Tizita (26): "Ik liep de Rotterdamse marathon nadat ik opnieuw moest leren lopen door corona"

"Mijn vriend en ik zaten anderhalf jaar geleden in quarantaine en moesten op de vijfde dag, op oudejaarsdag, een coronatest doen. Gedurende de quarantaine voelde ik dat ik zieker werd, maar we werden uiteindelijk allebei negatief getest. Omdat het oudejaarsdag was, ging ik om middernacht naar buiten, maar ik merkte dat ik mezelf niet meer warm kreeg toen ik weer binnen was. Ik trok eerst een warm trainingspak aan, maar dat hielp niet. Vervolgens nam ik een warme douche, maar ook dat hielp niets.

Ik besloot mijn temperatuur te meten en het bleek dat ik 40 graden koorts had. Ik dacht dat het na een nachtje slapen wel goed zou komen, maar de volgende ochtend had ik 42 graden koorts. Na een aantal dagen bleek middels een nieuwe test dat ik toch corona had. Dagenlang had ik iedere dag minimaal 40 graden koorts en voelde ik dat mijn lichaam langzaam aftakelde. Ik belde iedere dag naar het spoednummer van de huisarts, maar kreeg telkens te horen: 'Je bent jong en er zijn geen bedden voor jou.'

Uiteindelijk kwam er op 6 januari een dokter bij mij thuis, omdat ik niet eens naar de huisarts kon lopen. Ik gaf toen aan dat ik het echt niet meer aankon, waarna ik naar het ziekenhuis werd gebracht. Na een dag werd ik van Rotterdam naar Goes overgeplaatst. In Goes verslechterde 's avonds mijn toestand, waardoor het kantje boord was voor mij. Ik ging heel hard achteruit en zat voor zestig procent aan de beademing. De intensivist vertelde dat ik eigenlijk voor honderd procent aan de beademing moest, maar dan bestond voor vijftig procent de kans dat ik het niet zou overleven. Ik vroeg de volgende ochtend om een verandering in medicatie. Toen ik uiteindelijk nieuwe medicatie kreeg, begon ik op te knappen.

Ik wilde niet voor honderd procent aan de beademing liggen, omdat ik zelf in de zorg werk en weet wat dat zou inhouden. Eigenlijk wist ik dat ik het dan niet zou redden. Uiteindelijk mocht ik het ziekenhuis pas verlaten zodra ik mezelf kon douchen en ik in mijn kamer een rondje kon lopen met een rollator. In totaal heb ik anderhalve week in het ziekenhuis gelegen. Dat lijkt kort, maar het was een bizarre anderhalve week.

Het is allemaal zo'n aanslag op mijn lichaam geweest, dat ik zelfs opnieuw moest leren lopen en ademen. Na een klein stukje lopen was ik al helemaal kapot. Pas na twee maanden fysiotherapie kon ik weer normaal lopen, maar dan wel maximaal tien minuten. Dat was voor mij genoeg voor een hele dag. Fysiotherapie heb ik nog tot afgelopen november gehad. Voordat ik corona kreeg was ik altijd heel fit. Ik had al eens de halve marathon van Rotterdam gelopen en voetbalde daarnaast ook. Ik had dus werkelijk nooit verwacht dat ik dit zou meemaken en dat dit virus zo'n impact zou hebben op mijn lichaam.

Het was altijd mijn doel om de hele marathon van Rotterdam te lopen. Daar trainde ik twee jaar geleden al voor, maar toen werd alles uiteindelijk gecanceld vanwege corona. Na mijn ervaring met corona heb ik geen moment gedacht dat ik er klaar voor was om 'm dit jaar te lopen, maar ik dacht: ik ga het gewoon doen. In november vorig jaar begon ik met de voorbereidingen. Ik trainde drie keer per week en bouwde alles rustig op. Ik had er vanaf het begin gewoon vertrouwen in dat het me zou lukken. Uiteindelijk heb ik vorige week, samen met mijn vriendinnen, in 5 uur en een kwartier de volledige 42 kilometer en 195 meter gelopen. Ik heb van iedere seconde genoten. Het was een geweldige ervaring die ik samen met mijn vriendinnen heb gedeeld en voor altijd zal koesteren. Waar een wil is, is een weg. Daar ben ik van overtuigd. Van hoe ver je ook komt."

- Tizita (26)