Column van Tim Beumers: Het lichaam van Onur

In zo een wereld zou je bijna vergeten dat het niet normaal is dat je een naaktfoto van een jongen online gooit, zonder dat hij het wist. Mannen zijn toch van het sterke geslacht. Als een vrouw wordt geslagen op straat, schreeuwen we moord en brand, maar als een vrouw haar vriend slaat, dan gniffelen we en denken we 'ach, hij zal het wel verdiend hebben'. Feminisme en emancipatie zijn er om de positie van de vrouw te versterken, toch niet om aan te tonen dat mannen ook maar mensen zijn.

Tieners die vroeger roddels over elkaar hadden, ver voor de smartphone, verspreidden dit ook achter elkaars rug. Tieners hebben ook gebreken, het zijn de jaren dat je jezelf ontdekt en nog niet genoeg referentiekader hebt om alles te kunnen plaatsen, om alles te snappen. Je kan zo vaak horen dat je niet te veel moet drinken, maar wakker worden met je rok om je middel in een vreemd huis, niet wetende wat er precies gebeurde, is toch altijd een hardere les dan je wilde leren.

Jouw eigen foto versturen aan een jongen, als meisje, om er achter te komen dat de jongen lang niet zo lief was, maar hem ook gewoon keihard doorstuurde naar vrienden. Keihard, maar blijkbaar niet genoeg reden om het niet bij een andere jongen te doen. Was de les dat je zoiets een ander niet aandoet, of zei de stem in haar achterhoofd, ze deden het ook bij jou, dus waarom zou je rekening met hem houden? Niemand weet het, het is allemaal mogelijk.

Voorlopig lag Onur aan de bodem van de flat, de oma van mijn vrouw woont in die flat. Zij was 25 in de Tweede Wereldoorlog, heeft de ergste dingen mee gemaakt die een mens kan mee maken. Maar ook voor haar zal het lastig verklaren zijn. Een lichaam is maar een lichaam. Iets waar je je nooit voor zou moeten schamen. Maar blijkbaar genoeg reden voor de stille 15-jarige jongen om de lift te pakken naar de bovenste verdieping, zijn vriendin vaarwel te zeggen en te springen.

En zijn ouders? Die vanaf zijn geboorte weten hoe zijn lichaam er uit ziet, mogen dat zelfde lichaam nu gaan begraven, dat lichaam dat intact was, maar waar nu de vraag van is wat er van over is, na zo'n sprong. Je zal nooit weten wat er in de hoofden om ging van de betrokkenen... Je weet alleen dat er wederom een slachtoffer is van een koude wereld, een wereld waarin zoveel liefde bestaat, maar waar voor sommigen het afscheid maar één foutje verwijderd is.