Abdullatif (18) werd doorboord met kogels terwijl hij rende naar ‘de vrijheid’

“Mijn moeder stond bij de Turkse grens op me te wachten, terwijl ik in mijn witte Arabische gewaad vanuit Syrië die kant op rende. Ze vroeg me waarom m’n jurk zo rood was en dacht dat ik mensen in nood had geholpen. Toen pas besefte ik dat ik kogels in mijn lichaam had. Ik keek ernaar en raakte vervolgens twee weken in een coma", dat vertelde de tienervluchteling aan FunX.

Het is inmiddels drie jaar geleden dat Abdullatif op 15-jarige leeftijd door kogels werd geraakt in zijn arm en schouder. Deze Koerdische jongen, geboren en getogen in Syrië, ontvluchtte het land om in vrijheid te kunnen leven. “Het was gevaarlijk. ISIS was in onze stad Kobani. Ik kon niet eens normaal naar mijn vrienden, omdat je niet wist wanneer er weer een raket afgevuurd zou worden.”

REVALIDEREN

Op het moment dat Abdullatif beschoten werd, voelde hij er niks van en was hij in staat om door te rennen tussen de vele andere vluchtelingen. Toen Abdullatif daarna in coma raakte, werd hij opgevangen door een oom die al in Turkije woonde. Het heeft ruim een jaar geduurd voordat hij zijn arm überhaupt weer kon bewegen.

Turkije is nooit de plek geweest waar Abdullatif wilde blijven. Hij vertrok daarom met zijn broer, via Griekenland, Macedonië, Servië, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland naar Nederland. “Ik was best wel bang op de boot van Turkije naar Griekenland. Het was een bootje voor 25 personen, maar wij zaten erop met 64 mensen.”

ONGELOOFLIJK DANKBAAR

Abdullatif kan bijna niet uitleggen wat vrijheid hier in Nederland voor hem betekent.

“Ik kan hier zijn wie ik wil zijn. Zo kan ik bijvoorbeeld in mijn eigen Koerdische taal spreken. Als ik dat in Syrië deed, dan kreeg ik straf en werd ik op mijn handen en voeten geslagen.”

HOMOHUWELIJK

Natuurlijk zijn er ook een aantal dingen waar hij aan moest wennen, zoals het homohuwelijk. “Ik vond dat eerst best apart. Ik wist niet eens dat dat kon, want ik had het nog nooit meegemaakt in Syrië. Nadat ik gevraagd had hoe het zit, heb ik er een andere mening over kunnen vormen. Ik vind dat iedereen vrij moet zijn om hun eigen keuzes te maken.”

JONGEN MET EEN PLAN

Inmiddels wonen ook de moeder en zus van de Syriër in Nederland. Hij vindt het fijn om herenigd te zijn met zijn familie, maar een nieuw leven opbouwen is niet altijd even makkelijk. Toch is deze jongeman positief ingesteld.

"Je moet blijven proberen.”

Op dit moment heeft hij een tijdelijke verblijfsvergunning en het is nog even spannend of Abdullatif uiteindelijk écht de Nederlandse nationaliteit mag aannemen. Maar dat schrikt hem niet af om alvast vooruit te denken. “Ik doe nu mbo niveau 1 en wil mijn niveau 4-diploma halen. Daarna wil ik verder studeren om iets medisch te gaan doen, zoals apothekersassistent of doktersassistent. Het zou echt heel mooi zijn als ik met mijn beroep uiteindelijk andere mensen kan helpen.”