Demir (29): "Ik wil op mezelf wonen, maar mijn ouders zien dat als belediging"

Schommelen tussen culturen

Melisa groeide op in een hechte Turkse familie. Haar ouders vonden dat zij steeds meer een 'westers' leven ging leiden en daar hadden ze moeite mee, want dat was niet in lijn met de normen die heersen binnen de traditioneel Turkse cultuur. "Mijn ouders hebben vrij ouderwetse normen en waarden. Als het aan hen lag, ging ik pas uit huis wanneer ik ben getrouwd."

Ze wilde net als haar klasgenoten logeren bij vriendinnen, uitgaan en weekendjes weg, maar door haar strenge opvoeding zat dat er niet in voor Melisa. Daarom schommelde ze tussen twee culturen en dat botste steeds vaker met de verwachtingen van haar ouders. Daarnaast denkt Melisa dat ze een lastig kind was. "Ik was heel eigenwijs, waardoor er thuis veel spanning ontstond. Toch wilde ik mijn familie liever niet teleurstellen. Familie blijft tenslotte familie."

Brief aan ouders

Toen ze achttien werd, vond Melisa een eigen woning. Ze tekende het contract en besloot haar ouders door middel van een brief te laten weten dat ze wegging. "Ik dacht: in een brief kan ik alles schrijven wat ik kwijt wil."

Niet lang erna kwam iemand in Melisa's familie erachter dat ze uit huis wilde gaan. Diegene vertelde aan haar opa en oma wat ze van plan was. "Vanaf dat moment werd ik door verschillende ooms en tantes gebeld. Ze zeiden me dat wat ik wilde gaan doen echt niet kon. Er werd me zelfs gezegd dat mijn opa onwel werd toen hij hoorde dat ik uit huis zou gaan. Ze zeiden: 'Als jij uit huis gaat, dan gaat opa dood en dan is het jouw schuld.' Ik werd gemanipuleerd. Ik kon het niet meer."

Toch uit huis

Melisa bleef thuiswonen tot haar eenentwintigste en besloot toen toch uit huis te gaan, ondanks het feit dat haar familie niet van gedachten was veranderd. "Vanaf het moment dat ik uit huis ging, heeft mijn vader geen woord meer met me gesproken. Het eerste halfjaar mocht ik niet eens langskomen als hij thuis was. Ik moest zelfs mijn huissleutels inleveren."

Op kamers voelt als vakantie

Op kamers gaan beviel Melisa in eerste instantie goed. "Ik had ineens heel veel vrijheid. In tegenstelling tot hoe het was toen ik thuis woonde, had ik ineens veel minder vaak ruzie met familieleden. Het voelde als vakantie." Toch vond Melisa het lastig dat ze geen contact had met haar vader, waardoor ze een tijd niet lekker in haar vel zat.

Beste keuze

Ondertussen gaat het beter tussen Melisa en haar familie. Zo komt ze vaker thuis en belt ze bijna dagelijks met haar ouders. Ze is dan ook blij dat ze de keuze heeft gemaakt om toch op zichzelf te wonen, ondanks de weerstand die ze jarenlang kreeg. "Het is de beste keuze geweest die ik kon maken."

Ook haar moeder lijkt veel meer rust te voelen nu ze uit huis is, merkt Melisa op. "Toen ik nog thuis woonde, maakte ze zich constant druk om wat ik aan het doen was. Nu kan ze dat veel beter loslaten. Voor haar is dit achteraf gezien ook fijner."

Zwarte schaap

Toch heeft Melisa te maken met een negatief oordeel over haar keuze vanuit haar gemeenschap. "Ik word gezien als het zwarte schaap in de familie. Ik word wel gewoon met respect behandeld, maar mijn ooms en tantes vertellen aan mijn nichtjes dat ze geen voorbeeld aan mij mogen nemen. Ze zeggen dat ik een schande ben."

Familieband

Ondanks alles is een hechte familieband belangrijk voor Melisa. Ze wil dat later dan ook meegeven aan haar eigen kinderen. "Maar ik wil mijn kinderen wel onvoorwaardelijke liefde geven. Mijn familie kan alleen van mij houden binnen hun normen en waarden. Dat vind ik lastig, maar het blijft mijn familie. Daarom zou ik ze nooit verwijderen uit mijn leven en altijd respect voor ze blijven houden."

Onlangs maakte @ditisspoton een aflevering over dit onderwerp. Bekijk het hieronder.

