Simay: "Ik hoorde een dag na de aardbeving in Turkije dat mijn oom was overleden"

"Niet realistisch om te zien"

Simay was vanochtend te gast bij Gilly en vertelde over de verschrikkelijke gebeurtenissen die zij en haar familie momenteel moeten doorstaan. Ze vertelt dat ze kort na de aardbeving direct wakker werd met het vreselijke nieuws over het natuurgeweld. "Ik werd wakker en het was onwerkelijk om te zien." Niet veel later kreeg ze te horen hoe haar familie in het getroffen gebied eraan toe was. "Ik hoorde dat mijn twee ooms en mijn tante onder het puin lagen. Eerst was mijn tante gered. Ze hoorde mijn oom schreeuwen om hulp. Na een paar uur werd hij ook gered. Een dag na de aardbeving kreeg ik te horen dat een andere oom van mij was overleden. Het is onbeschrijflijk."

Simay vliegt binnenkort naar de stad Adana toe om haar familie te kunnen helpen. Ze hoopt dat andere mensen ook hun best willen doen om de getroffenen te helpen. "Elke kleine bijdrage helpt. De mensen hebben hygiëne nodig. Ik hoor dat toiletbezoeken op straat worden gedaan. Mensen zijn bang voor de uitbraak van ziektes. Ook voedsel en drinkwater is hard nodig."

Uitzichtloze situatie

Peshmerge schoof aan bij Fernando, Wijnand en Rob in de 555 Ochtendshow om te vertellen over de situatie bij zijn ouders in Syrië. Hij vertelt dat zijn ouders gebroken zijn. ''Mensen waren al helemaal gebroken door de oorlog. Ieder jaar hopen ze dat er een einde komt aan de uitzichtloze situatie. Het enige wat ze hadden, is een dak boven hun hoofd, maar ook dat is er nu niet meer."

Peshmerge vertelt dat hij zijn vader gisteren nog had gesproken. Volgens zijn vader is de situatie in Syrië honderd keer erger dan wat er op social media voorbijkomt. "Hij kan niet onder woorden brengen wat hij daar ziet. Alles ligt daar in puin. Zo zie je langs de weg honderden families onder olijfbomen slapen. Ze hebben geen huis meer en zijn dakloos."

"Het was secondewerk"

Sukru was vanochtend te gast bij Fernando en Yeliz en vertelt dat zijn vader de aardbevingen ternauwernood heeft overleeft. Volgens Sukru was "het enorm schrikken" aangezien hij zijn vader niet kon bereiken na de aardbeving. Gelukkig kon hij zijn vader enkele dagen later wel spreken. "Ik vroeg hem wat er met hem was gebeurd tijdens de aardbeving. Hij vertelde dat het echt secondewerk was. Alles stortte in één keer in: van het meubilair tot de muren. Mijn vader kon geen kant op." Gelukkig wist zijn vader toch net op tijd het gebouw te verlaten. "Ik weet niet hoe, maar het lukte hem om er zo snel mogelijk uit te komen."

Sukru is veel familieleden verloren door de aardbevingen. "Mijn oom is gisteren pas uit het puin gehaald. Mijn neef is naar het rampgebied toe gereden om te wachten op hulptroepen die zijn ouders, broers en zussen onder het puin vandaan konden halen." Helaas kwam de hulp te laat.

35 familieleden verloren

Gökhan bevond zich tijdens de aardbevingen in het gebied in Turkije waar de schokken plaatsvonden. In gesprek met Fernando, Rob en Wijnand vertelt hij hoe hij zijn eigen leven heeft gered en laat hij weten dat hij tientallen dierbaren is verloren. "In totaal ben ik 35 familieleden verloren. Dan heb ik het over nichten en neven en andere naasten, waarmee ik direct in contact stond." Het is niet voor te stellen hoe Gökhan zich moet voelen. Hij legt uit dat hij nog geen besef heeft van wat er is gebeurd. "Ik denk echt dat ik gek aan het worden ben."

Dat het leven zo voorbij kan zijn, is iets wat Gökhan nu maar al te goed beseft. "Ik wil mensen meegeven om hun banden met hun naasten goed te houden. Voordat je het weet, kan het voorbij zijn." Gökhan hoopt dat mensen een steentje willen bijdragen om de getroffenen te helpen. "We hebben jullie steun hard nodig. Niet alleen nu, maar ook over een week of over een maand. We kunnen de getroffenen niet in de steek laten."

"Nog steeds in shock"

Jiana, die meerdere familieleden in Syrië heeft, stapte vorige week maandag meteen in het vliegtuig naar Aleppo nadat ze hoorde over de aardbeving. De familieleden van Jiana zijn gelukkig allemaal nog in leven, wel zijn ze allemaal enorm geschrokken. "Mijn neefjes en nichtjes zijn nog steeds in shock." Jiana probeert iedereen zoveel mogelijk met een glimlach te ondersteunen. "Ik houd mijn emoties voor me. Het is nu niet de tijd om mijn emoties te laten zien."

