Donna's Congolese identiteit is jaren voor haar verborgen gehouden: "Ik wist niet eens wat Congo was"

Verwarrende jeugd in Brabant

Donna groeide op in Brabant en was de enige persoon van kleur in haar omgeving. Degene die haar meer kon vertellen over haar Congolese kant was haar vader, maar hun band is altijd turbulent geweest. "In de beginjaren van mijn leven was mijn vader er niet voor mij. Pas toen ik drie jaar oud was, leerde ik hem kennen", vertelt ze. Door de korte tijd die ze met elkaar doorbrachten, hadden ze het niet vaak over Congo. "Ik wist niet eens wat Congo was en als ik ernaar vroeg, zei mijn vader vaak: 'O, maar jij bent niet Congolees, dus daar heb je niets mee te maken.'" Het enige wat de activiste op jonge leeftijd dus meekreeg over haar Congolese kant, is dat die er niet was en er niet toe deed. Dit heeft uiteindelijk voor heel veel verwarring gezorgd bij Donna. "Als je zo jong bent, neem je maar aan wat er tegen je gezegd wordt. Dus ik accepteerde dat ik niet Congolees was, ook al had ik wel door dat ik er anders uitzag dan mijn witte gezin en omgeving."

Gepest en geweld

De verwarring groeide voor de FunX-dj toen ze op de basisschool anders werd behandeld vanwege haar uiterlijk. "Ik weet nog dat mijn klasgenootjes bij elkaar zaten en gingen overleggen wie op wie verliefd zou kunnen worden. Toen ik bij het groepje kwam kijken, zeiden ze verbaasd: 'Wat doe jij hier? Niemand wordt verliefd op een bruin meisje.'"

Bovendien vertelt Donna dat ze naast pesterijen ook te maken kreeg met fysiek geweld. "Ik ben vroeger ook in elkaar geslagen op school en ik dacht dat ik het verdiende, omdat ik bruin was. Mijn vader vertelde me ook weleens over het racisme dat hij als Congolees had meegemaakt. Daardoor dacht ik dat racisme en pesterijen er nu eenmaal bij hoorden als je een kleurtje had."

Worstelen met een eetstoornis

Een deel van Donna's identiteit werd dus niet erkend door haar vader en daardoor ook niet door haarzelf, wat later resulteerde in een eetstoornis. De 27-jarige dj wilde zich vroeger zo goed mogelijk aan haar omgeving aanpassen. Dit hield in: vooral zo min mogelijk opvallen in alles wat haar anders maakte dan de mensen in haar omgeving. "Ik viel al erg op door mijn kleur, dus ik wilde me zo klein mogelijk houden." Naast haar haren en ogen zag ze dat haar lichaam er ook anders uitzag dan de meeste mensen om haar heen. "Ik kreeg op jonge leeftijd al vrouwelijke rondingen en daar wilde ik vanaf. Zo heb ik uiteindelijk een eetstoornis ontwikkeld. Ik viel al genoeg op door mijn huidskleur en wilde niet nog meer opvallen door rondingen die mijn leeftijdsgenootjes nog niet hadden", vertelt Donna.

Congolese familiegeschiedenis

Pas jaren later ontdekt Donna meer over haar Congolese familiegeschiedenis en realiseert ze zich dat er veel meer achter dit deel van haar identiteit schuilt. Via Facebook kwam ze in contact met een van haar nichten uit Engeland, die haar vertelde hoe activistisch haar Congolese familie is. "Het blijkt dat de broer van mijn opa VN-ambassadeur was en dat mijn oudtante de eerste Congolese vrouw was die is afgestudeerd. Daarbij was ze ook nog eens eerste vrouwelijke minister van het land." De puzzelstukjes vielen ineens allemaal op hun plaats waardoor Donna nu veel meer over haarzelf begreep. "Geen wonder dat ik zo activistisch ben aangelegd en dat ik journalistiek wilde studeren", zegt ze.

Donna ontdekt haar Congolese identiteit

Sinds Donna contact met haar Congolese familie heeft gelegd, ontdekte ze ook wat Congolees zijn voor haar betekent. "Congolees zijn staat niet enkel in verband met de humanitaire crisis die nu aan de gang is. Dat is ons volk aangedaan, maar dat is niet wie wij zijn", stelt Donna. "De Congolese cultuur heeft zo veel moois te bieden, van kunst, dans, zang, eten en saamhorigheid. Dat is iets wat ik zelf ook pas de laatste jaren meer aan het ontdekken ben", voegt de radio-dj eraan toe. Ze vertelt dat ze de laatste jaren meer in contact is gekomen met de Congolese-Nederlandse community om zich zo meer verbonden te voelen met Congo en haar Congolese ahctergrond.

Grootste humanitaire crisis in Congo

Daarnaast spreekt Donna zich ook uit over de inhumane omstandigheden waarin Congolezen vandaag de dag leven. In Congo is namelijk de grootste humanitaire crisis ooit gaande. Verkrachtingen, mishandelingen en moordpartijen vormen de realiteit waarin veel burgers in het Oosten van Congo leven. Volgens de VN zijn er ook nog nooit zoveel mensen weggevlucht voor een oorlog. En dat allemaal omdat Oost-Congo rijk is aan grondstoffen zoals coltan. Deze grondstof wordt gebruikt voor de productie van telefoons, computers, auto's, vliegtuigen en allerlei andere elektronische apparaten, waar in de westerse wereld veel vraag naar is. Donna vindt het vreselijk wat er gebeurt in het Afrikaanse land en maakt zich hier hard voor door deel te nemen aan protesten en zo te strijden voor een veiliger Congo. "Mijn missie is helder: ik zal alles doen wat ik kan om de situatie in Congo onder de aandacht te brengen. Niet alleen voor mezelf en mijn familie, maar voor alle generaties Congolezen die voor onze vrijheid hebben gevochten. Dat kunnen we niet zomaar opgeven", zegt Donna.