Bo Hanna werd ontvoerd door zijn vader: "Hij loog dat onze moeder dood was"

Ontvoering

Trauma's herleven

Op 26-jarige leeftijd begon Bo aan het schrijven van Baba, een taak die hem zwaarder viel dan hij had verwacht. Om alles op papier te zetten, moest de journalist diep in zijn verleden graven en alle traumatische ervaringen opnieuw beleven. "Ik had het een beetje onderschat en dacht dat ik alles wel aankon. Maar op een gegeven moment kreeg ik ook nachtmerries", vertelt hij. De herbelevingen waren zo heftig voor Bo dat hij er een fysieke reactie van kreeg. "Mijn hele lichaam verkrampte in mijn slaap. Ik begon met tandenknarsen en kreeg ook nek- en schouderpijn." Om deze reden heeft Bo langer aan het boek gewerkt dan hij in eerste instantie dacht. "Af en toe liep ik gewoon vast. Dit gebeurde omdat ik confronterende antwoorden vond die pijnlijk waren en omdat ik nog diep in mijn rouwverwerking zat om mijn broertje." Bo's tweelingbroer Tony kwam in 2022 om het leven door zelfdoding. Hij kampte met zware verslavingen en psychische problemen waar hij voor geholpen werd.

Dood van zijn tweelingbroer

Eind 2019, toen Bo begon aan zijn boek, werd Tony in een kliniek behandeld voor zijn schizofrenie. In september 2022 stapte Tony uit het leven. Ondanks dit enorme verlies en het verdriet dat Bo en zijn familie nog steeds voelen, heeft deze gebeurtenis het proces van Baba versneld. "Dit boek heb ik afgemaakt, omdat ik dat aan mijn tweelingbroer beloofd heb. En ik weet dat we niet de enigen zijn die dit hebben meegemaakt, dus dit boek is ook een ode aan alle andere ongehoorde kinderen die ontvoerd zijn." Volgens Bo moet dit verhaal gehoord worden, aangezien het haast de enige in zijn soort is. "Er zijn heel veel verhalen over de ouder die achterblijft bij een kinderontvoering, maar er zijn geen verhalen die verteld worden vanuit het perspectief van het kind. Het is echt mijn missie om Tony en alle andere ontvoerde kinderen een stem te geven door mijn verhaal te vertellen."

'Baba' vergeven

Naast de pijn en het verdriet dat Bo heeft gevoeld tijdens het schrijfproces heeft het hem ook een hoop positieve kracht gegeven. Dit proces was echt helend voor hem en het gaf de schrijver de kans om iets te doen waarvan hij nooit had gedacht dat hij het zou kunnen. "Ik had eerder wel bittere gevoelens richting mijn vader, maar ik heb hem dat wel echt vergeven. Hij is ook een leuke, grappige en lieve vader geweest. En nu zie ik in perspectief wat hij heeft gedaan, waarom hij het heeft gedaan, en hoe de gebeurtenissen zich hebben ontwikkeld. Ik kan zijn aandeel daarin ook beter begrijpen." De grootste reden voor Bo's vergiffenis richting zijn vader is dat hij door wil gaan met zijn leven. "Mijn vader heeft wraak genomen op mijn moeder, omdat zij in een vechtscheiding zaten en daar zijn mijn broers en ik de dupe van geworden. Maar ik wil geen wraak op hem nemen. Die cirkel van haat wil ik juist doorbreken. Ik wil dat het hier bij mij stopt."

Bo Hanna

Ondanks alles gaat het nu goed met Bo en heeft hij rust gevonden. "Voor mij gaat het boek nu ook wel dicht. Hoewel ik nu pas begin met het onder de aandacht brengen van dit thema via mijn boek, maar voor mij persoonlijk is de hele gebeurtenis nu wel afgesloten. Ik wil nu voor mezelf gaan leven zonder steeds weer terug te hoeven kijken naar wat er gebeurd is."

Hulp zoeken

Met het boek wil Bo anderen die een soortgelijk verhaal hebben ook een hart onder de riem steken. "Het kan zijn dat je mentale klachten ervaart na zo'n traumatische ervaring en dat is niet jouw schuld, want je kon er niets aan doen. Je hoeft je er ook echt niet voor te schamen. We zijn allemaal getekend door dingen in het leven." Daarbij maakt Bo duidelijk dat het erg belangrijk is om hulp te zoeken, ook al is dat misschien lastig. "Ga naar iemand die je vertrouwt. Misschien is dat de buurvrouw, je docent op school of de huisarts. Praat erover met iemand, zodat je samen kan kijken waar je terecht kan en de volgende stap kan zetten. Loop er vooral niet in je eentje mee rond, want dit is echt niet zomaar iets", aldus Bo.