Nasibe (29): "Ik ging live op Facebook toen ik mijn stamcellen doneerde

Om stamceldonor te worden, moet je eerst een vragenlijst invullen. Het is van groot belang dat je medisch in orde bent. Daarna wordt gekeken of je volgens die punten geschikt bent en vervolgens zoeken ze een match.

Anderhalf jaar nadat ik mij had aangemeld, werd ik benaderd omdat ik een match bleek te zijn. Ik kreeg de vraag of ik er nog steeds voor open stond. Ik gaf meteen aan dat ik het nog steeds wilde. Het maakte mij blij dat ik iemand kon helpen.

Ik ontving vervolgens monsters uit een ziekenhuis in Nijmegen voor een extra controle of ik echt matchte met diegene. Dat heb ik opgestuurd. Daarna moest ik op controle in het ziekenhuis waar onder andere werd gekeken of mijn longen, nieren en bloedwaarden goed waren en of ik eventuele ontstekingen had. Bij mij bleek dat allemaal in orde.

In de dagen voor de donatie kreeg ik meerdere prikjes zodat mijn lichaam extra stamcellen zou produceren. Hoewel ik blij was om iemand te kunnen helpen, was ik ook bang. Als je te horen krijgt dat je een match bent, ga je meteen op alles letten. Uit angst om diegene iets slechts te geven was ik me bijvoorbeeld heel bewust van wat ik at en dronk.

Een aantal dagen na de prikjes moest ik naar het ziekenhuis om echt te doneren. Dat kan op twee manieren: via je bloed of via je beenmerg. Ik koos voor de optie via bloed (PBSC-donatie), zodat ik alles kon meemaken. Ze hebben met een aferese-apparaat stamcellen uit mijn bloed gehaald. Dat apparaat filtert de stamcellen uit het bloed en geeft het bloed weer terug aan de donor via een infuus. Aan het einde van de dag kon ik weer naar huis. Bij een stamceldonatie krijg je speciaal verlof op je werk, dus daar hoef je je niet druk over te maken.

Tijdens mijn eigen stamceldonatie ben ik live gegaan op Facebook om anderen bewuster te maken van wat ze kunnen betekenen voor anderen. Zo hebben mensen over de hele wereld kunnen zien hoe het in zijn werk gaat. Ik hoop dat het anderen heeft geholpen in hun keuze om stamceldonor te worden.

Je krijgt bij een stamceldonatie te horen wie je helpt. In mijn geval ging het om een man van 35 jaar met acute leukemie. Je mag na een half jaar tijd diegene een kaart opsturen via Matchis. Ik heb dat gedaan en ontving ook een bericht terug. Na de eerste donatie ging het nog slecht met hem, maar na de tweede donatie die ik deed, kreeg ik te horen dat het heel goed met hem gaat. Het is wel jammer dat het contact altijd anoniem blijft door de Nederlandse wet, maar ik ben blij dat ik iemand heb kunnen helpen.

Ik zou iedereen aanraden om stamceldonor te worden. In mijn omgeving zijn meerdere mensen inmiddels donor geworden. Tijdens mijn proces is onder andere mijn schoonzus ook stamceldonor geworden en twee weken geleden heeft mijn man zich ook geregistreerd als donor.

Als jij stamceldonor wordt, kan jij misschien ook andermans leven redden. Ben je geïnteresseerd? Check dan de website van Matchis voor meer informatie of natuurlijk om direct donor te worden!”

- Nasibe (29)

CLOSE-UP

We zijn benieuwd naar het onvergetelijke, inspirerende, ontroerende of onvoorstelbare verhaal dat jou heeft gemaakt tot wie je nu bent. Wil jij je verhaal delen? Meld je hier aan!