Journalist Arda Kaya over de gastvrijheid van slachtoffers in Turkije: "Het doet wat met je"

Gastvrijheid

Arda vertelt dat hij in een geïmproviseerde tentenkamp aankwam in het getroffen gebied om zijn verhaal te maken. Gezien de heftige situatie was hij compleet verrast dat de mensen nog altijd zo gastvrij zijn. "Het eerste wat ze aan me vroegen was: 'Heb je al gegeten of wat gedronken?' Dat was echt mind blowing, want deze mensen hebben niet eens een half brood om met elkaar te delen, maar ze zijn zo bezig met of ik wel heb gegeten. Dat doet wel wat met je."

Verdriet

Hoewel gastvrijheid je een goed gevoel hoort te geven, hield Arda er vooral gevoelens van verdriet aan over. "Ook al gaf ik aan dat ik niets hoefde te eten, bleven ze aandringen. Ik strikte bijvoorbeeld mijn veters en iemand schoof een stoel onder me. Het zijn zulke lieve en goede mensen die alles kwijt zijn. Ik word er nog steeds emotioneel van. Het is zo gestoord om dat mee te maken."

"Er is daar niks meer"

Hoewel Arda wel op de hoogte was van de ernst van de natuurramp, was de impact van wat hij in het getroffen gebied aanschouwde groter dan hij had verwacht. "Er is daar niks meer. Er is geen tijd voor verdriet. Ze zijn zo bezig met overleven. Er is geen hulpverlening en de slachtoffers slapen nog op straat. Het is bizar."

De journalist vertelt dat hij in een gebied was waar nog helemaal geen hulpverlening was geweest. "Het lag er daar nog bij als net na de aardbeving. Je rook er de geur van de dood en je ziet zoveel dingen die je niet zo snel meer zal vergeten."

"Had ik niet meer moeten doen?"

Er is één moment in het getroffen gebied dat Arda absoluut niet meer kan vergeten. "Er was een moment dat we door het rampgebied heen reden. Er was toen nog geen hulpverlening daar. Ik zag vervolgens een oude vrouw heel hard huilen. Het was alsof ik mijn eigen oma zag." De journalist vertelt dat hij zich constant voorstelde dat het zijn familie was die in dezelfde situatie zat. "Het liefst wil je uitstappen en die vrouw een knuffel geven, maar dat kan ook niet, want waar moet je beginnen? Uiteindelijk kom ik terug in Nederland en denk ik: had ik niet wat meer moeten doen? Het raakt me nog steeds."

Blijf doneren

Arda hoopt dat mensen de komende tijd vooral blijven doneren om Turkije en Syrië te helpen. "Je moet het zo zien: het is alsof het gebied tussen Amsterdam en Parijs met de grond gelijk is gemaakt. Het gaat om zo'n groot gebied dat je het je niet eens kunt voorstellen. Blijf doneren, want ze gaan het de komende tijd echt nodig hebben. Houd hun gastvrijheid in gedachte. Deze mensen zouden hetzelfde voor jou doen als je in hun situatie zat."