Niemand hielp Liesje na haar groepsverkrachting: "Ik zat in overlevingsmodus"

Trigger warning: dit artikel gaat over seksueel geweld.

Op 13-jarige leeftijd werd de Rotterdamse Liesje het slachtoffer van één van de grootste groepsverkrachtingen die Nederland ooit heeft gekend. Dat in combinatie met haar slechte thuissituatie maakte dat ze compleet ontspoorde. In de driedelige documentaire Het Leven als Liesje, die vanaf vandaag te zien is op Videoland, durft ze eindelijk te vertellen hoe haar wereld in elkaar stortte. In Start met Fernando vertelde ze meer over haar pijnlijke verleden.

Opluchting

Voor veel slachtoffers van groepsverkrachting is het een extreem moeilijke opgave om deze droevige gebeurtenis met anderen te delen. Voor Liesje voelt het echter als een opluchting om eindelijk aan heel Nederland haar verhaal te kunnen vertellen. "Ik ben opgelucht dat ik mezelf eindelijk kan uiten", vertelt Liesje. "Vijftien jaar lang liep ik rond met dit gevoel en voor het eerst heb ik iemand in vertrouwen genomen om mijn verhaal bij te kunnen doen. Ik had niet verwacht dat ik zoveel kon vertellen over deze gebeurtenis, maar tijdens de opnames van de docu kwam ik erachter dat dit wel nodig was."

Voldoening

Liesje haalde veel voldoening uit het spreken over haar ervaring en vond dat de documentaire haar de mogelijkheid gaf om een donkere periode in haar leven af te sluiten. Desondanks vertelt ze dat ze haar trauma nooit heeft verwerkt. "Ik probeerde er gewoon mee te leren leven. Daarnaast kreeg ik ook niet de tijd en ruimte om het te verwerken. Ik zat namelijk een tijdje vast en op dat moment zit je gewoon in overlevingsmodus." Een bijkomend effect daarvan is dat Liesje anderen moeilijk kon vertrouwen en vooral met wraakgevoelens rondliep.

Wraak

Ondertussen probeerde Liesje haar geluk vooral buiten zichzelf te zoeken. Zo besloot ze om stripper te worden en aan de slag te gaan als luxury-escort. Voor haar was dat de manier om weer grip te krijgen op haar leven en wraak te nemen op degenen die haar pijn en verdriet hadden veroorzaakt. "Eigenlijk was het een uit de hand gelopen hobby. Als stripper en escort kon ik de pijn min of meer loslaten en kon ik even dominant zijn. Met het geld dat ik verdiende probeerde ik mezelf zoveel mogelijk te verwennen. Dat was mijn manier om iedereen terug te pakken die mij pijn had gedaan."

Stichting

Het delen van haar verhaal in de vorm van een documentaire voelt weliswaar als een opluchting, maar als het aan Liesje ligt, stopt het daar niet bij. Zo wil ze een stichting oprichten om andere meiden die hetzelfde hebben meegemaakt te helpen. "Momenteel ben ik bezig met de oprichting van een stichting om iets terug te kunnen doen voor mijn cultuur en land. Daarnaast ben ik nog aan het kijken of er andere dingen op mijn pad komen in de filmwereld. Dat is voor mij nu belangrijk."