Rechtbank: 'Noodopvang vluchtelingen voldoet niet, moet snel verbeterd worden'

'Onder de maat'

De stichting spande de rechtszaak aan tegen de Nederlandse staat en het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA), omdat de asielopvang op nood- en crisisopvanglocaties al lange tijd 'ernstig onder de maat is'. Ze zitten overvol en er ontbreekt vaak een afsluitbare slaapkamer, toegang tot wc's en douches en genoeg eten dat voldoet aan de eetgewoonten van de mensen die gevlucht zijn.

Binnen negen maanden

Stichting Vluchtelingenwerk wilde dat de rechter een ultimatum zou opleggen om de omstandigheden zo snel mogelijk te verbeteren. Dat is nu gebeurd: de Staat en het COA moeten binnen negen maanden zorgen dat elk gezin of groepje van maximaal zes personen van hetzelfde geslacht een slaapkamer heeft met 'minimaal 4 m2 slaapruimte per persoon, een deur die kan worden afgesloten en een raam dat kan worden geopend'. Verder moet er per direct 24 uur per dag toegang zijn tot drinkwater en 'voldoende en geschikt' eten.

Betere opvang kinderen

De rechter heeft ook gezegd dat kwetsbare asielzoekers, zoals kinderen, mensen met gezondheidsproblemen en hoogzwangeren, over twee weken niet meer in crisisnoodopvangen mogen worden geplaatst.

In het aanmeldcentrum in Ter Apel zitten nu zo'n 300 kinderen zonder ouders, oftewel alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv). Dat mogen er straks nog maar maximaal 55 zijn. Zij mogen niet langer dan vijf dagen blijven, iets dat nu wel vaak gebeurd, maar moeten snel door naar een speciale locatie voor kinderen.

Onderscheid Oekraïense vluchtelingen

In de eisen van Stichting Vluchtelingenwerk stond ook dat de opvang van alle vluchtelingen gelijk moet worden getrokken, ongeacht uit welk land zij afkomstig zijn. Voor mensen die uit Oekraïne zijn gevlucht gelden nu namelijk uitzonderingsregels. Het College van de Rechten van de Mens oordeelde eerder al dat er daardoor sprake is van ongelijke behandeling op basis van afkomst.

De rechtbank heeft de stichting op dit gebied geen gelijk gegeven. Dit omdat het "een politieke afweging" is van de Staat die "tot het politieke domein behoort". Er zou door de Staat voldoende uitgelegd zijn waarom het onderscheid wordt gemaakt.