Ikenna (24): "Ik heb veel fouten gemaakt, maar door de Islam heb ik een tweede kans gekregen"
- News
- Ikenna (24): "Ik heb veel fouten gemaakt, maar door de Islam heb ik een tweede kans gekregen"
"Wat betekent het voor mij om moslim te zijn?, is een vraag die ik mezelf dagelijks stel. Ik denk dat het begon toen ik nog een klein kind was. Mijn vader was iemand naar wie ik altijd naar opkeek. Een man die, wanneer ik op zijn schouders zat, me het gevoel gaf dat ik de hele wereld aankon. Toen hij een beroerte kreeg, veranderde dit. Hij raakte verlamd en moest weer vanaf nul beginnen. In het begin herinnerde hij ons niet meer. We moesten uitleggen dat we zijn kinderen waren. We waren zo vaak in het ziekenhuis, dat het op een gegeven moment ons tweede huis werd.
Vanaf daar is het eigenlijk bergafwaarts met me gegaan. Ik moest thuis de man zijn terwijl ik maar een kind was. Mijn moeder moest een vaderfiguur spelen en in haar eentje vier jongens opvoeden. Omdat ze veel moest werken om voor ons te kunnen zorgen, was ze niet vaak thuis. Ik kreeg niet de aandacht en liefde die ik wilde, dus dat ging ik ergens anders zoeken. Op straat kwam ik in aanraking met de verkeerde personen waarvan ik dacht dat ze mijn familie waren. Dit leidde tot het gebruik van drugs en op school werden mijn cijfers zo slecht dat ik naar een speciale school voor ‘moeilijke kinderen’ moest. Ik kwam vaak in aanmerking met de politie, ging veel uit en probeerde een leegte te vullen met feesten, drank en vrouwen. Terwijl ik dit schrijf, schaam ik me, want zo ben ik niet. Achteraf gezien was het een noodkreet om aandacht, maar zo werkt dit leven niet.
Door de jaren heen was ik niet alleen mezelf kwijtgeraakt, ik wist ook niet meer wat mijn doel was en ik voelde me verloren. Omdat ik vanuit huis christelijk ben opgevoed, had ik besloten om de dingen die ik deed achter me te laten en vaker naar de kerk te gaan. Ik wilde me focussen op mijn religie en daar mijn rust weer in gaan vinden. Hoe meer ik me begon te verdiepen in het christendom, hoe meer vragen ik had waar ik geen antwoord op kon vinden. Door de jaren heen ben ik gaan zoeken naar antwoorden, maar ik kon ze niet vinden. Ik vroeg me af of ik wel goed genoeg was.
Een vriend van me zag hoe erg ik hiermee zat en spoorde me aan om de Islam te bekijken, maar dat was een no-go voor me. Met alle aanslagen en wat er over moslims werd gezegd op het nieuws, wist ik zeker dat de Islam het niet ging worden. Maar toen ik het vanuit een ander perspectief bekeek, wist ik dat ik niks te verliezen had. Het minste wat ik kon doen, was het een kans geven, toch? Toen ik die dag thuis kwam van school, heb ik online gekeken naar de dichtstbijzijnde moskee en ben ik naar binnen gestapt om meer te weten te komen over de Islam.
Ik leerde de mooie aspecten van het geloof die je niet in het nieuws ziet en ik kreeg antwoorden op veel vragen. Na een paar maanden wist ik: dit is het. Maar hoe ga ik dit tegen mijn ouders vertellen? Toen ik het tegen mijn moeder vertelde, zag ik de teleurstelling in haar ogen en toen ik het tegen mijn vader vertelde, zag ik het in zijn ogen. Hij kon het niet geloven en we hebben een tijd niet gesproken. Toen een ander familielid erachter kwam dat ik moslim was, barstte ze in tranen uit en verbood ze me om nog langer met haar kinderen om te gaan. Een ander familielid tipte zelfs de politie over mijn bekering uit angst dat ik ging radicaliseren. Ik was sprakeloos en wist me geen houding te geven. Ik had het gevoel dat ik iedereen teleurgesteld had. Mijn nieuwe geloof dat een blijdschap hoorde te brengen, begon als een last te voelen.
Een tijdje later verhuisde ik naar Malta. Ik liet mijn ouders achter en sprak ze nauwelijks tot niet. Door wat er was gebeurd, was ik daar blij mee en kon het me niet schelen. Als het niet samen kon, deed ik het wel alleen. Maar hoe meer ik leerde over de Islam, hoe meer ik erachter kwam hoe bijzonder ouders eigenlijk zijn. Ik zou ze niet voor lief moeten nemen. Ja, er zijn verschillen tussen ons en fouten gemaakt van beide kanten, maar er kon nog verandering komen in onze relatie. Alles wat ik toen heb meegemaakt, kon ik toen niet begrijpen, maar achteraf is het een zegening want het heeft me gevormd tot wie ik ben.
Door mijn reizen ben ik veel volwassener geworden. Ook heeft het me laten realiseren hoe belangrijk familie is. Eerst had ik een slechte relatie met vooral mijn moeder, maar gelukkig ben ik nu veranderd. Ik schaamde me: ze is iemand die altijd voor me heeft gezorgd zonder er iets voor terug te vragen en dit is hoe ik haar behandel? De Islam leert me om een beter persoon te zijn, maar ik ben er nog niet. In mijn leven heb ik veel fouten gemaakt, maar door de Islam heb ik een tweede kans gekregen. Uiteraard weet ik dat ik nog meer fouten ga maken, maar met God aan mijn zijde weet ik zeker dat dit goed gaat komen.
- Ikenna (24)
CLOSE-UP
We zijn benieuwd naar het onvergetelijke, inspirerende, ontroerende of onvoorstelbare verhaal dat jou heeft gemaakt tot wie je nu bent. Wil jij je verhaal delen? Meld je hier aan!
Lees ook
FunX
Daphne (24): "Muziek laat mij verdwalen in een andere wereld"FunX
Steven (29): "Nu kan ik met een prothese alles wat een ander ook kan"FunX
Volkan (22): ‘’Sollicitatiegesprekken gingen goed, tot ik vertelde dat ik net vrij was uit de jeugdgevangenis’’Close-up
Shemar (25): "Als je je kwetsbaar opstelt en uit je comfortzone stapt, vindt er groei plaats"