Volgens Jiana is alle hulp welkom. "Iedereen kan een euro doneren. Van die euro kun je in Europa misschien alleen een appel kopen, maar hier is het veel waard." Jiana benadrukt dat precies appels nu erg nodig zijn in het rampgebied. "In de tien dagen dat ik hier zit, heb ik nog geen kinderen gezien met een stuk fruit in hun hand. Ik ben bezig met het uitdelen van eten aan kinderen, maar we hebben geen fruit of groenten, alleen maar blikvoer, alleen de basis. Ik merk dat mensen meer nodig hebben." Jiana hoopt dan ook dat mensen blijven doneren, hoe klein het bedrag ook is.

Fysiek en mentaal erg zwaar

Naeim Safaye heeft familie in Syrië wonen en vertelt dat ze het zowel fysiek als mentaal erg zwaar hebben. "Het was fysiek en mentaal een moeilijke week voor hen. Voor mij was het vooral mentaal heel zwaar. Zo was ik heel erg bezig met hoe het met hen gaat en of het allemaal wel goed zal komen. Ook ben ik van alles aan het regelen voor familie en vrienden daar. Ik zou de afgelopen week dus vooral omschrijven als een zware week." Hoewel Naeim veel familieleden in het getroffen gebied in Syrië heeft wonen, heeft hij gelukkig geen dierbaren verloren. "Mijn familie heeft echt gelukkig gehad. Ze wisten op tijd te vertrekken uit het getroffen gebied, dus eigenlijk hebben ze alleen materiële schade geleden. Als je kijkt naar wat andere mensen meemaken in Syrië hebben wij zoiets van: we hebben niks verloren."

Naeim spreekt zijn familie in Syrië meerdere keren per dag. Zo heeft hij eerder vandaag contact gehad met zijn oma die vertelde dat de situatie in de hoofdstad Aleppo hartverscheurend is. "Mensen slapen nog steeds op straat", vertelt Naeim. "Er zijn tenten waarin mensen kunnen overnachten, maar dat is niet genoeg voor het aantal slachtoffers. Mensen hebben snel humanitaire hulp nodig. Zo is er een tekort aan dekens, kleding, voedsel en medicijnen. Veel mensen zijn omgekomen, maar nu vrezen mensen vooral voor de verspreiding van ziektes. Het is echt een moeilijke situatie voor iedereen daar."

Succesvolle inzamelingsactie

Om de slachtoffers van de aardbevingen in Syrië en Turkije te kunnen helpen is Naeim een eigen inzamelingsactie gestart waarmee hij meer heeft kunnen inzamelen dan hij aanvankelijk hoopte. "Ik ben in Hendrik-Ido-Ambacht een inzamelingsactie gestart om onder andere kleding en medicijnen in te zamelen en het resultaat was vijf bedrijfsbussen die vol zaten met dekens, kleding, tenten en nog veel meer spullen. Ik heb veel steun gekregen van mensen in de omgeving, dus het was echt een groot succes."

Inzamelingsactie voor dieren

Na een natuurramp ligt de focus over het algemeen op de humanitaire crisis die daarop volgt. Echter, ook dieren zijn hun natuurlijk leefomgeving kwijt na zo'n ramp. Ayşegül vond dan ook dat er wat gedaan moest worden voor de dieren in het getroffen gebied in Turkije en besloot een inzamelingsactie te starten. Aan Tannaz en Igmar vertelt ze meer over deze actie.

'Dieren worden vaak vergeten'

Ayşegül is naar eigen zeggen gek op dieren en kreeg het dan ook niet over haar hart om niets te doen voor de dieren in Turkije. "Ik zie dat dieren heel vaak vergeten worden. Ik ben zelf heel gek op dieren. Toen ik ging onderzoeken wat ik kon betekenen voor Turkije kwam ik erachter dat mensen bijna geen oog hebben voor dieren. Toen dacht ik bij mezelf: iemand moet ermee beginnen en dat wil ik wel doen vanuit Nederland."

Ayşegül voelde zich vooral geroepen om wat te doen voor de dieren in het rampgebied, omdat zij zich niet kunnen uiten zoals mensen. "Wij mensen kunnen onze gevoelens, ons leed en pijn uitspreken, maar dieren kunnen dat helaas niet. Als je naar de dieren in het getroffen gebied kijkt, zie je dat ze bang zijn en pijn en honger hebben. Dus iemand moet een stem voor ze zijn."

Gastvrijheid

Journalist Arda Kaya was als een van de eerste Nederlandse journalisten in Turkije om voor het AD verslag te doen van de situatie daar na de aardbevingen. Hij vertelt aan Tannaz en Igmar dat hij in een geïmproviseerde tentenkamp aankwam in het getroffen gebied om zijn verhaal te maken. Gezien de heftige situatie daar was hij compleet verrast dat de mensen daar nog altijd zo gastvrij zijn. "Het eerste wat ze aan me vroegen was: 'Heb je al gegeten of wat gedronken?' Dat was echt mind blowing, want deze mensen hebben niet eens een halve brood om met elkaar te delen, maar ze zijn zo bezig met of ik wel heb gegeten. Dat doet wel wat met je."

Verdriet

Hoewel gastvrijheid je een goed gevoel hoort te geven, hield Arda er vooral gevoelens van verdriet aan over. "Ook al geef ik aan dat ik niets hoef te eten bleven ze aandringen. Ik strikte bijvoorbeeld mijn veter en iemand schuift een stoel onder me. Het zijn zulke lieve en goede mensen die alles kwijt zijn. Ik word er nog steeds emotioneel van. Het is zo gestoord om dat mee te maken."