Vijf landelijke organisaties slaan handen ineen om problemen in de jeugdzorg aan te pakken

Nog steeds kampen veel kinderen en gezinnen met ernstige psychische klachten of gedragsproblemen. Op het moment dat ze om hulp schreeuwen, krijgen ze het of te laat of helemaal niet. Dat kan natuurlijk zo niet langer vinden de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ), Kinderombudsman, Nationale Ombudsman, Nederlandse Zorgautoriteit en Raad voor Volksgezondheid & Samenleving. Zij slaan dan ook de handen ineen om de problemen binnen de jeugdzorg aan te pakken.

Problemen

De wachttijden binnen de jeugdzorg zijn nu vaak erg lang, waardoor jongeren met psychische klachten blijven rondlopen. Als de klachten ernstiger worden, zoeken ze vaak steun bij de crisisdienst. Maar ook daar krijgen de heftigste klachten voorrang. Het gevolg hiervan is dat zij niet de juiste diagnoses krijgen. Of er wordt hen verteld dat er geen geschikte vervolgplek is. Op die manier worden de problemen van de jongeren alsmaar erger en erger. ''Het systeem werkt tegen om het beste voor een kind te doen. Uiteindelijk worden kinderen en gezinnen niet geholpen'', aldus Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer tegen het AD.

Mocht een kind wel gediagnosticeerd worden, dan is deze diagnose vaak verkeerd, constateert de IGJ. De gemeentes ervaren namelijk dat de complexe, duurdere zorg vaak moeilijk te regelen is. Hierdoor wordt er vooral lichtere zorg aangeboden door zorgaanbieders, terwijl dit vaak niet genoeg is om de problemen te kunnen oplossen. De reden dat dit in de praktijk wel vaak wordt gedaan, is simpelweg om kosten te besparen. Zo wordt bijvoorbeeld maar aan een iemand binnen een gezin zorg verleend, omdat het hele gezin 'te duur is'.

Oplossingen

De huidige problemen zouden volgens de vijf organisaties kunnen worden opgelost. Maar eerst moet er een onderzoek worden gestart naar de manier waarop dit zou kunnen worden gedaan. Om te weten hoe de zorg kan worden verbeterd en waar het precies fout gaat, gaan de vijf organisaties de komende maanden met allerlei partijen binnen de jeugdzorg, zoals jeugdprofessionals in gesprek.

De eerste stap is het versoepelen van de leeftijd waarop kinderen recht hebben op jeugdzorg. Tot op heden stopt de zorg op het moment dat je achttien wordt. Volgens de vijf partijen zou je juist iedere individu apart moeten bekijken en dan bepalen of de zorg eventueel langer door kan gaan. Ook dient de zorg zich niet langer te focussen op een iemand uit het gezin, maar moet het hele gezin erbij betrokken worden.

Uiteindelijk willen de organisaties met het onderzoek een toegankelijkere zorg waarmaken, waarin financiële problemen niet meer de reden moeten zijn voor het niet verlenen van de juiste zorg. ''Minder kinderen op de wachtlijsten en dat de kinderen minder heen en weer worden gestuurd, daar gaan we voor'', aldus Louwes van de IGJ. Kalverboer vult aan: ''Er moet direct een goede diagnose komen zodra de problemen ontstaan.''