Deense voetbalster Nadia Nadim: "De taliban vermoordde mijn vader"

Afghanistan ontvluchten

Nadia werd geboren in Herat, Afghanistan, waar ze samen met haar vier zussen werd opgevoed door haar vader en moeder. Op jonge leeftijd kreeg Nadia het hartverscheurende nieuws te horen dat de taliban haar vader had geëxecuteerd. Op haar website schrijft ze dat haar familie Afghanistan besloot te ontvluchten, omdat het geen veilige plek was voor een gezin dat uit zes vrouwen bestond.

Leven of dood

Het plan van het gezin was om met vervalste paspoorten te vluchten naar Londen, waardoor ze dichterbij andere familieleden konden komen die Afghanistan al eerder ontvlucht waren. De eerste stop was Pakistan, waar het gezin door mensensmokkelaars heen werd gebracht. "Het ergste is dat je niet weet wat de toekomst brengt. Leef ik morgen nog of ga ik dood? Die onzekerheid is het ergste voor iedereen die moet vluchten. Ik vond toen dat het zelfs beter was om te weten dat je dood zou gaan. Dan kun je het vast accepteren. Maar als vluchteling weet je niet wat je te wachten staat. Je hebt geen veilige plek waar je je thuis voelt en hebt geen idee of het allemaal goed zal komen. Die angst is niet te beschrijven", vertelde Nadia in een interview met de BBC.

Vertrek naar 'Londen'

Vanuit Pakistan ging Nadia naar Italië, waar ze voor het eerst voet zette op Europese bodem. "Vanaf daar werden we in een vrachtwagen geladen en dachten we dat we naar Londen gingen. Na een paar dagen reizen in de truck, waren we aangekomen op de plaats van bestemming en verwachtten we de Big Ben te zien." Maar niets bleek minder waar. De vrachtwagen reed namelijk niet naar Londen. "We zagen alleen maar bomen en natuur en hadden geen idee waar we terecht waren gekomen. We vroegen aan een voorbijganger waar we waren en we kwamen erachter dat de truck ons in Denemarken had afgezet."

Voetbal in vluchtelingenkampen

In Denemarken ontwikkelde Nadia haar liefde voor voetbal. Samen met haar zussen speelde ze in vluchtelingenkampen met voornamelijk oudere jongens, waardoor ze zich in korte tijd ontwikkelde tot een hardwerkende en dynamische speelster. "In Afghanistan wist ik niet van vrouwenvoetbal af. In het vluchtelingenkamp in Denemarken zag ik pas dat het bestond. Ik ben een dromer en heb van mijn vader geleerd om altijd voor het hoogst haalbare te gaan. Ik heb één doel in het leven: ik wil de beste zijn in alles wat ik doe. Ik zei toen tegen mezelf: 'Ik zal ooit voor de grootste teams ter wereld spelen.'"

Startschot grote doorbraak

Ze begon haar carrière bij B52 in Aalborg en kwam daarna uit voor Team Viborg en IK Skovbakken, waar ze maar liefst 88 doelpunten in 91 wedstrijden scoorde. Vervolgens maakte ze de overstap naar Fortuna Hjørring, waar ze in september 2012 haar debuut in de Champions League maakte. In haar debuutwedstrijd tegen de Schotse kampioen Glasgow City had ze met twee doelpunten een belangrijke bijdrage in de 2-1 overwinning.

Het was het startschot van haar grote doorbraak. Ze werd in korte tijd een dragende speelster van het Deense nationale team en werd een idool voor veel voetballende meisjes wereldwijd. Ze leidde haar land in 2013 naar een derde plek op het EK en in 2017 naar een tweede plek, waar ze in Nederland de finale verloor van de Oranjeleeuwinnen. Inmiddels heeft ze 100 interlands op haar naam.

Dromen en hoop

Ook haar droom om voor de grootste clubs wereldwijd uit te komen, heeft Nadia waar kunnen maken. Zo heeft ze onder contract gestaan bij grote teams als Manchester City en Paris Saint-Germain. "Als je niks hebt, heb je nog steeds de mogelijk om te dromen en hoop te houden in een betere toekomst. Het kost niks en niemand kan het van je afnemen, nergens ter wereld. Mijn geloof in een betere toekomst heeft me hier gebracht en ik hoop dat anderen ook altijd hoop zullen blijven houden om uit moeilijke situaties te komen. Je kunt alles bereiken wat je wil."

Dr. Nadim

Ook buiten het voetbal om is Nadia constant bezig met het aangaan van nieuwe uitdagingen om haar dromen waar te maken en anderen te inspireren. Ze spreekt maar liefst negen talen vloeiend en studeerde in januari van dit jaar af als arts, nadat ze haar studie Geneeskunde afrondde aan de universiteit van Aarhus. "We gingen van een normaal en mooi leven in Afghanistan, naar een leven waarin we op de vlucht moesten en niks meer hadden. In die periode heb ik gezien hoe waardevol het is als je liefde en steun ontvangt van andere mensen. Ik wil nu zoveel mogelijk dingen leren zodat ik hetzelfde kan doen en anderen kan helpen."