Hoe praat je met iemand die een ouder heeft verloren door zelfdoding?

Op jonge leeftijd je vader of moeder verliezen is heftig, laat staan als hij of zij door zelfdoding om het leven komt. Hoe praat je daarover? Milou Gevers (29) verloor op haar achttiende haar moeder op deze manier en merkte destijds dat haar omgeving het lastig vond om hiernaar te vragen. Ze maakte daarom onlangs de 3LAB-documentaire Waarom bleef je niet voor mij? waarin ze met vier kinderen praat die hetzelfde hebben meegemaakt. Ze stelt hun de vragen die niemand haar destijds durfde te stellen. In de TopiX-podcast vertelt ze aan Merel waarom dat zo belangrijk is.

Niet de enige

In tien jaar tijd had Milou nog nooit iemand anders ontmoet die hetzelfde heeft meegemaakt. "Je voelt je de enige, want je ziet en hoort er nooit iets over. Je weet dus ook niet of je gevoelens en gedachten 'normaal' zijn." Voor veel van de kinderen die Milou ontmoette voor de docu gold hetzelfde. "Hun verhalen raakten me heel erg."

Alles bespreken

De dood is een zwaar onderwerp en zelfmoord al helemaal. Daarom praten veel mensen er liever niet over, terwijl dat juist heel belangrijk is. "Het is taboe op taboe", vertelt Milou. "Ik denk dat mensen nog best veel oordelen hebben over zelfmoord. Dat je geen zelfmoord mag plegen als je een kind hebt, bijvoorbeeld. Dat het egoïstisch is."

In de docu bespreekt de filmmaakster daarom echt alles met de kinderen, ook op wat voor manier hun vaders een einde aan hun leven hebben gemaakt. Heftig, maar volgens haar toch belangrijk om naar te vragen. "Het is het eerste stuk van de rouwverwerking." Dat gedeelte eruit laten, zou raar voelen. "Je wilt mensen natuurlijk niet op ideeën brengen, daarom heb ik wel getwijfeld. Maar deze film gaat heel erg over eindelijk een open en eerlijk gesprek over zelfdoding voeren en geen enkel taboe schuwen. Gewoon eerlijk vertellen hoe het is."

Mooie herinneringen

Milou vond het belangrijk om in de docu niet alleen het zware en negatieve aspect naar voren te laten komen, maar ook de mooie herinneringen die de kinderen hebben aan hun overleden vader. "Aan de ene kant ben je verdrietig en boos, maar je houdt ook nog steeds van de overleden ouder", vertelt Milou. "We zijn geen slachtoffers, maar nog gewoon normaal functionerende mensen. Dat vond ik heel belangrijk om te laten zien."

Veel reacties

Er zijn veel positieve reacties op de docu gekomen, vertelt Milou. Zowel van mensen die ook een ouder verloren zijn door zelfdoding, als van ouders die zelf met suïcidale gedachten worstelen. "Heel veel mensen sturen me nu e-mails met hun verhaal en vertellen dat ze zich heel erg kunnen herkennen in de kinderen. Voor sommigen is dat voor het eerst na heel veel jaar."

Luister hier het hele gesprek met Milou terug: