"Vroeger toen ik jonger was wilde ik mijn achternaam veranderen" #ketikoti

In 1863 werd door Nederland de slavernij als één van de laatste Europese landen afgeschaft, op papier. In de praktijk moesten voormalige slaven daarna nog tien jaar gedwongen arbeid verrichten. Dat was het moment dat mijn voorouders, vrijgelaten slaven, een voor- en achternaam kregen. Vóór 1863 hadden zij namelijk alleen een slavennaam gekregen. Ze kregen blanke namen zoals Magdelena, Petrus en Adolf en geloof het of niet, slaven die probeerden te vluchten kregen namen zoals ‘Wegloop’.

Ik zal er helaas nooit achter komen hoe mijn voorouders echt geheten hebben. Voor 300 gulden waren de slavendrijvers in 1863 bereid hun vrijverklaarde slaaf te registreren. Je kreeg dan de blanke achternaam van de mensen die jou en je familieleden hadden misbruikt, vernederd en vermoord. In mijn geval: Roethof.

Vroeger toen ik jonger was wilde ik mijn achternaam veranderen. Ik wilde niet met de naam van die slavendrijvers rondlopen. Tegelijkertijd wilde ik mijn vader niet beledigen, want ik ben zeker wel trots dat ik zijn zoon ben. Ik wilde een achternaam waar je mijn Caraibische en Arowakse (indianen genoemd door de blanken, omdat die idioot Columbus dacht dat hij in India was, terwijl hij in Amerika aankwam) roots in terug zag. Of misschien een X als achternaam net als Malcolm.

Naarmate ik ouder werd had ik daar niet meer de behoefte aan. De voornaam die mijn ouders mij hebben gegeven, rolt lekker over de tong van vrouwen. Mijn achternaam zorgt er voor dat ik bewust blijf van mijn geschiedenis. Het zorgt ervoor dat ik mijn kinderen kan vertellen over hun geschiedenis. Ik vertel ze dan dat hun voorouders misschien wel koningen waren. Misschien wel strijders, denkers en bouwers. Misschien, omdat het zoeken naar gegevens van vóór 1830 bijna onmogelijk is.

Wat wel staat geregistreerd is dat hun voorouders vrijverklaarde slaven uit Suriname waren. Ik vertel ze dat ze niet moeten geloven dat de slavernij voor hun voorouders in 1863 voorbij was. Dat hun voorouders lang na de zogenaamde afschaffing nog hebben gewerkt voor hun plantage La Prosperité. Dat La Prosperité nu Bersaba heet en ze daar en in heel District Para familie kunnen vinden die Plet, Pengel en Roethof heten.

Ik zet mijn achtergrond altijd op de voorgrond. Ik ben een trotse Caraib, een trotse Arowak. Ik ben trots op mijn Afrikaanse roots. Ik ben een trotse Surinamer. Ik ben trots op mijn Surinaamse naam.

Ik heet Regilio Roethof. ‪

#‎ketikoti‬