Barry (16): "Het is heel mooi om als burgerhulpverlener mensenlevens te redden"

"Door een incident in 2019 besloot ik burgerhulpverlener te worden. In dat jaar stond mijn opa op een dag ineens volledig in paniek voor de deur, omdat het niet goed ging met mijn oma. Ik ben meteen naar hun woning gerend en toen lag mijn oma daar. Ze had een hartstilstand gekregen. Mijn moeder heeft haar toen gereanimeerd en ik ving de hulpverlening op. Mijn oma lag uiteindelijk zo'n vijf weken in het ziekenhuis. Na een hele slechte tijd gaat het nu gelukkig weer goed met haar.

Deze ervaring was voor mij de grote aanleiding om me aan te melden als burgerhulpverlener. Op school had ik al een reanimatie- en EHBO-cursus gevolgd, waardoor ik al aan alle vereisten voldeed en meteen aan de slag kon. Eigenlijk moet je ook 18 jaar of ouder zijn, waardoor het voor mij eigenlijk niet mogelijk was om burgerhulpverlener te worden. Ik ben namelijk 16 jaar oud. Maar ik weet wat ik moet doen en ik wil mensen helpen. Dat heb ik de Hartstichting duidelijk gemaakt, waardoor er een uitzondering voor mij is gemaakt.

Mijn allereerste reanimatie was ongeveer een jaar geleden. Dat was een heftige ervaring. Toen ik daar aankwam, was de persoon in kwestie al helemaal verkleurd. De lippen van diegene waren helemaal blauw. Op zo'n moment weet je al van: die gaat het niet redden. Toen de hulpdiensten uiteindelijk aankwamen, zeiden ze ook dat ze niets meer konden doen. Eigenlijk had ik de impact die zo'n reanimatie op je kan hebben een beetje onderschat, want ik heb het een tijdje heel zwaar gehad. Op een gegeven moment heb ik het bespreekbaar gemaakt en sprak ik er met mijn ouders over. Dat was een hele grote opluchting, waardoor ik weer positieve energie kreeg en nog steeds werkzaam ben als burgerhulpverlener.

Iedere week is anders, maar soms zijn er tot wel vijf reanimaties per week nodig in mijn wijk. Gelukkig gaat het vaak genoeg wel goed. Het is ontzettend mooi en prachtig om mensenlevens te redden. Maar reanimeren is niet je enige taak als burgerhulpverlener. Je moet ook de hulpdiensten ontvangen en hen helpen door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat er genoeg werkruimte is voor hen.

Bij een reanimatie is een automatische externe defibrillator (AED) ook ontzettend belangrijk, die zorgt namelijk voor een flinke verhoging van de overlevingskans. In mijn wijk hing er nog geen AED, daarom was ik een doneeractie gestart en dat was gelukkig met succes. Door de doneeractie is er over een aantal weken eindelijk een AED aanwezig in mijn wijk. Alle buurtbewoners kunnen 'm dan gebruiken bij een noodgeval. Daar ben ik ontzettend blij om.

Aan iedereen die zich ooit in de buurt van een noodgeval bevindt, wil ik meegeven: probeer zo rustig mogelijk te blijven, hoe moeilijk dat ook is. Durf je niet te reanimeren en denk je dat je het niet kan? Doe het dan alsnog. Als je niets doet, overleeft diegene het sowieso niet. Als je tenminste iets probeert, kan je de overlevingskans altijd verhogen."

- Barry (16)