke moeder. Zij heeft sinds zijn dertiende al kanker. Zijn moeder wordt al sinds zijn dertiende door hem en zijn familie verzorgd. "Het leven is niet makkelijk. Voor niemand niet. Werk en privé moet je gescheiden houden. Het is af en toe moeilijk om te doen, want je neemt die lading soms mee. Maar als ik mijn handschoenen aan heb, ben ik in een andere dimensie. Dan doe ik mijn ding. "

Gezondheid boven leuke spullen

Als het over zijn moeder gaat, dan weegt niets te zwaar voor Imad. "Alles wat ik voor haar doe, is alsof ik nog niet genoeg doe voor haar. Gezondheid is uiteindelijk alles. Het is niet te koop in de winkel, geluk en vrijheid ook niet. Meer genieten van de dingen die je niet kan kopen, zoals met familie zitten of een hele goede vriend aan je zijde hebben. Die dingen moet je waarderen en niet al die leuke spullen. Iedereen wil leuke kleren dragen en een leuke auto rijden, ik ook, maar dat moet niet je main focus zijn."

Sterker in de ring

Mohammed Jaraya kent de situatie van Imad Hadar goed en weet wat voor schat van een vrouw zijn moeder is en hoopt dat het goedkomt. Hij gelooft dat zijn vriend door deze situatie sterker de ring in kan stappen: "Als je thuisbasis goed is en je bent helemaal met je sport bezig, dan haalt die combinatie van twee dingen het beste uit je naar boven."

Badr Hari

Wie Mohammed en Imad ook dankbaar zijn, is hun grote voorbeeld Badr Hari. "Soms denk je dat je goed bezig bent met iets en dan zegt hij het tegenovergestelde", zegt Mohammed. Ook Imad herkent dat: "Ik liet hem een video van krachttraining zien. Hij zei "wat is dit!"." Mohammed kan dat soort acties van Badr erg waarderen: "Het is toch wel fijn dat zo iemand jou kan sturen. Als iemand anders dat zegt, dan stuur ik hem weg." Die liefde voor Badr zit bij beide atleten diep: "Badr is legendary. Heb je zijn laatste opkomst gezien? Ik ben ook blij dat hij heel direct is. Als we een wedstrijd winnen dan feliciteert hij ons." En wie weet adviseren deze kampioenen dat later ook voor de jongens die hen nu naspelen op schoolpleinen.