Zakaria Aboukhlal: 'Ik ga een Marokkaans kind adopteren'

Kans én talent

Zakaria bleek heel goed in voetbal. Hij speelde eerst bij RKC. Zijn vader zegt over die tijd: “Hij had het. Hij had de kans én het talent. Ik zei altijd; het is niet makkelijk, je moet doorgaan en hard werken."

“Mijn vader was altijd eerlijk en hard voor mij”, beaamt Zakaria. “Ik had ook nog mijn zusjes, maar mijn vader focuste echt op mij. Ik voelde dat niet. Ik was jong en was gewoon lekker aan het voetballen.” Ook zijn moeder stimuleerde Zakaria om door te gaan met topsporten.

“Mijn moeder was Marokkaans sprinter, kampioen. Daarom heb ik ook op jonge leeftijd van haar meegekregen om zelfverzekerd te zijn en te weten wat je kunt.” De voetballer was inmiddels aan het voetballen bij Willem II, maar ging voor een overstap naar PSV. "Dan kun je gaan twijfelen, omdat daar meerdere grote talenten zitten. Zij liet me inzien dat je écht vertrouwen moet hebben in jezelf.”

Logische stap

PSV was een logische stap voor Zakaria: hij zei altijd al dat hij daar wilde voetballen. “Veel Marokkanen voetbalden daar. Op mijn vijftiende werden die plannen echt concreet, maar moest ik nog een halfjaartje bij Willem II blijven. Mijn vader en ik moesten op gesprek komen: ik zou dat halfjaar niet meer worden ingezet, om andere talenten ook een kans te geven gezien te worden. Maar toen ze een paar keer een pak slaag kregen, besloot de trainer me toch in te zetten”, zegt hij lachend.

internationale interesse

Ook internationale clubs toonden interesse, maar Zakaria wilde in Nederland blijven. “Ik was vijftien en wilde nog niet naar het buitenland. Mijn ouders wilden dat ook niet. Ik koos ervoor om echt te slagen in Nederland.” Bij PSV had hij een gouden tijd. Op zijn negentiende debuteerde hij in de Eredivisie: “Dat was dat jaar ook echt mijn doel. De een-na-laatste wedstrijd van het seizoen gebeurde het. Daarna voelde het alsof ik klaar was voor een nieuwe stap en maakte ik de overstap naar AZ.”

corona

Die overstap ging goed, al vond Zakaria het lastig om in te komen. Toen corona om de hoek kwam kijken, stopte hij nooit met trainen. Zijn ambitie is om volgend seizoen nóg harder te werken en te laten zien dat hij er klaar voor is. “Volgend seizoen kunnen we er weer tegenaan.”

adopteren

Zakaria vertelt ook dat hij samen met zijn personal trainer bezig is zich aan te sluiten bij een project, waarmee hij wat wil terugdoen voor de maatschappij. “Ik ben zo op het idee gekomen om een kind te adopteren uit Marokko. Die blijft wel in het land, maar ondersteun je dan financieel. We zijn bezig met gesprekken en als het lukt help je het kind en kun je hem of haar over een paar jaar bezoeken. Je hebt elkaar allemaal nodig. Ik ben iemand die anderen wil helpen”, vertelt hij daarover. “Het is misschien niet iets wat je normaal gesproken doet; ik ben pas twintig. Alleen ik wil graag mensen helpen en dit pakte mij meteen.”

“Mijn ouders hebben mij opgevoed met de boodschap om met beide benen op de grond te blijven. Hoe zij mij hebben opgevoed, zo wil ik ook omgaan met mensen. Wees goed voor de mensen om je heen, luister goed naar de mensen die je liefhebben en blijf áltijd hard werken.”