"Giftig gezin"

Ook Laila was ongelukkig in haar ouderlijk huis. "Ik kom uit een giftig gezin waarin er weinig met elkaar wordt gepraat. Daarnaast werd ik door mijn moeder en broer beperkt in mijn vrijheid, ik moest me constant verantwoorden over alles wat ik deed." Laila wist al vanaf haar achttiende dat ze op zichzelf wilde gaan wonen. Haar vader vond dit een goed idee en wilde haar steunen, maar haar moeder wilde dat Laila pas het ouderlijk huis zou verlaten wanneer ze zou trouwen.

Invloed gemeenschap

Binnen de traditioneel Marokkaanse cultuur is het, net als in de traditioneel Turkse cultuur alsook in verschillende andere culturen, niet gebruikelijk dat een kind het ouderlijk huis verlaat voordat er een bruiloft plaatsvindt. Laila vindt het jammer dat haar moeder zo denkt, juist omdat haar vader wél achter haar staat.

"Ik denk dat de Marokkaanse gemeenschap invloed heeft op mijn moeders mening. Mijn moeder wil niet dat de buurvrouw van de tante van het nichtje van, je weet hoe het gaat, hoort dat haar dochter op zichzelf woont. Dat zou haar het gevoel geven dat ze heeft gefaald als moeder."

Belediging

Ook Demir loopt tegen hetzelfde probleem aan als Melisa en Laila. "Ik kom uit een traditioneel Turkse familie en er wordt verwacht dat ik eerst ga trouwen en daarna pas uit huis ga. Wanneer je besluit om al eerder op jezelf te wonen, wordt dat binnen onze cultuur soms als een belediging tegenover je ouders gezien. In hun ogen is dat een teken dat je je familie niet zou mogen", vertelt Demir.

"Je hebt geen familie meer"

Hoewel Demir nog niet van plan is te trouwen, wil hij wel graag een zelfstandig leven opbouwen. Zo heeft hij een aantal jaar geleden geprobeerd uit huis te gaan, maar dat werd hem niet in dank afgenomen. "Mijn moeder voelde zich in de steek gelaten en vertelde me toen dat ik geen familie meer zou hebben als ik uit huis zou gaan." Zijn familie sprak een week lang niet met hem, tot Demir besloot om toch thuis te blijven wonen. "Sindsdien hebben we het er nooit meer over gehad. Het komt alleen ter sprake wanneer we ruzie hebben."

"Ik heb recht op eigen leven"

Demir blijft voorlopig thuis wonen, maar Laila is tegen haar moeders wensen in toch uit huis gegaan. "Ik zet me niet af tegen mijn cultuur, maar het is voor mij noodzakelijk om mijn leven te leiden zoals ik dat wil. Ik wil me gewoon niet constant verantwoorden over de simpelste dingen", vertelt Laila.

"Door ruzies spraken we elkaar al maanden niet en toen ik ging verhuizen, waar mijn vader me overigens mee hielp, begon mijn moeder te huilen en knuffelde ze me. Ze probeerde me over te halen om te blijven." Laila vindt het erg voor haar vader dat ze hem heeft 'achtergelaten' in die situatie, "maar ik heb ook recht op een eigen leven".

Mentaal nog bij ouders

Ze woont nu een paar weken op zichzelf, maar het is niet helemaal wat Laila ervan verwachtte. "Ik dacht: yes, freedom! Maar mentaal zit ik nog bij mijn ouders." Hoewel ze haar eigen plekje heeft en niemand iets over haar te zeggen heeft, houdt ze zich nog aan de regels van haar ouders. "Ik pas mijn kledingstijl aan en ga na een bepaald tijdstip niet meer het huis uit, terwijl niemand me eigenlijk nog controleert."

Laila denkt dat ze last heeft van trauma's die ze in haar ouderlijk huis heeft opgelopen. "Dit is iets waar mensen niet over spreken. Ze zeggen: 'Ga lekker op jezelf, dan heb je alle vrijheid!', maar zo simpel is het niet. Je moet mentaal ook loskomen en dat heeft tijd nodig."

Dromen niet opgegeven

Hoewel Demir heeft besloten voorlopig in zijn ouderlijk huis te blijven wonen, heeft hij zijn dromen nog niet opgegeven. "Ik wil gewoon ervaren hoe het is om op mijn eigen benen te staan." Daarom is hij nu aan het sparen voor een koopwoning. Hij denkt dat zijn ouders moeilijker 'nee' kunnen zeggen als hij ook echt een eigen huis heeft gekocht. "In de tussentijd ben ik ook aan het rondkijken naar opleidingen en banen in het buitenland. Op die manier zou het echt een noodzaak worden om op mezelf te wonen." Zo hoopt Demir zijn ouders toch nog aan zijn kant te krijgen.

*In verband met privacy zijn deze namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

- In FunX Beseft bespreekt FunX actuele, culturele en lifestyle topics die jouw aandacht verdienen. Een groter bewustzijn voor de generatie van nu -