Rania (22): "Het contact met mijn familie in Sudan is 'heartbreaking'"

"Mijn ouders zijn in 2000 naar Nederland gekomen en bijna een jaar later ben ik hier geboren. We hebben de Sudanese afkomst. Zoals je misschien al hebt meegekregen, is er sinds 15 april een oorlog gaande daar. Het breekt mijn hart dat ik mijn land zo kapot zie gaan en dat er weinig aandacht voor is in de westerse media. Daarom probeer ik mijn best te doen om zoveel mogelijk awareness te creëren.

Sudan is een vergeten land. Niet veel mensen kennen het gebied en weten wat er aan de hand is. Ik heb het gevoel dat het land er stilletjes aan onder door gaat. Ik wil graag een stem zijn voor de mensen in Sudan die aan het vluchten zijn en lijden vanwege de oorlog.

Ik heb nog steeds familie daar. Een deel van hen zit nog steeds in de hoofdstad, waar de situatie het ergst is. In het begin konden we ze niet bereiken, omdat het niet mogelijk was om vanuit het buitenland naar Sudan te bellen. Uiteindelijk is het ons toch gelukt om 'via via' contact met ze te krijgen.

Het contact met mijn familie was echt 'heartbreaking'. Ze vertelden bijvoorbeeld aan de telefoon dat ze niet genoeg te eten hadden en misschien aan één maaltijd per dag kwamen. Inmiddels is het gelukkig wel wat beter en hebben ze een veiligere plek gevonden. Ook hebben ze nu te eten, maar de omstandigheden waar ze in moeten leven zijn nog steeds onmenselijk.

De rest van mijn familie is gevlucht, voornamelijk naar het noorden van het land. Daar is het wel wat veiliger dan in de hoofdstad. Het feit dat ze hun woonplaats met alle herinneringen hebben moeten achterlaten, breekt mijn hart. Daarom zet ik mij in om hier aandacht voor te genereren, vooral omdat ze dat zelf niet kunnen.

De oorlog in Sudan brengt bij mij veel emoties met zich mee. Het zorgt voor woede en verdriet. Ik voel me hopeloos en zou het liefst daar naartoe gaan om mensen te helpen, maar dat kan natuurlijk niet. Dat doet me pijn en zorgt ervoor dat ik me machteloos voel.

Als mensen willen helpen, kunnen ze awareness creëren door zoveel mogelijk te delen over de oorlog in Sudan. Ook kunnen ze geld doneren of aandacht geven aan demonstraties die hier georganiseerd worden.

En wat misschien nog wel het allerbelangrijkste is: vraag je Sudanese vrienden, kennissen, buren en collega's hoe het met ze gaat. We gaan door een moeilijke periode en jouw steun kan voor ons net dat kleine zetje in de rug zijn om sterk te blijven en niet op te geven."

- Rania (22)