Numidia gaat 'Back to the Roots' in Marokko: "Dit is thuis"

Thuis

Numidia bezoekt Marokko regelmatig, maar in Al Hoceima en Nador, de plaatsen waar haar familie woont en waar ze vandaan komt, is ze niet meer geweest sinds ze is doorgebroken met haar muziek. Dat maakt haar een beetje zenuwachtig, maar vooral enthousiast. "Het voelt als thuis. Het is een plek waar in mijn ogen iedereen hetzelfde is en waar we allemaal één zijn. Het is lekker vrij."

Numidia's tracks op Marokkaanse bruiloften

Na elkaar jaren niet gezien te hebben, gaat Numidia op bezoek bij haar oom, tante en nichtje. Haar oom vertelt dat Numidia als kind al van dansen en zingen hield. Dat talent heeft ze volgens hem van haar vader.

Vanuit Marokko volgt de familie Numidia's muziek op alle mogelijke manieren. "Al is het niet in onze taal, we kijken toch", zegt haar nichtje, die Numidia's liedjes regelmatig voorbij hoort komen op trouwfeesten. Bij de familie is vooral Arrivé favoriet. "Maar eigenlijk is alles wat ze maakt mooi", aldus haar oom. "Ze heeft een mooie stem, mooie persoonlijkheid en is sociaal."

Muzikale stad

In de tweede aflevering zijn Ouassima en Numidia in Al Hoceima, een stad die veel voor de zangeres betekent. "M'n inspiratie, m'n muziek, m'n bloed, m'n hersens: alles komt van hier." Het is ook de stad waar ze vroeger met haar vader muziek maakte. "Mensen pakken hier op het strand veel hun gitaar en dan zingen ze over het leven, politiek en de liefde, echt realistische dingen", vertelt ze. "M'n vader begon daarmee met z'n matties en daarna heeft hij het aan mij doorgegeven."

Marokkaans-Berberse identiteit

In de toekomst is Numidia van plan om meer Berberse tracks uit te brengen met haar vader. "Ik wil mijn Marokkaans-Berberse invloeden altijd meebrengen in m'n muziek, want ik vind het belangrijk dat mensen begrijpen waar ik vandaan kom. M'n vader heeft me laten zien hoe dat moet en wat zijn teksten betekenen. Het is echt onderdeel van mij."

Marokkaanse cultuur

Aan het strand waar haar vader zijn liedjes schreef, vertelt Numidia dat ze graag wil dat mensen de mooie kanten van de Marokkaanse cultuur zien, zoals de muziek die onlosmakelijk met het land verbonden is. "We zijn niet alleen maar slecht in het nieuws. We zijn goede mensen en hebben een prachtig land met lekker eten. Dat wil ik naar voren brengen."

Als vrouwelijke artiest in de muziekindustrie

Aan Ouassima vertelt ze ook over de vooroordelen die mensen over haar hebben. "Veel mensen in de industrie denken dat ik het maar makkelijk heb met m'n hits, maar ik heb me er echt doorheen gevochten." Zo vertelt ze dat ze in het verleden in situaties terecht is gekomen waarin mensen in de studio andere verwachtingen van haar hadden dan enkel zakelijke. "Als je lichamelijk geen toegang geeft aan ze, ben je niet meer welkom."

Intimidatie

Numidia ziet dat er veel misbruik wordt gemaakt van de ambities van beginnende vrouwelijke artiesten "Ze hebben een doel en willen iets bereiken. Dan zijn ze niet altijd meer scherp op de keuzes die ze moeten maken. Soms kiezen ze dan snel voor wat ze dichterbij hun doel brengt. Dan geven ze zichzelf weg en krijgen ze een trauma." Ze vertelt hoe meemaakte dat zij en andere vrouwelijke collega's geïntimideerd werden. "Dan kwam een man achter haar aan en deed 'ie de deur op slot. Ik hoorde dat, rende erachter aan en schreeuwde. Of toen ik een keer in de studio zat, een jongen me wilde knuffelen en zo m'n billen bij elkaar pakte."

Numidia vertelt dat ze door haar pittige jeugd stevig in haar schoenen staat wat betreft dit soort situaties:

"Ik moest altijd voor mezelf opkomen. Op het moment dat ik nu een studio in kom en jij wil geen muziek maken, maar andere dingen doen, ben ik gewoon weg. Ik heb jou niet nodig. Met talent en passie kom ik er wel."

Stokje van vader overnemen

Numidia en Ouassima eindigen hun reis in een muziekstudio waar bekenden van Numidia's vader bezig zijn op hun instrumenten. Samen zingen ze onder andere haar track Chale en videobellen ze met Numidia's vader, die wordt gezien als een muzikale legende in de stad. "Ik krijg nu wel het besef dat ik het stokje van hem aan het overnemen ben. Ik moet dat niet laten liggen, dat zou ik erg vinden", vertelt ze geëmotioneerd. "Het zijn wel m'n roots."