Vara TV magazine: Lekker relaxed in the city

De Urban Awards worden georganiseerd door bnn, Juize FM en FunX. De laatste is een urban radiozender voor en door jongeren. Geen cultuur wordt er uitgesloten. ‘Listen. dit meisje heeft no idea wat bedoeld wordt met een beschuit¬je eten. Toen ik vroeg met wie ze dat zou willen zei ze: met Rihanna —zó schattig’, zegt Vinny tegen haar collega Sharid. Rihanna is een r&b-zangeres. Sharid is ook verbaasd dat er nog een meisje van twaalf is dat niet weet dat beschuit eten synoniem is aan met iemand het bed in duiken.

Vinny en Sharid werken allebei bij FunX Amsterdam, een radiostation dat volledig draait op betaalde krachten. Hetzelfde geldt voor FunX Den Haag, Utrecht en Rotterdam. Vinny maakt dage¬lijks straatreportages, want daar draait het immers allemaal om bij urban: de straat. In de radiostudio, die grenst aan de redactie, schalt een Antilliaanse meis¬jesstem: ‘Ik vind wel dat vrouwen moeten koken, weet je.’ Een ander meisje zegt het juist prima te vinden als haar man huis¬man wordt: ‘Lekker relaxed.’

Volgens Vinny, die veel Engelse woor¬den door haar zinnen gooit, is het geen enkel probleem jongeren aan de praat te krijgen. ‘Ook meisjes van verschillende etnische groepen zijn makkelijk te berei¬ken. Meisjes met hoofddoeken lopen echt niet weg als ze me zien. Die zijn vaak hart¬stikke bijdehand.’

Geen cultuur wordt uitgesloten, alle meningen tellen. Dat is zo ongeveer de filosofie van FunX. Dat komt ook terug in de selectie van de presentatoren. De ouders van de negentienjarige Ajouad komen uit Marokko, die van eind twin¬tiger One’sy uit Suriname en die van de negentienjarige Mathijs uit Amsterdam. FunX lijkt een geslaagde mini-multicultu¬rele samenleving. De FunX’ers zijn allen breed ontwikkeld en geïnteresseerd in andere culturen. En om een opmerking als: ‘Wat weet je dat toch goed te verko¬pen. Je blijft een onvervalste Marokkaan’, wordt ook door de Marokkanen op de redactie hard gelachen.

Het tegenwoordig als utopisch beschouwde streven van FunX naar een geslaagde multiculturele samenleving wordt, gezien de hoge luistercijfers, breed gedragen door stadsjongeren. Mathijs had in zijn programma Amsterdam Cen¬traal eens een taxichauffeur aan de lijn. ‘Het was een Marokkaanse jongen die bij het station stond. Hij zei dat zijn collega’s ook altijd naar mijn programma luister¬den. Ik vroeg of ze zich even wilden laten horen. Ik kon die jongen niet meer ver¬staan, zo oorverdovend was het lawaai.’

Net als op andere zenders worden er bij FunX veel plaatjes gedraaid. Nauwelijks Westerse pop en rock. Wel de laatste hits in Turkpop, Latin, R&B, reggae, African, Arab en hiphop. En al baalt Mathijs er van, ook hij moet elke avond een hele rits files melden en vertellen wat voor weer het wordt. Toch is er genoeg tijd voor de specialiteit van Mathijs: de weetjes. Zo is de dolfijn, volgens hem, het enige dier dat seks heeft vanuit een lustgedachte. ‘Toch leuk om te weten.’ Mathijs kon¬digt een plaat af van de Amsterdamse rapper J-Rock. ‘Zijn echte naam is Jihad. Maar dat is een beetje lastig in deze tijd.’

One’sy ontvangt in het discussie¬programma Talk twee luisteraars met een pittige mening. De twintigjarige Hajar, bekend van het nps-programma De Meiden van Halal. En Ro, een jonge Surinaamse huis¬vader. Vandaag staat het thema emancipatie cen¬traal. Hajar voelt zichzelf geëman¬cipeerd, is bijna afgestudeerd, gaat zeker wer¬ken en heeft het gevoel dat ze alles mag wat mannen ook mogen. Ook haar hoofddoek getuigt volgens Hajar van haar keuzevrijheid.

De huisvader zegt niets op te hebben met emancipatie. ‘Ja, ik ben huisvader. Maar als er genoeg geld was hadden we allang een nanny.’ Ro lijkt uit pure balda¬digheid te schoppen tegen het thema. Beller Rosanna trapt er niet in. ‘Ik vind het goed van Ro dat hij huisvader is. Zelf heb ik ook een kind, maar ik moet wer¬ken. Er is niemand anders die het geld binnenbrengt.’

Ook de emancipatiestrijd van allochto¬nen en homoseksuelen komt aan bod. Als Ro zegt dat allochtonen vooral strijden voor een verblijfsvergunning lacht Hajar hard. Hajar kent telefonische verkopers die moeten bellen met Nederlandse namen. Ro grapt: ‘Hallo, iek bin Lienda.’ Hajar vindt het goed dat ook homo’s vech¬ten voor gelijke rechten. Ro zegt dat hij geen enkele binding heeft met homo’s. ‘Hoe bedoel je?’, vraagt One’sy. ‘Nou, gewoon. Dat ik er echt helemaal niks mee heb’, zegt Ro. One’sy lijkt niet goed te weten wat ze hiermee aan moet. Het blijft even stil. En dan gaat ze door naar het vol¬gende onderwerp. Lijkt het toch even op de multiculturele samenleving zoals die buiten de muren van dit grachtenpand is. Niet iedereen is altijd even verdraagzaam.

Bron: Vara Magazine
Tekst: Britt Stubbe